Μετά την απρόσμενη πετυχημένη ανακωχή που πέτυχε ο Ντόναλτ Τραμπ μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς μετά από δύο χρόνια σκληρής – παρότι ασύμμετρης – σύγκρουσης, μας δίνει τη δυνατότητα να κάνουμε κάποιους πρόχειρους απολογισμούς και να εξάγουμε κάποια συμπεράσματα.

Όσον αφορά την εξέλιξη των πραγμάτων, μένει να δούμε εάν η παρέμβαση Τραμπ μπορεί να δημιουργήσει μια ισορροπία και να οδηγήσει σε μια βιώσιμη ειρήνη.

Μια πρώτη παρατήρηση όσον αφορά τη συμφωνία, είναι η παντελής απουσία της Ελλάδας από τις κοσμοϊστορικές εξελίξεις.

Συμμετέχουν βεβαίως οι ΗΠΑ, ως ο εμπνευστής της ειρήνευσης, η Αίγυπτος γιατί είναι η μεγάλη εκείνη αραβική χώρα που επηρεάζεται από τα γεγονότα και βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τον εξτρεμιστικό ισλαμισμό των Αδελφών Μουσουλμάνων (επιρροή των οποίων είναι και η Χαμάς), το Κατάρ και η Τουρκία λόγω των φιλικών σχέσεων και της υποστήριξης που δίνουν στη Χαμάς.

Απούσα παντελώς η Ελλάδα, η οποία έχει στη Λωρίδα της Γάζας έναν συγγενή πληθυσμό που εκλιπαρεί την υποστήριξή της: Τους Ορθόδοξους Ρωμιούς (Ρουμ Όρτοντοξ).

Αυτή η απουσία μπορεί να θεωρηθεί μια μεγάλη αποτυχία της ελληνικής διπλωματίας, αντίστοιχη με αυτή του ρωσο-ουκρανικού πολέμου.

Γιατί ως γνωστόν, στις περιοχές που άρχισε η ρωσο-ουκρανική αντιπαράθεση με την ρωσική εισβολή, ήταν η περιοχή της Αζοφικής όπου κατοικούσε μια ομοεθνής πολυάνθρωπή μειονότητα, η οποία συνετρίβη με την Ελλάδα απούσα και αδιάφορη.

Και οι Έλληνες της Μαριούπολης και της Αζοφικής δεν ήταν λιγότερο ομογενείς απ΄ ότι ο Γεραπετρίτης ή ο Μητσοτάκης.

Ας επιστρέψουμε στη μεσανατολική κρίση και ας προσπάθησουμε να κρίνουμε τα όσα προηγήθηκαν.

Όταν η Χαμάς άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου και ο Νετανιάχου βρήκε μια απρόσμενη ευκαιρία

Η πρόσφατη κρίση ξεκίνησε με την επίθεση των ενόπλων της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ στο ροκ φεστιβάλ και τη δολοφονία εκατοντάδων ανθρώπων όπως και την ομηρεία άλλων.

Η Χαμάς, όπως και η αδελφή της οργάνωση που πήρε μέρος, ήταν και είναι έως σήμερα μια ακροδεξιά, ισλαμοφασιστική οργάνωση φανατικών εθνικιστών. Και λόγω αυτού του χαρακτήρα αντιμετωπίστηκε αρνητικά από τους υπόλοιπους ’Αραβες, την Παλαιστινιακή Αρχή και τα αραβικά κράτη.

Με την επίθεση στο ροκ φεστιβάλ και τη σφαγή των αμάχων άνοιξε την πόρτα της Κόλασης για τον ίδιο τον παλαιστινιακό λαό της Λωρίδας της Γάζας.

Έδωσε την αφορμή στην Ισραηλινή ακροδεξιά να τερματίσει ένοπλα την πολιορκία που υφίστατο το Ισραήλ από Χεζμπολάχ, Συρία, Ιράν, Χαμάς. Και επιπλέον να επιχειρήσει μέσω του πολέμου με την Χαμάς να ενσωματώσει τις Κατεχόμενες από το 1967 αραβικές περιοχές

Σε τι πλαίσιο η Χαμάς έκανε την επίθεση στις 7 του Οκτώβρη του 2023;

Το λένε οι ίδιοι. Έγινε στο πλαίσιο του Τζιχάντ. Δηλαδή του Ισλαμικού Ιερού Πολέμου κατά των απίστων.

