Η άμεση συγκρότηση ενός τρίτου κεντρικού πολιτικού πόλου, μιας ενιαίας παράταξης της κεντροαριστεράς, είναι άμεσα μια απολύτως αναγκαία πολιτική εξέλιξη.
Το εγχείρημα της ανασυγκρότησης του ελληνικού κράτους και της ανάταξης του επιπέδου διαβίωσης της ελληνικού λαού αποτελεί ένα τιτάνιο έργο, ισοδύναμο ίσως κατά αναλογία με τις περιόδους μετά τη μικρασιατική καταστροφή και τον εμφύλιο πόλεμο. Είναι προσπάθεια που, ακόμη κι αν όλα πάνε καλά, θα είναι μακρά θα έχει πιθανότατα ορίζοντα δεκαετίας.
Ακόμη κι αν το θέλουν, τα σημερινά κόμματα που απαρτίζουν το πολιτικό σύστημα δεν μπορούν να ανταποκριθούν, έτσι όπως είναι, σε αυτό το μεγάλο έργο. Είναι αδύναμα, εξουθενωμένα, ηθικά απαξιωμένα ενώ ακόμη και αυτά που εμφανίζονται ως νέα είναι βουτηγμένα «στα παλιόνερα της μπουγάδας» της παλιάς κομματοκρατίας και αλυσοδεμένα με τα δεσμά ενός χυδαίου μερικές φορές λαϊκισμού.
Το εκλογικό σώμα δείχνει ιδιαίτερα προβληματισμένο απέναντι στο σύνολο το πολιτικού συστήματος. H τεράστια πλειοψηφία, αυτή που δεν εκφράζεται από κανέναν κομματικό σχηματισμό, όπως καταγράφεται κατά καιρούς σε όλες τις δημοσκοπήσεις, μέσα από την αδιευκρίνιστη ψήφο, μαζί με τα άκυρα και τα λευκά, φτάνει σταθερά κοντά στο 41%!
Είναι φανερό πως μαζί με την απογοήτευση προς τα παλιά κόμματα και πρόσωπα, συνυπάρχουν, η αμφισβήτηση και γι’ αυτά που μέχρι σήμερα εμφανίσθηκαν ως καινούργια αλλά και η αναζήτηση κάτι πραγματικά νέου και αξιόπιστου, με σαφείς πολιτικές αξίες και πρόγραμμα, με σταθερό ευρωπαϊκό πολιτικό προσανατολισμό και με δυνατότητα να κυβερνήσει τα επόμενα χρόνια τη χώρα ως πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα.
Δυστυχώς όμως είναι λίγοι αυτοί που σήμερα προσπαθούν να διαμορφώσουν κατάλληλες συνθήκες για την συγκρότηση ενός μεγάλου πολιτικού και κοινωνικού συνασπισμού δυνάμεων που θα ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη αυτής της μεγάλης μερίδας της κοινωνίας και του εκλογικού σώματος, Που θα συσπειρώσει ευρύτατες δυνάμεις και κυρίως νέα δυναμικά κοινωνικά στρώματα, γύρω από ένα σοβαρό πρόγραμμα και σχέδιο ανασυγκρότησης, που βήμα, βήμα θα προσπαθήσει να χτίσει όλα αυτά που γκρεμίστηκαν, όχι με τα παλιά υλικά παρμένα από τα ερείπια της καταστροφής, αλλά με καινούργια και σε νέες στέρεες βάσεις. Αυτή τη στιγμή δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε αξιόπιστη εναλλακτική πολιτική πρόταση ούτε και ένα συνολικό σοβαρό και σε βάθος χρόνου εναλλακτικό πολιτικό και προγραμματικό σχέδιο.
Κινούμαστε λοιπόν αναγκαστικά ανάμεσα στις μυλόπετρες της νεοφιλελεύθερης ιδεοληπτικής εκδοχής της δημοσιονομικής προσαρμογής που επιβλήθηκε αναγκαστικά και εφαρμόζεται με τεράστιο κόστος στην πραγματική οικονομία και την κοινωνία και ενός άκρατου και χυδαίου ορισμένες φορές λαϊκισμού, που απειλεί πλέον να γκρεμίσει τους επόμενους μήνες κάθε τι που κατακτήθηκε πραγματικά με «αίμα και δάκρυα» και να βυθίσει τη χώρα στην ολοκληρωτική πλέον καταστροφή και οπισθοδρόμηση!
Είναι κάτι περισσότερο από φανερό αυτή την ώρα, μετά την συρρίκνωση της πολιτικής δύναμης και των εκλογικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, το έλλειμμα στην πολιτική ζωή ενός ισχυρού κεντροαριστερού Δημοκρατικού πόλου με προοπτική εξουσίας και οι συνέπειες είναι ήδη σοβαρές για την σταθερότητα και την ισορροπία του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού συστήματος. Η όποια πορεία ανασυγκρότησης της χώρας δεν θα είναι κοινωνικά ουδέτερη, χωρίς πολιτικό και ιδεολογικό πρόσημο και συνεπώς είναι εξαιρετικής σημασίας ποιες πολιτικές δυνάμεις θα κατορθώσουν κάποια στιγμή να συγκροτηθούν σε πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα, το οποίο και θα διεκδικήσει να διαχειριστεί αυτή τη διαδρομή στην μετά μνημονίων εποχή.
Επομένως η άμεση συγκρότηση ενός πόλου, μιας ενιαίας παράταξης της κεντροαριστεράς, ο οποίος δεν μπορεί να υπάρξει βέβαια χωρίς το σημερινό ΠΑΣΟΚ το οποίο παραμένει ακόμη ο μεγαλύτερος πολιτικός και κοινοβουλευτικός φορέας του χώρου (πόσο μάλλον που εδώ και καιρό δηλώνει την βούληση του και παίρνει ειλικρινείς πρωτοβουλίες διά του Προέδρου του Ευ. Βενιζέλου προς αυτή την κατεύθυνση ) είναι άμεσα μια απολύτως αναγκαία πολιτική εξέλιξη. Για να έρθει να καλύψει το μεγάλο αυτό πολιτικό κενό, να σταθεροποιήσει το πολιτικό σύστημα και την πορεία χώρας. Είναι απολύτως εφικτό αν…αν ξεπεραστούν μικροπολιτικές και προσωπικές σκοπιμότητες, μικροηγεμονισμοί και μικρομεγαλισμοί και αποφευχθούν αυτή τη φορά λάθος χειρισμοί. Τώρα είναι η ώρα…