Ξεκίνησε το 2ο Συνέδριο της ΔΗΜΑΡ! Η «Αριστερά της ευθύνης» καλείται να επιβεβαιώσει τον χαρακτηρισμό που κέρδισε όταν υλοποίησε την εκλογική «εντολή για λύση», αναλαμβάνοντας το μερίδιο που της αναλογούσε στη διακυβέρνηση του τόπου, σε μια κρίσιμη για τη χώρα περίοδο.
Πολλά άλλάξαν από τότε…
Η «κυβερνώσα Αριστερά» δεν… άντεξε για περισσότερο από έναν χρόνο στην κυβέρνηση, η «επισπεύδουσα» δύναμη των μεταρρυθμίσεων γίνεται όλο και πιο… επιφυλακτική, η βάση των ψηφοφόρων της -που είχε ήδη αλλάξει κατά το ήμισυ σχεδόν μεταξύ των δύο εκλογών του ?12- έχει συρρικνωθεί δημοσκοπικά… Μεγάλο μέρος της προσυνεδριακής συζήτησης αναλώθηκε στις πιθανές συμμαχίες που πρέπει να προωθηθούν στο άμεσο μέλλον με στόχο τη συγκρότηση ενός τρίτου πόλου στο πολιτικό σκηνικό. Πρόκειται για μια πρωθύστερη συζήτηση.
Πριν αποφασίσεις… με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις, πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσεις τη φυσιογνωμία και τους στόχους σου. Κι αν κρίνουμε από την ιδρυτική της διακήρυξη και τις αποφάσεις του 1ου Συνεδρίου της, η Δημοκρατική Αριστερά είναι η Αριστερά που είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει την εκ του ασφαλούς αντιπολιτευτική στάση του «όχι σε όλα», όσα αφορούν επώδυνες αλλά αναγκαίες αποφάσεις, και του «ναι σε όλα», όσα βολεύουν το πελατειακό κράτος και τις συντεχνίες. Η Αριστερά που αγωνίζεται για μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν κατεστημένα και νοοτροπίες που οδήγησαν τη χώρα στα σημερινά αδιέξοδα! Η Αριστερά που στοχεύει σταθερά στην ανασυγκρότηση του δημοκρατικού-σοσιαλιστικού χώρου, ως κινητήριου μοχλού για την υλοποίηση των στόχων αυτών!
Η αλήθεια είναι ότι εδώ και μισό χρόνο περίπου η αρχική εικόνα της «Αριστεράς της ευθύνης» θόλωσε μέσα από μια σειρά αντιφατικές κινήσεις, όπως η αποχώρηση από την κυβέρνηση με την παράλληλη δήλωση ότι «η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές» και η άρνηση να ανταποκριθεί στο κάλεσμα για την ανασυγκρότηση της δημοκρατικής-προοδευτικής παράταξης χωρίς ηγεμονισμούς και χωρίς αποκλεισμούς…
Είναι ανάγκη το συνέδριο να ξεθολώσει την εικόνα, να αναδείξει ξανά το σύγχρονο ευρωπαϊκό και μεταρρυθμιστικό πρόσωπο της ΔΗΜΑΡ.
Με τον πολιτικό τζόγο δεν τα πήγε ποτέ καλά η Αριστερά, δεν ήταν ποτέ της πειστική στις φτηνές μπλόφες. Ούτε και της αξίζει ο ρόλος του μπαλαντέρ-τσόντα της κάθε κυβερνητικής πλειοψηφίας…