Ο αρχηγός της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς στην διαταγή της σφαγής ξεκινάει λέγοντας ότι η επίθεση είναι θρησκευτική, είναι τζιχάντ, και πραγματοποιείται «ενάντια σε Εβραίους σαν Εβραίους».

Πρόκειται για ένα ρατσιστικό ισλαμιστικό παραλήρημα. Αναφέρει: «είναι η υπόσχεση του Αλλάχ να ντροπιάσουμε και να βεβηλώσουμε τα σώματα των Εβραίων και να τους εξοντώσουμε στα χέρια μας, ημών των υπηρετών του Αλλάχ». (Πηγή: https://xyzcontagion.wordpress.com/)

Μια γενοκτονία με δύο θύτες

Σύμφωνα με τον πλέον έγκυρο οργανισμό IAGS η πολιτική με την οποία αντέδρασε ο Νετανιάχου στην επίθεση της Χαμάς έχει στοιχεία αυτής της πρακτικής που στη διεθνή νομολογία αποκαλείται Γενοκτονία.

Χαμάς και Νετανιάχου λοιπόν κατάφεραν να δημιουργήσουν την Κόλαση για τους αμάχους Άραβες κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας.

Και η ευθύνη της Χαμάς είναι τεράστια, γιατί είχε τη δυνατότητα να οδηγήσει την Γάζα στην ευημερία. Και αντ’ αυτού επέλεξε να επιβάλει δικτατορικό καθεστώς στην αυτοδιοικούμενη από το 2004 περιοχή, να εξοντώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους και να επενδύσει όλο τον πλούτο που εισέρεε σε τούνελ, ρουκέτες και τρομοκρατικές επιθέσεις κατά του Ισραήλ. Και επιπλέον να εντάξει τη Γάζα στον σχεδιασμό των μουλάδων του Ιράν…

Ας ελπίσουμε ότι το αμερικανικό σχέδιο ειρήνευσης θα ανοίξει το δρόμο για τη μόνιμη ειρήνη και -επιτέλους- τα αραβικά κράτη θα αναλάβουν τις ευθύνες τους απαλάσσοντας τους Παλαιστίνιους από το άχθος των ακραίων εξτρεμιστικών οργανώσεων.

Στις φωτογραφίες, οι κατεστραμμένες περιοχές της Γάζας λόγω του πολέμου που θυμίζουν την Δρέσδη και το Βερολίνο του 1945. Οι άλλες δύο αφορούν μια από τις πιο τραγικές περιπτώσεις των ομήρων. Πρόκειται για την 30χρονη Shiri Silberman-Bibas η οποία απήχθη με τα δύο μικρά παιδιά της, ενώ ο συζυγός της δολοφονήθηκε.

Η ίδια και τα παιδιά της δολοφονήθηκαν επίσης από τους απαγωγείς κάπου στις υπόγειες στοές της Χαμάς…

Θέλουμε παλαιστινιακό κράτος;

Βεβαίως και θέλουμε! Και αυτό ήδη θα μπορούσε ήδη να είχε γίνει εάν η Χαμάς δεν ήταν τόσο ισλαμιστική, εθνικιστική και μιλιταριστική

Οι Ισραηλινοί είχαν αποχωρήσει εντελώς από τη Λωρίδα της Γάζας, η οποία έκτοτε είχε αυτόνομο καθεστώς με εκλογές και αυτοδιοίκηση. Όμως η Χαμάς που νίκησε στις πρώτες εκλογές, επέβαλε δικτατορία, εξόντωσε τους Παλαιστίνιους αντιπάλους της και άρχισε την πολεμική προετοιμασία κατά του Ισραήλ συνδεόμενη με τα σχέδια των αγιατολάχ του Ιράν.

Θα μπορούσε η Γάζα με μια λογική δημοκρατική διακυβέρνηση να γίνει μια περιοχή ειρήνης και μεγάλης ευημερίας για τον πληθυσμό της, πρόταση και για την Δυτική Όχθη και πρόπλασμα ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους .

