Το θέμα της πρώην ΕΡΤ επιστρέφει σε άλλη χρονική στιγμή, με άλλο ένδυμα και άλλο σαρκίο.
Αφού έγινε σύμβολο της καταπάτησης κάθε κανόνα που ορίζει το πλαίσιο λειτουργίας κρατικών ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων, από μια κυβέρνηση που συμπεριφέρθηκε πραξικοπηματικά την αλησμόνητη εκείνη μέρα της 11ης Ιουνίου του ’13, αφού οι εργαζόμενοι έφτιαξαν το κάστρο τους, (το κτήριο της Αγίας Παρασκευής), που (νομίμως) δεν τους ανήκε, αλλά που επί έξι περίπου μήνες αγωνίστηκαν απλήρωτοι και πολυποίκιλα απέναντι σε νέες κυβερνητικές αποφάσεις, διατάγματα, δίχως συμπαραστάτες από άλλα αντίστοιχα διεθνή Μέσα, αφού εξάντλησαν (οι εργαζόμενοι) κάθε νόμιμο μέσον, κουρασμένοι πλέον από το αδιέξοδο όπου σύρθηκαν από τους συνδικαλιστές τους, εκδιώχθηκαν… νομίμως (!) πλέον από το «κάστρο τους» κατά τη νύχτα της 7ης Νοεμβρίου.
Αφέθηκαν στη δύνη της πολιτικής συγκυρίας και γέμισαν το προαύλιο με κομματικές σημαίες, λάβαρα και ξύλινο λόγο από εκείνον που έχει παλιώσει και αραχνιάσει στις συνειδήσεις των πολλών…
Στο μεταξύ, τα γεγονότα έρρεαν σαν το νερό στο ποτάμι σκεπάζοντας τους αγώνες τής εξάμηνης κατάληψης του κτηρίου. Αύξηση του εκλογικού σώματος των ναζιστών, η επίδειξη βίας, η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η αποκαθήλωση-φυλάκιση των επικεφαλής ηγετών τής ΧΑ, η δολοφονική επίθεση εναντίον των δυο μελών τής ΧΑ που προβληματίζει ακόμα την κοινή γνώμη, μαζί με τα άλλα καθημερινά οικονομικά αδιέξοδα και τα χαράτσια να σέρνουν έναν ολόκληρο λαό στο αδιέξοδο τούνελ. Οι εργαζόμενοι της πρώην ΕΡΤ έχασαν τη ροή των γεγονότων και για να είμαστε πιο ρεαλιστές, αυτή η ροή τούς σκέπασε και έπνιξε τελεσίδικα τη φωνή τους…
Ήταν αναμενόμενο! Η «υποχρέωση» της παράδοσης του κτηρίου, ήταν μέσα στο πρόγραμμα να πραγματοποιηθεί κάποια στιγμή. Ήταν θέμα χρόνου. Από ένα σημείο κι έπειτα, η κατάληψη δεν διέφερε από εκείνη των επαναστατημένων μαθητών-φοιτητών, που με τον πιο απλό τρόπο καταλαμβάνουν το Σχολείο, το Πανεπιστήμιο κλπ.
Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ έχασαν το δίκιο τους με την παρατεταμένη κατάληψη. Είμαι ένας από εκείνους τους πολλούς που συμπαραστάθηκαν κάθετα με ανακοινώσεις, συνεντεύξεις, εκπομπές, συμβολικές συναυλίες, σελίδες στο facebook και σε άλλα ηλεκτρονικά μέσα κλπ.
Τώρα, με την παρέμβαση των ΜΑΤ και παρουσία Εισαγγελέα, η πρώην ΕΡΤ ολοκληρώνει την ιστορική της διαδρομή και τον αγώνα της μέσα στο κτήριο και στον προαύλιο χώρο της.
Οι κομματικές σημαίες που ανέμισαν, σταμάτησαν να κυματίζουν και ο ρεαλισμός μαζί με τον κυνισμό της εξουσίας θα λειτουργήσουν την καινούργια μηχανή που θα προσπαθήσει να επαναφέρει την ηρεμία μετά την ταραχή που προκάλεσαν ο Χρύσανθος, ο Φαήλος, ο Σίμος και ο Αντώνης. Τί πράγμα θα είναι αυτή η νέα μορφή ραδιοτηλεοπτικής πραγματικότητας, μας είναι άγνωστο και ανήκει σε μιαν άλλη συζήτηση, που θα την κάνουμε στο εγγύς μέλλον, που μάλλον δεν θα είναι πια και τόσο «δικό μας»…