Η φετινή 25η
Μαρτίου είναι μέρα εθνικού αναστοχασμού...
Ημέρα ευθύνης και
ενσυναίσθησης...
Η επόμενη μέρα του Κορωνοϊού -
COVID-19 απαιτεί, από τώρα, εθνική ενότητα, για αναστήλωση της χώρας από τη μια
κοινωνικά αλλά ακόμη περισσότερο από την οικονομική καταστροφή που θα έχει
υποστεί η χώρα μας διορθώνοντας τα συντρίμμια από την παγκόσμια ύφεση που μας
έρχεται...
Περί αυτού θα πρόκειται και
πρέπει να προετοιμαζόμαστε...
Σήμερα
για να καταφέρουμε να στηρίξουμε το σύστημα υγείας της χώρας μας το οποίο
αποτελεί προϋπόθεση για να μιλήσουμε για το αύριο…
Η
κυβέρνηση δεν θα κριθεί μόνον από την όποια αποτελεσματικότητα στη διαχείριση
της κρίσης…
Ξέρουμε
ότι πάντα υπάρχει το καλύτερο όπως όμως και το χειρότερο…
Θα
κριθεί από την δίκαιη ή όχι κατανομή του κόστους αντιμετώπισης αυτής της κρίσης
και από τη προσπάθεια να κρατήσει ενωμένη τη χώρα σε όλα τα πεδία της
κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής της ζωής...
Ενότητα
με ασκήσεις συναίνεσης και σεβασμού της αντιπολίτευσης μείζονος και
ελάσσονος...
Κατά
τούτο κινήσεις όπως αυτή της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένους, για 6 μήνες από
σήμερα, απορρύθμισης των εργασιακών δικαιωμάτων ή αυτήν που στα μουλωχτά
μεροληπτούν υπέρ της κερδοσκοπικής ενίσχυσης με διπλασιασμό τους κόστους
ενοικίασης των ιδιωτικών Μονάδων Εντατικής Θεραπείας...
Υπονομεύουν
την προοπτική για αναγκαία συναίνεση στο κοινωνικό αλλά και πολιτικό επίπεδο…
Εάν
και εφόσον αυτό εξελιχθεί περεταίρω θα το πληρώσει ακριβά η χώρα...
Για
τούτο λοιπόν είναι αναγκαία, περισσότερο από κάθε άλλη φορά η προσπάθεια για
προγραμματικές συγκλήσεις Εθνικής εμβέλειας…
Πως θα μπορούσε άραγε να
διασφαλιστεί, σε κάποιο επίπεδο, αυτό που υποστηρίζουμε ως πλαίσιο
προγραμματικών συγκλίσεων για την "δίκαιη κατανομή του κόστους" από
τις καταστροφικές συνέπειες της επερχόμενης και αναπόφευκτης, υφέσεως στην
οικονομία και ότι αυτό σημαίνει για την
κοινωνική συνοχή στη χώρα μας;..
Πρώτα και κύρια να
επισημάνουμε ότι αυτό είναι πρωτίστως δουλειά της κυβέρνησης και των πολιτικών
κομμάτων της χώρας μας…
Θα με εκπροσωπούσε όποιο
κόμμα, στις παρούσες συνθήκες, αναδείκνυε την αξία και τη σημασία "Κεϋνσιανών" πολιτικών και την υποστήριξη των
κοινωνικών κατηγοριών στις οποίες θα είναι σκληρότερες οι επιπτώσεις της
επερχόμενης κρίσης…
Θα επιχειρήσω όμως κάποιες
ακόμη σκέψεις…
v Θα συμπαρατασσόμουν με εκείνο το κόμμα που, ενώ στα
πλαίσια των "Κεϋνσιανών" πολιτικών του, υποστηρίζει την ενίσχυση και
των επιχειρήσεων, ταυτόχρονα, θα διαμόρφωνε μηχανισμούς ελέγχου της πορείας του
χρήματος που θα “έριχναν τα ελικόπτερα”…
v Θα απαιτούσα π.χ. συγκεκριμένους περιορισμούς για τις
επιχειρήσεις που θα στηριχθούν από δάνεια ή επενδύσεις του υπουργείου
Οικονομικών στη παρούσα φάση…
v Θα έβαζα όρο έτσι ώστε να αποκλειστούν ή σε κάθε περίπτωση
να περιορίσουν τα μπόνους των στελεχών και να ληφθούν μέτρα για την προστασία
των εργαζομένων…
v Θα πίεζα ώστε να διατηρήσουν, οι συγκεκριμένες
εταιρείες που θα χρηματοδοτηθούν-δανειοδοτηθούν, τουλάχιστον σταθερές τις
θέσεις απασχόλησης για όλο το επόμενο έτος και να λειτουργούν στα πλαίσια των
διαμορφούμενων συλλογικών συμβάσεων εργασίας, διασφαλίζοντας τα δικαιώματα των
εργαζομένων...
v Θα διεκδικούσα τη δημιουργία μηχανισμού παρακολούθησης
του ποιος λαμβάνει τα χρήματα…
v Θα επεδίωκα να αποκλειστούν της χρηματοδοτήσεως –
δανειοδοτήσεως οι επιχειρήσεις που μέρος της ιδιοκτησίας τους ανήκει σε μέλη
του Κοινοβουλίου ή της Κυβέρνησης και στα άμεσα συγγενικά τους πρόσωπα…
v Στα πλαίσια της διαφάνειας θα διεκδικούσα το Υπουργείο
Οικονομικών να αποκαλύπτει τους όρους με τους οποίους δανειοδοτεί, ενώ θα
πρέπει να θεσμοθετηθεί και ένας μηχανισμός επιθεώρησης και επίβλεψης του
προγράμματος αυτού, χρηματοδοτικής ενίσχυσης των επιχειρήσεων…
v Θα έβαζα ως όρο, όσες εταιρείες λάβουν κρατικό δάνειο
από το συγκεκριμένο πακέτο, να απαγορεύεται να προχωρήσουν σε
"επαναγορές" μετοχών τους κατά τη διάρκεια των δυο επόμενων ετών…