Το μετεκλογικό σκηνικό σημαδεύεται από την πλήρη κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη και της Ν.Δ. Οι πολιτικοί συσχετισμοί που προέκυψαν από τις κάλπες του Ιουνίου δεν άφησαν άλλωστε και πολλά περιθώρια και αυτό εμπεδώνεται σαράντα μέρες μετά τις βουλευτικές εκλογές. 

Πολύ περισσότερο που ο ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη και βρίσκεται σε φάση εκλογής νέου/ας Προέδρου αλλά ουσιαστικά και πλήρους αναδιοργάνωσης, αντιμετώπισης της υπαρξιακής, δομικής κρίσης που αντιμετωπίζει και παράλληλα το ΠΑΣΟΚ σχετικά ενισχυμένο αναζητεί τον βηματισμό του για να πετύχει αυτό που του δόθηκε η ευκαιρία να το πετύχει, να ανεβάσει σημαντικά τα ποσοστά του. 

Αν κάτι θα έχει ενδιαφέρον το επόμενο διάστημα θα είναι η συμπεριφορά των τριών κομμάτων στα δεξιά της ΝΔ, βλέποντας ήδη ακόμα και φαινόμενα διαγκωνισμού μεταξύ τους για το ποιος θα εκφράσει τον «χώρο». Φαίνεται δε, ότι κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει την παρουσία της ΠΛΕΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, αφού οι παρεμβάσεις και η συνολική εμφάνιση της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην Βουλή διαψεύδουν όσους ανέμεναν μια έξαλλη πολιτική συμπεριφορά.

Ο αντίπαλος της ΝΔ

Ωστόσο, ακόμα είναι νωρίς , πολύ νωρίς. Η ΝΔ έχει αντίπαλο τα προβλήματα, την δίψα για άνοδο του βιοτικού επιπέδου, την ανάγκη για Μεταρρυθμίσεις, την ροπή ενός γεμάτου παθογένειες  Κράτους στην στασιμότητα και την αδράνεια. 

Ακόμα την σιγουριά, που αγγίζει τα όρια αλαζονείας και τον εφησυχασμό στελεχών της μιας και δεν βλέπουν αντίπαλο. Aς μη γελιούνται κάποιοι. Δεν είναι εύκολη υπόθεση μια ολιστική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων. Ουσιαστικά αναφερόμαστε σε μια μεταμόρφωση της Ελλάδας σε μια δύσκολη περίοδο μεγάλων γεωστρατηγικών αλλαγών, αλλαγών στην ζωή και την εργασία από την νέα ψηφιακή πραγματικότητα και την ρομποτική, πιθανών νέων οικονομικών κρίσεων, απειλητικής παρουσίας της κλιματικής κρίσης που απαιτεί νέα υποδομές, προσεγγίσεις αντιμετώπισης, οικονομικούς πόρους. Οι δεσμεύσεις που δόθηκαν προεκλογικά δόθηκαν με δεδομένες αυτές τις παραμέτρους, άρα δεν θα υπάρχουν και άλλοθι.

Οι πρώτες αστοχίες 

Στο πρώτο σαρανταήμερο από τις εκλογές μπορεί κάποιος να παρατηρήσει σημαντικές νομοθετικές πρωτοβουλίες, αλλά και αστοχίες σε χειρισμούς. Έτσι η ψήφιση άρσης κάθε εμποδίου για την δυνατότητα ψήφου των Ελλήνων του εξωτερικού, το οικονομικό νομοσχέδιο και η ρύθμιση για την επιστροφή της ΕΥΔΑΠ στο Ελληνικό Δημόσιο από το Υπερταμείο ήταν επιθετικές, θετικές πρωτοβουλίες που άδειασαν την αντιπολίτευση. Με το πρώτο αποκάλυψαν την εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ και του Κ.Κ.Ε σε μια απίστευτη αντιδημοκρατική αντίληψη αποκλεισμού Ελλήνων από το δικαίωμα ψήφου, ενώ οδήγησαν ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ και ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ να αλλάξουν θέση, για λόγους που δεν έπεισαν κανένα. Με το οικονομικό νομοσχέδιο «μπέρδεψαν» ΣΥΡΙΖΑ που ανακοίνωσε ότι θα το ψήφιζε επί της αρχής για να αλλάξει μετά θέση, βλέποντας και το ΠΑΣΟΚ να καταψηφίζει ενώ θα ψήφιζε τις περισσότερες ρυθμίσεις. Ουσιαστικά όμως ενώ «μοίραζε λεφτά» και έδινε τις πρώτες, μετά από 14 χρόνια αυξήσεις σε δημοσίους υπαλλήλους, διέψευδε με τον πιο κατηγορηματικό όλα όσα έλεγε και προεκλογικά η αντιπολίτευση περί «κυβέρνησης που δίνει στους λίγους και όχι στους πολλούς» ή περί μη συμπερίληψης οικονομικών μέτρων στο Μεσοπρόθεσμο κ.λ.π. 

