«Γερούν γερά σπάστου τον τσαμπουκά». Αυτό το σχόλιο στο Facebook του Λυκούργου Λιαρόπουλου, τομεάρχη Υγείας του Ποταμιού την περασμένη Παρασκευή, μετά τη συνάντηση του προέδρου του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ με τον υπουργό Οικονομικών Γιάννη Βαρουφάκη, ήταν η αιτία του τέλους της συνεργασίας του με το Ποτάμι.

Στην ανάρτησή του ο κ. Λιαρόπουλος έγραφε: «Γερούν… γερά! Σπάστου τον τσαμπουκά!! Ποιος περίμενε η Ελλάδα να είναι με τον ντζιντζιφιόγκο με τις μπούκλες. Και όμως!!». Στη συνέχεια, διατύπωσε το εξής σχόλιο: «Ο Βαρουφάκης ως γνήσιος Ελλην νόμιζε ότι με εξυπνάδες και χαμογελάκια θα κέρδιζε την παρτίδα. Συνέβη αυτό που πάντα συμβαίνει όταν κάνεις τον έξυπνο σε λαούς που έχουν περάσει από το Διαφωτισμό. Ο Ολλανδός δεν μάσησε. Η συνέχεια στο Eurogroup και στη Σύνοδο κορυφής..».

Μετά από αντιδράσεις, ο ο κ. Λιαρόπουλος κατέβασε την ανάρτηση, σημειώνοντας ότι διαπραγμάτευση δεν σημαίνει τελεσίγραφα και τσαμπουκάδες και ότι όσα έγραψε ήταν στο πλαίσιο της ελευθεριότητας που υπάρχει στο Facebook.

Η ανακοίνωση του Ποταμιού για την παραίτηση Λιαρόπουλου

Το Ποτάμι έκανε δεκτή την παραίτηση του Λυκούργου Λιαρόπουλου από τη θέση του υπεύθυνου Υγείας. Ο Λυκούργος Λιαρόπουλος παραιτήθηκε αποδεχόμενος την ευθύνη του για άστοχες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, αναρτήσεις οι οποίες απέχουν από τον πολιτικό πολιτισμό του Κινήματος. Η οξύτητα αυτές τις κρίσιμες για την χώρα στιγμές, είναι αχρείαστη. Άλλωστε όπως φαίνεται και από τις επίσημες ανακοινώσεις του, το Ποτάμι, θέλοντας να συμβάλει στην επίλυση των πολλών προβλημάτων της χώρας, έχει υιοθετήσει τον ρόλο της υπεύθυνης και εποικοδομητικής αντιπολίτευσης.

Τι έγραψε για την παραίτησή του ο Λ. Λιαρόπουλος

«Επί Προσωπικού Προσφέρθηκα να… απαλλάξω το ΠΟΤΑΜΙ από την παρουσία μου, η οποία προφανώς, έγινε…tοξική. Η παραίτησή μου από τη θέση του Πολιτικού Υπευθύνου για Θέματα Υγείας υπεβλήθη. Υποθέτω ότι αυτό μου επιτρέπει να αναλάβω ελεύθερα το ρόλο της Κασσάνδρας, την οποία όλοι… εμίσησαν, αλλά ξέχασαν να της αναγνωρίσουν την ακρίβεια της πρόβλεψης. Αλλωστε την ώρα της καταστροφής, ποιός ψάχνει να δει ποιός είχε δίκιο;;; Επειδή αυτό το έχω ήδη κάνει με τον τρόπο μου, που δεν αναγνωρίσθηκε ως… δόκιμος, θα περιορισθώ να πώ ότι αυτή, δυστυχώς, αν έρθει, δεν θα είναι μία ώρα δικαίωσης, αλλά ακόμη μεγαλύτερης λύπης. Της λύπης που συνοδεύεται από τη μοναξιά των ελάχιστων που είχαν το θάρρος να αναγνωρίσουν ότι… «when the going gets tough, the tough get going». Δυστυχώς στον τόπο αυτό οι σκληροί και ανθεκτικοί είναι πολυ λιγότεροι από τους … υπόλοιπους. Για έναν αγώνα καλό, σε τόπο άγονο και λάθος χρόνο».