Πολιτικοί στο παράλληλο ελληνικό σύμπαν

Βάσω Κιντή 30 Ιουν 2012

Μετά την παραζάλη της έντασης και της αβεβαιότητας, τον ποταμό αμφισβήτησης, τα αλλεπάλληλα κύματα ανησυχίας και φόβου που κράτησαν μήνες πολλούς, αφήσαμε αποκαμωμένοι την τύχη μας, έπειτα από διπλές εκλογές, στα χέρια ανέμελων βουλευτών που πάνε στη Βουλή με τα καλά τους, με τη μαμά τους, όπως οι μικροί μαθητές στο σχολείο τους για να βρουν τα θρανία και τους συμμαθητές τους. Η πολιτική ως light επάγγελμα, παρά την ατυχία της σύγκρουσης με την πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια.

Απτόητοι, αγέρωχοι, στο δικό τους παράλληλο σύμπαν. Μας φλόμωσαν προεκλογικά με την επαναδιαπραγμάτευση του επάρατου Μνημονίου, παραπλανώντας εν γνώσει τους, και τώρα, το ίδιο επιπόλαια και αμέριμνα, αφήνουν το μπαλόνι των λόγων τους να ξεφουσκώσει σε μια αναιμική επικαιροποίηση που προβλεπόταν έτσι και αλλιώς. Γράφουν κυβερνητικές συμφωνίες – εκθέσεις ιδεών, παπαγαλίες και συμπιλήματα στερεοτύπων, που αξιολογούν και επικροτούν μόνοι τους γιατί κανείς στον υπόλοιπο κόσμο δεν αντιλαμβάνεται αυτό το εκφραστικό ιδίωμα που ανθεί στην ελληνική εκπαίδευση και την ελληνική πολιτική σκηνή. Αυτά που γράφουν δεν τα εννοούν ή δεν τα καταλαβαίνουν. Υπόσχονται σταδιακή απαγκίστρωση από το Μνημόνιο όταν οι προτάσεις τους παρατείνουν την εξάρτηση και όταν το ίδιο το Μνημόνιο δεν είναι παρά μια συμφωνία σταδιακής απαγκίστρωσης από αυτό. Λένε ό,τι θέλει ν’ ακούσει κατά περίπτωση το ακροατήριό τους, χωρίς να νοιάζονται για τις συνέπειες, παρά μόνο γι’ αυτές που τους αφορούν. Λόγια και κινήσεις εντυπωσιασμού, προπέτασμα καπνού για να μην φαίνεται η ένδεια, η ανικανότητα, η φοβία, η έλλειψη βούλησης να γίνει η δουλειά. Γι’ αυτό και πρότειναν να πηγαίνουν όλοι μαζί στην Ευρώπη μην ξεχωρίσει κάποιος, μην αυτονομηθεί. Χεράκι χεράκι, σαν νήπια που διστάζουν να κάνουν το δικό τους αποφασιστικό βήμα.

Μετά το επιβεβλημένο και τολμηρό βήμα της συγκυβέρνησης, αμηχανία και επιστροφή στα παλαιά. Η δε νεόκοπη αξιωματική αντιπολίτευση, καθώς ξαποσταίνει στα κανάλια μετά τα μπουρλότα, ή τα βαρελότα, της ευρωπαϊκής επανάστασης, εξακολουθεί να καταγγέλλει συλλήβδην τα «μνημόνια», λέξη που έχει γίνει πλέον κέρμα στο στόμα. Πάμε για τα «μετάλλια» έλεγαν οι ελληνοποιημένοι αθλητές παλιά, καθώς δεν είχαν τη γλωσσική ευχέρεια και έβλεπαν τι πουλάει. Μετάλλια κι ας είναι ντοπαρισμένα. Κάτω, λοιπόν, τα μνημόνια ό,τι κι αν λένε αυτά. Αυτό πουλάει, αυτό βγάζει η αντιπολίτευση στην αγορά χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς συναίσθηση καθήκοντος.

Πότε θα απαλλαγούμε από αυτή την ανούσια φλυαρία, αυτή την υποκρισία, την αβελτηρία, τη συνειδητή παραπλάνηση; Πότε θα έχουμε μπροστά μας σχέδια που διαβάζουν το πρόβλημα και επιχειρούν να το λύσουν αντί για σχέδια που κλείνοντάς μας το μάτι μάς οδηγούν στην τυφλή σύγκρουση; Οι λίγοι σοβαροί στην κυβέρνηση ας μας δώσουν ελπίδα, ας αντισταθούν στον πολτό και στη δίνη του, οδηγώντας το σκάφος μακριά από την τρικυμία σε πιο ήρεμα νερά.

Η Βάσω Κιντή είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.