Κάποτε
μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να κατανοήσω τη διάσταση μεταξύ των προσωπικών
ιδιοτήτων του ατόμου, τη δήθεν διάστασή ή αντίφασή(!) τους με την πολιτική
ιδιότητα. Πλέον δεν αντιβάλλω, τη διάσταση αυτή θεωρώ απαράδεκτη, παίγνιο
ταυτοτήτων. Πρέπει κανείς πολύ το μισανθρωπισμό του να κρύβει, πολλούς
καταναγκασμούς να ετοιμάζει, πολλές βιαιότητες να δικαιολογεί, αν πράγματι και
ενσυνείδητα την υποστηρίζει.
Τουτέστιν είμαι καταναλωτής, πατέρας,
μητέρα, γιος κόρη, ανέραστος, εραστής, έμφυλος, άφυλος, πιστός και άπιστος,
εργαζόμενος ή επαγγελματίας, φτωχός πλούσιος μαύρος άσπρος κίτρινος, έλλην, ανθέλλην,
μη-έλλην, διστακτικός από χρόνια οπαδός, τραμπούκος, ειρηνοποιός θύμα, θύτης, περιπλανώμενος,
ένοικος, κάτοικος, πολίτης. Έτσι λοιπόν δεν αντέχω να μου προσφέρονται δίκτυα
ηλεκτρισμού, τηλεφωνίας, διαδικτύου, αποχέτευσης, υγείας, μεταφορών, συναλλαγών
μένοντας ο ίδιος, άπολις, δίχως επιρροή
παρά επιλογή ανάμεσα στο μονοπώλιο ή «απώλειο».
Να είμαι δηλαδή ανυπεράσπιστος στη
διακοπή ρεύματος, την ποιότητα ύδρευσης, τις οσμές της αποχέτευσης, το
σκαρτάρισμα των Γουϊντοους, την πτώση του Ίντερνετ, τον εντεινόμενο
μικρομαυραγοριτισμό των ημερών, τις κουτοπονηριές στην ποικιλία των Σούπερ
Μάρκετ.
Τούτο το «ανυπεράσπιστον» μακράν σαφέστερο
και προφανέστερο αναδύεται τώρα, στη συγκυρία του λοιμικού εγκλεισμού. Πώς θα
λειτουργήσει η οικονομία, η γνώση, πώς θα υπάρξουν επενδύσεις και ποιότητας
ζωής όταν τα απαραίτητα δίκτυα ανεπαρκούν και κανείς δε διατίθεται να τα
βελτιώσει; Πώς θα βελτιωθούν τα δίκτυα, όταν δεν υπάρχουν πρόστιμα, ποινές και
επιβαρύνσεις στους παρόχους, όταν τα δίκτυα αποτυγχάνουν;
Αστικά ο υπογραφόμενος έχει
δικαιώματα που υπερασπίζονται και μπορεί ο ίδιος να προασπίσει. Ως προς εμένα χρήστη,
καταναλωτή, πληρωτή ή πληρωμένο τα πράγματα διαφέρουν: Αντί πανάκειας,
αδράνειας, σκέτης ρητορείας θα πρότεινα, συνεπώς, τη θέσπιση μιας ανεξάρτητης
αρχής, ενός Συνηγόρου Δικτύων, κατά αναλογίαν στο Συνήγορο του Πολίτη, με
αρμοδιότητες εκτός των άλλων την Αξιολόγηση, την Αποτίμηση και το Σχεδιασμό των
Δικτύων.
Οι αρχαίοι ημών και υμών πρόγονοι, ο
ήλιος, ο μουσακάς και η μαγκιά δεν αποτελούν ή δε θα αποτελούν το καίριο
κίνητρο επενδύσεων στη χώρα μας. Το ζούμε πια, στην άκρατη στιγμή. Ελπίζω να το κατανοούμε
κιόλας.