Αυτή την προοπτική την τίναξε στον αέρα η Χαμάς λειτουργώντας ως προβοκάτορας προς όφελος του Νετανιάχου…

Ποιοι δεν θέλουν Παλαιστινιακό Κράτος;

Εάν τοποθετήσουμε την αρχή της τραγωδίας στο 1948 και θέλουμε να ξαναγυρίσουμε στο 1947, είναι σαν να μην θέλουμε να υπάρξει ποτέ παλαιστινιακό κράτος στα Κατεχόμενα αραβικά εδάφη απ’ τον πόλεμο του 1967…

Και είναι σαν και εμείς να θέλουμε να επιστρέψουμε στο 1921, αρνούμενοι τις συνέπειες της ήττας και της προσφυγιάς μας του 1922…

Όσοι λένε “ανεξάρτητη Παλαιστίνη” και ΔΕΝ εννοούν την ανακήρυξή του στα κατεχόμενα εδάφη της Γάζας και της Δυτικής Όχθης, αλλά όλη την Παλαιστίνη “από το ποτάμι έως τη θάλασσα” υπονοώντας την ολοκληρωτική εκδίωξη των Εβραίων από την Μέση Ανατολή, υπονομεύουν το αίτημα του Παλαιστινιακού Κράτους με τον πιο βολικό τρόπο για την Ισραηλινή ακροδεξιά.

Ο περί Γενοκτονίας λόγος και οι Νεοέλληνες υποκριτές

“Το ότι πολλοί Νεοέλληνες είναι υποκριτές και κινούνται στη βάση των δύο μέτρων και των δύο σταθμών το έχουν αποδείξει κατά καιρούς. Και μεταξύ τους ουκ ολίγοι ιστορικοί, από τους οποίους οι απαιτήσεις είναι κάπως περισσότερες.

Με αφορμή τα τρομερά γεγονότα που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, είδαμε να υπάρχουν πλήθος αναφορών με τη χρήση της έννοιας “γενοκτονία”, “τραύμα” κλπ.

Κάποιοι -πολύ λίγοι- θυμήθηκαν μάλλον προσχηματικά τις γενοκτονίες που έχουμε υποστεί σε Μικρά Ασία και Πόντο. Μόνο που όλους αυτούς του όρους και τις έννοιες οι περισσότεροι τα ανακάλυψαν πρόσφατα με αφορμή τον πόλεμο στη Γάζα και την ακραία κατασταλτική πολιτική του Ισραήλ. Και αυτή η πρόσφατη “ανακάλυψη” αυτών των εννοιών δεν πολυπείθει…

Γιατί η Ελλάδα -δυστυχώς και η Αριστερά εκτός από τη νεοφιλεύθερη Δεξιά- είναι ένας χώρος καταστροφής της μνήμης και υποβάθμισης του τραύματος…

Ποιος έδειξε ποτέ ουσιαστικό ενδιαφέρον για τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Ανατολικής Θράκης? Ενός πληθυσμού που βίωσε μια σκληρή γενοκτονία από το 1914. Και όταν οι επιζώντες και οι επόμενες γενιές έθεσαν τα ζητήματα αυτά τη δεκαετία του 80 , συνάντησαν την χλεύη, την υποτίμηση και εν τέλει την απόρριψη ..

Δεν είναι τυχαίο ότι η ελληνική ιστοριογραφία (δεξιών και αριστερών ιστορικών) γύρισε την πλάτη στην έρευνα για εκείνη την τρομακτική διαδικασία που παρήγαγε τους δικούς μας πρόσφυγες, αρκούμενη είτε στα αντιδραστικά, αντιλαϊκά και εκτός κάθε λογικής σχήματα που επέβαλε τότε η Κομιντέρν, είτε στις παραδοσιακές δεξιές λογικές της Μικράς πλην Έντιμου…..

Και βρισκόμαστε σήμερα στο εντυπωσιακό σημείο, το ιστοριογραφικό αυτό κενό να το έχουν καλύψει σοβαροί αριστεροί Τούρκοι ιστορικοί.

Πηγή: tvxs.gr