Ογνωστός και συχνός «αναθεωρητής» (όσον αφορά, κυρίως, τη δική του πορεία) Νίκος Μπίστης σε ένα άρθρο του στο News247 προχωρά σε μια ψυχιατρικίζουσα ανάλυση όσων επικαλούνται την «Αριστερά των Κύρκου, Γιάνναρου και Παπαγιαννάκη», σε αντίστιξη και αντιπαράθεση με τον βίο και την πολιτεία του ΣΥΡΙΖΑ.

Τους χωρίζει σε δύο κατηγορίες. Αφενός σε αυτούς που νοσταλγούν ειλικρινά μια «μικρή αλλά έντιμη Αριστερά» και αφετέρου στους «υποκριτές» οι οποίοι, ενώ έχουν «καταταγεί στην ανακτορική φρουρά του Μητσοτάκη», χρησιμοποιούν τα αριστερά τους νιάτα σαν «διαβατήριο για την είσοδο στην δεξιά επικράτεια» ως «φυσική συνέχεια και κατάληξη της ανανεωτικής Αριστεράς».

Παρά τη φιλότιμη προσπάθειά του να δικαιολογήσει τη δική του ένταξη στον ΣΥΡΙΖΑ, έπειτα από μια δαιδαλώδη πολιτική πορεία, μόνο μια φράση στέκει από το κείμενό του. Πως «δεν μπορεί να γίνει ανεκτό να φορτώνουν σε ανθρώπους που δεν είναι πλέον εν ζωή τις δικές τους σημερινές πολιτικές επιλογές και συμπεριφορές». Απλώς, βέβαια, αυτό ισχύει πρωτίστως για τον ίδιο, όταν στο ίδιο κείμενο εμφανίζεται -εμμέσως πλην σαφώς- ως ιδανικός συνεχιστής όλων, σχεδόν, των μεταπολιτευτικών εκδοχών της Αριστεράς.

Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά τους ισχυρισμούς του κειμένου. Όσον αφορά την πρώτη κατηγορία, αυτή των «ειλικρινών νοσταλγών», ο Νίκος Μπίστης αποδεικνύει πως, δυστυχώς, δεν κατάλαβε και πολλά πράγματα από το σύντομο πέρασμά του από το ΚΚΕ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ, ίσως επειδή αποχώρησε γρήγορα υπερασπιζόμενος το «Κ» και αντιδρώντας στη μετεξέλιξή του στο ευρύτερο αριστερό σχήμα της ΕΑΡ.

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.athensvoice.gr