Μετά την ορκωμοσία των βουλευτών και την εκλογή προέδρου της Βουλής, η χώρα φαίνεται πως εισέρχεται σε μία περίοδο, κατά την οποία κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα παίξουν απρόσκοπτα το θεσμικό τους ρόλο. Η κυβέρνηση θα κυβερνήσει και η αντιπολίτευση θα την αντιπολιτευθεί. Τόσο απλό και τόσο αυτονόητο, κι όμως, μας έλειψε.
Από τις ευρωεκλογές και μετά, η χώρα είχε εισέλθει ουσιαστικά σε προεκλογική περίοδο. Όπως θα θυμόμαστε, υπήρξε ένας διαγκωνισμός στο σκίσιμο των μνημονίων και στη διανομή του πρωτογενούς πλεονάσματος. Τη συνέχεια την ξέρουμε. Η νέα κυβέρνηση, αφού επί έξι μήνες διαπραγματεύτηκε χωρίς να κυβερνήσει, υπέγραψε το τρίτο μνημόνιο και η αντιπολίτευση είτε ονειρευόταν την αριστερή παρένθεση, είτε προσπαθούσε να ανακαλύψει τι είναι το “παλιό” και τι το “νέο”.
Νομίζω, πως σήμερα η κατάσταση είναι πιο καθαρή από ποτέ. Υπάρχει το πλαίσιο, που ορίζει το νέο μνημόνιο, ένα πλαίσιο που αφορά με σαφήνεια και αυστηρότητα τις οικονομικές προτεραιότητες που καλείται να εφαρμόσει η κυβέρνηση, που μόλις εκλέχθηκε. Η εκλογή της έγινε, με πλήρη επίγνωση των ψηφοφόρων για το τι θα επακολουθήσει. Αυτό δεν αφήνει κανένα περιθώριο υπαναχωρήσεων στους κυβερνώντες και διαμαρτυριών και αντιδράσεων στους θιγόμενους. Επί πλέον, το γεγονός πως η επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα διεξαχθεί μετά από περίπου 3,5 χρόνια, δίνει τη δυνατότητα και την άνεση στη συγκυβέρνηση να κάνει τον προγραμματισμό της χωρίς πίεση. Να διαχειρισθεί επί τέλους την καθημερινότητα και να δώσει δείγματα γραφής μιας αριστερής διακυβέρνησης.
Στο χώρο της ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης, τα κόμματα χαράσσουν την πολιτική τους με δεδομένη την υπερψήφιση του μνημονίου και από αυτά, κάτι που τους στερεί αντιπολιτευτικά όπλα. Γιατί πάντα, η οικονομία είναι ο προνομιακός χώρος για την αντιπολίτευση. Τώρα όμως, που το 75% του λαού ψήφισε μνημονιακά κόμματα, καταργώντας με την ψήφο του τη διάκριση μνημόνιο -αντιμνημόνιο, θα είναι καταστροφικό για τον τόπο, αν κάποια κόμματα από την αντιπολίτευση προσπαθήσουν να επαναφέρουν αυτήν τη διάκριση. Οι τομείς της παιδείας, της δικαιοσύνης, της ασφάλειας, τους αφήνουν σημαντικά περιθώρια για να ασκήσουν τα αντιπολιτευτικά τους καθήκοντα.
Μία ενδιαφέρουσα παράμετρος που θα κρίνει πολλά, θα είναι η αντίδραση των πολιτών στην εφαρμογή των μέτρων. Το γεγονός πως γνώριζαν τι ψήφιζαν δεν λέει τίποτα. Οι οικονομικές και οι ψυχικές αντοχές τους έχουν εξανεμισθεί και πολύ δύσκολα θα σηκώσουν άλλα φορολογικά βάρη. Να μη λησμονούμε, πως διανύσαμε ένα ειδυλλιακό δεκάμηνο, χωρίς φόρους, με εκατό δόσεις, με χαλαρότητα. Αυτό διαμόρφωσε μία συνείδηση ξενοιασιάς, που καλείται τώρα να προσαρμοσθεί σε ένα άγριο περιβάλλον. Και άμεσα.
Συνεπώς, η κυβέρνηση μπαίνει κατευθείαν στα βαθιά νερά. Χωρίς καμία περίοδο χάριτος. Της είχε δοθεί και με το παραπάνω, στην προηγούμενη θητεία της. Τώρα πρέπει να τρέξει, γιατί έρχεται η αξιολόγηση και αν όλα πάνε καλά, η συζήτηση για το χρέος. Ο τόπος θέλει κυβερνητική σταθερότητα, θέλει έργο, θέλει συναινέσεις.
Μακάρι η νέα Βουλή να πετύχει στο έργο της.