Στις δυο επόμενες εβδομάδες αναδεικνύεται τελειωτικά ,παράλληλα με την προεκλογική πορεία , η δημόσια ατζέντα αλλα και οι προτεραιότητες των υποψήφιων Κιναλ. Όλα αυτά με μεγάλη δυσκολία και παρα τις μόνιμες παρεμβολές εκτροχιασμού σε παραπολιτικά ,που επιχειρούν ακόμα και τώρα με σφοδρότητα ένα μέρος των παραγόντων- διαμορφωτών του πολιτικού διαλόγου. Έτσι ανακυκλώνονται οργισμένα οι ευθύνες 10-12 του Γ. Παπανδρέου, οι φιλίες και «συγγενείς αποκλίσεις» με Γερουλάνο και Καστανίδη ,οι «δεξιές» προτιμήσεις Λοβέρδου ,η «αφωνία» Ανδρουλάκη ,τα οργανωμένα μέλη άλλων κομμάτων που θα πάνε σαν στρατός να επηρεάσουν ψηφίζοντας δικό τους εκλεκτό κλπ. Επίσης το ντιμπειτ και οι όροι του ,τα εξωθεσμικα κέντρα ,η ψηφιακή ψηφοφορία ,ο παράγων κορονοϊός ,και οι συνέχεις δημοσκοπήσεις με επίγνωση των αδυναμιών τους
Πέρα από αυτά εναπόκειται στην σοβαρότητα των υποψήφιων, να κερδίσουν την προσοχή του κόσμου απέναντι σε αντιλήψεις που τείνουν να ισοπεδώνουν την πολιτική σε λογικές μονόδρομου και αναπόφευκτου, στρέφοντας την στην καθημερινή ασημαντότητα . Τα τέσσερα μεγάλα θέματα που αφορούν τις προτάσεις τους και που προσδιορίζουν μια διαφορετική-σοσιαλδημοκρατική - οπτική είναι τα θεσμικά ,τα οικονομικά τα εθνικά και βεβαίως η αντιμετώπιση του κοινωνικού Η ανάδειξη της εναλλακτικής προοπτικής χαρακτηρίζει την ιδιαίτερη προσφορά του χώρου και την προγραμματική απόσταση από ΝΔ- σύριζα ,στην μεταμνημονιακη (και μεταπανδημική) περίοδο. Αυτή είναι η ανάγκη ενός μεγάλου μετασχηματισμού στον ορίζοντα της χώρας και στην δυνατότητα αλλαγών στο κατεστημένο συμπλοκο εξουσίας, με ανακατατάξεις υπερ των πολλών, μια πολιτική που να αφορά -και κυρίως -να συμπεριλαμβάνει ολους
1..στα θεσμικά απέναντι στον απόλυτο -σχεδόν επιχειρηματικό- συγκεντρωτισμό του Μαξίμου και ενός επιτελικό κράτους που επιτελεί τα τρέχοντα ,μαζί με ένα εντατικό εκσυγχρονιστικό ψηφιακό αυτοματισμό ,ο βασικός πυρήνας κακοδαιμονίας της Δημόσιας διοίκησης παραμένει ανέπαφος.H κεντρική κυβέρνηση πρέπει να κατευθύνει την εκάστοτε ρύθμιση και ισορροπία κράτους αγοράς – αλλα παγιδευμένη κομματικά αναπαράγει πελατειασμο και άρνηση αξιοκρατίας ,αξιολόγησης ,αναδιάταξης ,στερούμενη Αποστολής.Mε αυτή την στάση ακυρώνει την όποια αποσυγκεντρωση και διάχυση πόρων ευθυνών και αρμοδιοτήτων για την στήριξη στις πάντα «ανέτοιμες «τοπικές κοινωνίες απέναντι στον αθηνοκεντρισμο
2..Αυτο αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο στην οικονομία που κεντρική επιλογή της κυβέρνησης στην διαχείριση των πόρων του ταμείου ανάκαμψης οι επιλογές αφορούν τους μεγάλες επιχειρήσεις .Απεναντίας η ραχοκοκαλιά των 820 χιλ. μικρομεσαίων επιχειρήσεων ασφυκτια χωρίς κανένα ουσιαστικό σχέδιο διαρθρωτικής στήριξης έστω ορισμένων κλάδων και πρωτοβουλία συνενώσεων, συνεργειών, ενδυνάμωσης ,υποδομών κλπ. Η χώρα οικονομικά μένει δέσμια ενός πελατειακού κρατισμού των ισχυρών ,των παραγόντων και των διεθνών συνεργατών τους. Ακόμα και παράπλευρες ενέργειες για άμεσες ξένες επενδύσεις κολλούν στην νομική γραφειοκρατία της χώρας .Η ανάπτυξη _προσδοκώμενη και αναμενομένη _δεν συνδέεται με το σύνολο των εργαζομένων
