Στον έρμο αυτό χώρο, που θα τον συγκροτούσαν αυτοί που πιστεύουν ότι πρέπει να έχουμε γνώμονα μας τη λογική… Που πιστεύουν ότι σ’ αυτόν τον τόπο πρέπει ν’ αλλάξουνε πολλά , αν όχι όλα, μήπως και oι επόμενες γενιές ορθοποδήσουν και δουν μιαν άσπρη μέρα… Είχα προτείνει και επιμένω, πως ό,τι πρόκειται να γίνει, θα ξεκινήσει σεμνά και ταπεινά από τους πολίτες, που δείχνουν διάθεση να συνεννοηθούν και να κάνουν το πρώτο βήμα.

Ειδάλλως, δεν δείχνει να υπάρχει αύριο.

Ξεπηδήσανε την τελευταία διετία δεκάδες ομάδες-πρωτοβουλίες, όλες μέσα στον ίδιο χώρο, όλες με πρωτοβουλία ανθρώπων που άσκησαν εξουσία και κατάλαβαν το σφάλμα ή τα σφάλματα κατόπιν εορτής, όλες εκκινώντας από την ίδια αιτία, την πλήρη απασφάλιση του όλου ΠΑΣΟΚ, όλες διεκδικώντας την αλήθεια και την πρωτοπορία του αλάνθαστου λόγου.

Δεν ψέγω κανέναν.

Απλώς όμως, επειδή είμαι πολίτης που θέλει να συζητήσει και να προχωρήσει ο διάλογος, διαπιστώνω πως όλη αυτή η παλέτα δεν συγκεντρώνει παρά ελάχιστη αποδοχή, πέραν της όποιας αναγνωρισιμότητας.

Γι’ αυτό και στη Θεσσαλονίκη πήραμε την πρωτοβουλία και ξεκινήσαμε.

Η 23η Ιουλίου, επειδή θεωρήθηκε πολύ σύντομη ως προθεσμία, ήλλαξεν, όχι όμως για πολύ αργότερα. Δεν μας πρέπουν οι καλένδες. Πρόταση για την εκδήλωση θα έρθει λίαν συντόμως και ας κόπτονται διάφοροι κρετίνοι πως ανακάλυψαν την σπείρα που έβαλε γυαλιά στο βούτυρο.

Έτσι πρέπει σε κάθε πόλη, πολίτες που συμφωνούν, να τολμήσουν και συνομιλήσουν μεταξύ τους. Προφανές είναι ότι δεν αποτελεί συνταγή ή προτροπή για διασπάσεις ή ό,τι άλλο, τα άρρωστα μυαλά της όποιας σταλινικής ηλιθιότητας κυκλοφορεί στην πιάτσα, αλλά για πρόταση και πρωτοβουλία διαλόγου.

Χρόνια πριν, την πρωτοβουλία για ένα μέτωπο λογικής την πήραν προσωπικότητες όπως ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Δεσποτόπουλος και άλλοι. Σήμερα, οι συνθήκες ανατράπηκαν και η λογική αυτή ξεθεμελιώθηκε εξ αιτίας αυτών που, προσωπικότητες, τους βάφτισαν τα μίντια και ξεφτίλισαν πολλές φορές και τον όρο. Τώρα πια, όντως επαφίεται στον πατριωτισμό των σκεπτομένων.

Γι’ αυτού του τύπου τις πρωτοβουλίες, το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχουν βιβλία οδηγιών και αφού εκδηλωθούν μία, δύο, πέντε, δέκα , όσες τέλος πάντων πρωτοβουλίες, τότε να είμαστε σίγουροι πως θα βρεθεί και ο συνεκτικός κρίκος.

Δεν είναι απλώς θέμα αισιοδοξίας, ούτε εν γένει περίεργης εμπειρίας.

Είναι η πραγματικότητα αυτή που γεννάει κάθε φορά και η ανάγκη για πολιτική έκφραση.