Με την δε επιστροφή της ΕΥΔΑΠ στο Ελληνικό Δημόσιο απαντούσε και ευτέλιζε όλους όσους μιλούσαν και… τραγουδούσαν σε για την περίφημη «ιδιωτικοποίηση του νερού» και οργάνωναν συναυλίες με την συμμετοχή των γνωστών αγωνιστών τραγουδιστών που, μάλλον, κάποια στιγμή πρέπει να σκεφτούν ότι η χρησιμοποίησή τους για φαντασιακούς αγώνες δεν τους προσφέρει και τίποτα.

Αρρυθμίες και αδυναμίες 

Ταυτόχρονα όμως φαίνονταν και αρρυθμίες, αδυναμίες. Το είδαμε στην περίπτωση των πυρκαγιών με κορυφαία τα παραδείγματα της Ρόδου και της Αγχιάλου. Το βλέπουμε στη φοροδιαφυγή που όλο και ξεφεύγει όσο η Οικονομία ανεβαίνει, αλλά και στην «δικτατορία κυκλωμάτων» σε τουριστικές περιοχές και σε παραλίες. Σ’ αυτά η κυβέρνηση παρενέβη, σημείωσε ότι θα τα δει, θα τα αντιμετωπίσει. Ωστόσο, δεν έγινε χθες Κυβέρνηση! 

Η κρίση των πολιτών επομένως διακατέχεται από μεγαλύτερη απαιτητικότητα για όσα δεν έγιναν χθες και θα είναι ακόμα πιο αυστηρή για κάθε μέρα που δεν γίνονται ορατά αποτελέσματα. Αυτό που θα μετράει θα είναι το αποτέλεσμα και αυτό δεν θα μειώνεται από το αν θα αλλάξει ένας υπουργός ή αν θα παρθεί πίσω ένα χρίσμα που είχε δοθεί δέκα μέρες πριν. Ίσως, συχνά, να είναι και άδικη η σκληρή κριτική στο επόμενο διάστημα αφού μιλάμε για ένα Κράτος με παθογένειες δεκαετιών, αλλά αυτή είναι η «κατάρα» της δεύτερης τετραετίας κάθε κυβέρνησης και ιδιαίτερα μιας κυβέρνησης που επανεξελέγη τόσο συντριπτικά.

Η μη ύπαρξη αντιπολίτευσης 

Η αντίληψη μη ύπαρξης αντιπολίτευσης είναι μια λάθος αντίληψη. Αποδείχτηκε στην χώρα το 2011-2012 όταν κανένας δεν περίμενε ότι σε λίγα χρόνια ο ασήμαντος ΣΥΡΙΖΑ του 4%-5% θα κατατρόπωνε τους δύο ισχυρούς του δικομματισμού. Η κυβέρνηση έχει ένα δρόμο για να καταφέρει. Αυτόν των θυελλωδών μεταρρυθμίσεων παντού, από το ΕΣΥ, μέχρι την Παιδεία, από την αντιμετώπιση των παθογενειών στην Δικαιοσύνη, μέχρι την συντριβή του παρασιτισμού στην φοροδιαφυγή, της αισχροκέρδειας. Αυτόν της σύγκρουσης με διάσπαρτα συμφέροντα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει να το κατανοεί αυτό. Χρειάζεται όμως μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα στρατευτούν για να αλλάξει μια και καλή η Ελλάδα. Διαφορετικά, ας μη μένουν κάποιοι στην κατάσταση του ΣΥΡΙΖΑ ή τα αργόσυρτα βήματα του ΠΑΣΟΚ. Κενά δεν μένουν ποτέ στην ζωή και την πολιτική. Μπορεί να εμφανιστούν δυνάμεις αυτή την φορά από τα δεξιά της ΝΔ ή και δυνάμεις που διψάνε για εκσυγχρονισμό. Και τότε κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει…

Πηγή: todaypress.gr