Με καλούν να κρατήσω ημερολόγιο. Θου! Μεγάλες στιγμές, σαν απομόνωση του χρόνου στο Μαγικό Βουνό. Ας το για τους μεγάλους και τους ποιητές! Εμείς με τη «Δύναμη της Αγάπης» του Ρεμάρκ. Θα ήθελα το «Φαίδρο» αλλά με βασανίζει ο Λουκρήτιος και ο Φίχτε εις αναμονή των Δανών, αν κι ένας μάς κατατάσσει, τούτος, ο Χ. Α. Άντερσεν.

            Όπως κι εκεί, στη μειλίχιες ιστορίες η παρέμβαση δεν «φτουρά». Για αυτό γυρίζω γυρίζω ομολογώντας τον Άη Φραγκίσκο και τον Τζιότο: Τι μένει: η ανάρμοστή ευκαιρία της Ομορφιάς, σε στιλ Ντοστογιέφσκι. Το κερί του ποιητή στη «Νοσταλγία».

            Ας το δεχθούμε. Οι τρωικές προσπάθειές μας ΤΩΡΑ νόημα αποκτούν, αν γυρίσουμε το σφιχτό ερώτημα εναντίον μας κι απαντήσουμε: ΟΛΟΙ/ΕΣ ΜΑΖΙ. Με σκληρές ανείπωτες παραδοχές και ανακατατάξεις. Αριστεροί, δεξιοί κεντρώοι: μπορεί να εκφραστεί, να μας σώσει, να μας χωρίσει σαν θα πρέπει; Την οιμωγή ή τον οίστρο;  Δημοκρατία, που την ζητούμε όλοι/ες, για όλες/ους. Παγκόσμια κι Εγκόσμια, με τον Γκωβαίν, με τον Γκωβαίν!!!