Δεν θα σταθούμε στους ακροδεξιούς. Αυτοί είναι ισλαμοφοβικοί με το ίδιο πάθος και την ίδια αγριότητα με την οποία υπήρξαν αντισημίτες. Προσδίδουν κοινά χαρακτηριστικά σε εκατομμύρια ανθρώπων, λες και όλοι βγαίνουμε από ένα εθνικό, θρησκευτικό, βιολογικό (σε ό,τι αφορά τις σεξουαλικές προτιμήσεις) καλούπι, λες και όλοι οι άνθρωποι είναι καρικατούρες από την «Ντερ Στρίμερ», το απεχθές εβδομαδιαίο όργανο των ναζί. Ακροδεξιά σημαίνει αδυναμία ή ραθυμία σκέψης, ανάλυσης και διάκρισης της πολυμορφίας του κόσμου, συν μίσος για καθετί διαφορετικό.

Υπάρχουν όμως και πρώην αριστεροί που ακροδεξιεύουν όλο και πιο πολύ. Από τα συνθήματα για Παλαιστίνη χωρίς Ισραήλ, πέρασαν στο «βάστα Νετανιάχου». Θα αγκαλιάσουν κάθε ακροδεξιά αντίληψη, ακόμη κι εκείνες που έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Πιθανόν να πληγώθηκαν πολύ από τις επιλογές που έκαναν στα νιάτα τους και προσπαθούν να ξεπλύνουν την «ντροπή». Ισως να έχουν εθιστεί από το ασπρόμαυρο της σταλινικής σκέψης, που χρόνια κυριάρχησε στα κομμουνιστικά κόμματα και όσα επηρεάστηκαν από αυτά. Είναι ύπουλη ασθένεια από την οποία ουδείς υπήρξε απρόσβλητος, ακόμη κι αν δεν ανήκε στην Αριστερά. Συνεπώς μπορεί να άλλαξαν μετερίζι, αλλά όχι τρόπο σκέψης.

Στη Γάζα σήμερα ο ισραηλινός στρατός κάνει φρικιαστικά εγκλήματα πολέμου, που έχουν γενοκτονικά χαρακτηριστικά, ή έστω την πρόθεση εθνοκάθαρσης της περιοχής. Δεν δικαιολογούνται με τη σοβιετικού τύπου λογική «ναι, αλλά κι αυτοί βασανίζουν τους μαύρους». Στο κάτω κάτω της γραφής, η Χαμάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση που πρέπει να εξαλειφθεί, αλλά δεν είναι ένα δημοκρατικό κράτος όπως το Ισραήλ, που έχει τακτικό στρατό, δεσμεύεται από τις συνθήκες της Γενεύης, από τις αρχές του ΟΗΕ, ένας οργανισμός που –ας μην το ξεχνάμε– δημιούργησε αυτό το κράτος.

Φυσικά δεν είναι όλοι οι Ισραηλινοί ένοχοι αυτών των εγκλημάτων, όπως υπονοούν οι κινητοποιήσεις στα λιμάνια όσων σταλινικώς σκεπτόμενων έμειναν στην Αριστερά.

Υπάρχουν θαρραλέοι πολίτες αυτής της χώρας που, παρά το γεγονός ότι η χώρα τους βρίσκεται σε πόλεμο, παρά τον συλλογικό θρήνο για τα εγκλήματα της 7ης Οκτωβρίου, ορθώνουν το ανάστημα της διαυγούς σκέψης. Είναι άνθρωποι που ξεχωρίζουν τους απλούς Παλαιστινίους από τη Χαμάς.

Η διαχωριστική γραμμή του μέλλοντος δεν θα είναι μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων, αλλά μεταξύ εκείνων που θέλουν να λύσουν προβλήματα κι εκείνων που θέλουν να τα πνίξουν στο αίμα. Οι τελευταίοι, δυστυχώς, βρίσκονται και στις δύο πλευρές του μετώπου. Του πραγματικού ή του συμβολικού που στήθηκε στη Δύση.

Πηγή: www.kathimerini.gr