Tα καλά νέα είναι ότι «γκρεμίσαμε» το παλαιό κομματικό σύστημα, τα κακά ότι δεν έχουμε καινούργιο! … Και τα χειρότερα, ότι τώρα πια είμαστε εντός της καταστροφής. Την πατήσαμε!…
Έγραφα την προηγούμενη εβδομάδα ότι: «O κυρίαρχος λαός, ως γνωστόν και πολύ σωστά, έχει όλες τις επιλογές στα χέρια του, ακόμη και αυτή της αυτοκαταστροφής… Και είναι τόση η συσσωρεμένη οργή και τόσο “χαοτική” η πολιτική κατάσταση, που δεν αποκλείεται αύριο και να την επιλέξει!»
Τελικά, φαίνεται, με όλα όσα ακολούθησαν αυτή την εβδομάδα και με όσα προοιωνίζονται ότι θα ακολουθήσουν τις επόμενες, ότι την επέλεξε…
Και τώρα καλά ξεμπερδέματα…
Άραγε υπάρχει κάτι που μπορεί να μας αποτρέψει από τον αυτοκτονικό ιδεασμό που μας έχει καταλάβει, ως κοινωνία, ως πολίτες, ως ψηφοφόρους;
Μια καλή, ίσως, ιδέα θα ήταν να κάνουν κάτι όλοι οι άνθρωποι που ακόμη μπορούν να διατηρούν τη ψυχραιμία τους και την κοινή λογική, να αναλάβουν ας πούμε κάποιες πρωτοβουλίες.
Για παράδειγμα όσοι από αυτούς θεωρούν ότι ανήκουν στον ευρύτερο αριστερό χώρο, αντί να αφήνονται να αθροίζονται κάτω από την κυριαρχία μιας απίστευτης μπουρδολογίας τυχοδιωκτικών «αριστερών» ηγεσιών, που εμπορεύονται ελπίδες και δίνουν υποσχέσεις για ψεύτικες αυξήσεις, ψεύτικους διορισμούς… «και ψεύτικα σουτζουκάκια» όπως έλεγε σε μια ταινία και ο αείμνηστος Κωνσταντάρας, ας αναλάβουν την πρωτοβουλία να επιβάλλουν στις ηγεσίες τους μια πιο ρεαλιστική πολιτική και προγραμματική γραμμή πλεύσης. Αλλά και τη συμμετοχή τους, μετά τις νέες εκλογές, σε μια ευρύτερη προοδευτική κυβέρνηση που θα προσπαθήσει να διορθώσει αδικίες και να κρατήσει την Ελλάδα εντός της Ευρώπης, αν αυτό μέχρι τότε είναι εφικτό.
Και όσοι ανήκουν στο, ΠΑΣΟΚ( όπως εγώ, για παράδειγμα), παρά τη συντριπτική ήττα που υπέστησαν, πρέπει να βρουν τη δύναμη να ανασυγκροτηθούν άμεσα και να απαλλάξουν τον πολιτικό τους χώρο από τα βαρίδια και τις «δουλείες» του παρελθόντος.
Να κλείσουν οι ίδιοι, με δική τους πρωτοβουλία, το επερχόμενο τέλος ενός μεγάλου ιστορικού πολιτικού κύκλου, με μεγάλη προσφορά στη νεότερη ιστορία της πατρίδας, αλλά και με πολλά λάθη σε μια φθίνουσα πορεία, ιδιαίτερα τα δύο τελευταία δύσκολα, είναι αλήθεια, χρόνια. Πρέπει τώρα πια να ανοίξουν ένα νέο πολιτικό κεφάλαιο, μπροστά σε μια εντελώς νέα ιστορική περίοδο, που φαίνεται να ανοίγει με δραματικό, δυστυχώς, τρόπο.
Έχουν καθήκον όλοι τους (μας) πιστεύω, να επιδιώξουν, να εργασθούν και ενδεχομένως να πρωτοστατήσουν στην οικοδόμηση ενός ευρύτερου πολυκομματικού, φιλοευρωπαϊκού, κεντροαριστερού μετώπου, που θα δώσει αξιόπιστη κυβερνητική λύση για τη χώρα.
Και όταν λέω όλοι, εννοώ ΟΛΟΙ , εκτός από τους κλέφτες, τους «πελάτες» και τους ψεύτες…