3..στα εθνικά θέματα υπήρξαν αναμφίβολα μια σειρά επιτυχημένων μέτρων και συμμαχιών ,καθώς το ΝΑΤΟ εχει παρακμάσει, ενώ η ΕΕ αδυνατεί να αποκτήσει ακόμα ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική .Ωστόσο πέραν της διπλωματίας υπάρχει ανάγκη μιας συνολικότερης συνεγερσης απέναντι σε αντιλήψεις ενδοτισμού και εθνομηδενισμου αλλα και της απάθειας και ενδοστρεφειας αυτής της δύσκολης περιόδου διεθνών ανακατατάξεων .Ο πατριωτισμός της κεντροαριστεράς διαχρονικά περιλαμβάνει τόσο την προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού της χώρας και τον έλεγχο του πιλοτήριου, όσο και μια γενική πολιτισμική ,αίσθηση κληρονομιάς και αποστολής της ελληνικότητας αλλα όχι με εθνορομαντισμους, εξαιρετικότητες η κατασκευασμένες ιδιοπροσωπειες .Ο άνευρος εορτασμός του 21,η άτολμη στάση για την αγία Σοφία ,η μη κινητοποίηση της ομογένειας , το πρόβλημα με το πατριαρχείο, η μη ενίσχυση της διεθνών ελληνικών σπουδών και γραμματείας είναι ελλείματα. Δεν διαμορφώνεται μια γενικότερη ,και τόσο αναγκαία αίσθηση συναντηληψης ,γενικότερης συνεγερσης ,συστρατευσης ,ειδικά φέτος με μια έκρηξη νέων ερευνών και εξαιρετικών εκδόσεων για την Ιστορία μας , που σε μεγάλο βαθμό λειτουργούν υπόγεια διπλα από την δημόσια συζήτηση
4..Με η χωρίς την πανδημία ,η αναγκαία ευρεία μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους περιορίζεται στην διαμάχη για περισσοτέρους διορισμούς στο ΕΣΥ και ΜΕΘ αλλα και αμφισβητουμένης κατεύθυνσης μέτρα Η προσπάθεια αλλαγών στην παιδεία εξαντλείται στα επιφαινόμενα- αφορά μόνο παρεμβάσεις τεχνικές στο δημόσιο και διαπραγμάτευση με τις συντεχνίες .Η παθογένεια στη άνιση σχέση δημοσίου ιδιωτικού που διαπερνά ολη την μεταπολίτευση ,μένει ακόμα ανέγγιχτη και στους δυο χώρους .Η μεγάλη ανεργία των γυναικών ειδικά στην χώρα μας δεν αντιμετωπίζεται αλλα και για τους νέους η ψηφιακή εργασία τείνει να αποκτήσει όρους γαλέρας ενώ το μπρειν ντρειν δεν δείχνει σημάδια ανάστροφης .
Η σοσιαλδημοκρατική προοπτική εδώ αντίθετα προκρίνει ενεργητικές πολιτικές απασχόλησης που αδρανούν, μετασχηματισμό κ συνεργασία του κόσμου της Εργασίας, έξυπνες εναλλακτικές . Το κοινωνικο ζήτημα όμως αφορά τόσο αλληλεγγύη όσο και ακριβοδικια -ανοικτή κοινωνία ,άρνηση κατεστημένων ιεραρχιών και ελίτ, απομόνωση κληρονόμων και προσοδουχων -ευκαιρίες και ενδυνάμωση των ασθενέστερων
Αναμφίβολα υπάρχει και η γενική συζήτηση επιστροφής της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας ,οι μεγάλες νέες προκλήσεις ,το κλίμα, οι μετανάστες ,η ενέργεια, αλλα και οι γενικότερες ανακατατάξεις ισχύος σε ένα πολυπολικο κόσμο. Όμως εδώ ,τώρα σήμερα υπάρχει μια πρώτη ανάγκη: η κοντινή εναλλακτική ,η εμπλοκή στην αλλαγή μιας εύθραυστης ,ασταθούς καθημερινότητας για τον κόσμο της εργασίας και τους αδύναμους σε μια μεταμνημονιακη υπέρβαση των στρεβλώσεων που μας παγιδεύουν ακόμα. Και όλοι οι υποψήφιοι υπηρετούν με τα δικα τους όπλα ο καθένας την στήριξη μιας τέτοιας εναλλακτικής ατζέντας ,με ολες τις δυσχέρειες της δημοσίας συζήτησης ,εις πείσμα των καιρών