1. Δημοσιεύεται δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας που δείχνει ανεπίστρεπτη εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
2. Εντός Ελλάδας υποκλέπτεται συνομιλία Τόμσεν-Βελκουλέσκου και πριν καλά-καλά δημοσιευθεί στα Wikileaks το Μαξίμου κηρύσσει για δεύτερη φορά τον πόλεμο στο ΔΝΤ.

Και στη συνέχεια με μία σειρά από καλοστημένες ενέργειες η κυβέρνηση επιχειρεί να αναβιώσει τη ρητορική του μίσους και του διχασμού:

• Η ΣΥΡΙΖΑίικη πλειοψηφία της ΕΣΗΕΑ με μία πρωτοφανή απόφαση διαγράφει δημοσιογράφους επειδή υποστήριξαν το ΝΑΙ στο δημοψήφισμα.
• Ο Δραγασάκης δηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται μία ακόμα δεκαετία για να ολοκληρώσει το πρόγραμμά του!
• Η κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή (σε άσχετο νομοσχέδιο) ψηφίζει φωτογραφική διάταξη με την οποία επιχειρεί να δώσει στον ποινικά υπόδικο Φωτόπουλο δεύτερη θητεία στο ΔΣ της ΔΕΗ.
• Ο Δρίτσας, ο Σπίρτζης και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι «αγωνιστές», σηκώνουν μπαϊράκι κατά του ΤΑΪΠΕΔ και του Προέδρου του ανοίγοντας και θέμα υποστήριξης της κυβέρνησης και απώλειας της δεδηλωμένης.
• Δικαστήριο ορίζει εντελώς τυχαία(!) δικάσιμο δύο μελών του «Ρουβίκονα» την 21^η Απριλίου, με κίνδυνο λόγω του συμβολισμού της ημέρας, οι παρακρατικές «αντιεξουσιαστικές» συνιστώσες να ξανακάψουν την Αθήνα.
• Ο Κατρούγκαλος αποχωρεί από τη διαπραγμάτευση για το ασφαλιστικό δηλώνοντας ότι «το ΔΝΤ θέλει αίμα»!
• Η κυβέρνηση δηλώνει ότι υπάρχει χάσμα με τους εταίρους πιστωτές για τα κόκκινα δάνεια..
• Είναι θέμα πια εβδομάδων η αδυναμία του κράτους να πληρώσει στο σύνολό τους μισθούς και συντάξεις.

Την ίδια ώρα που γίνονται όλα αυτά η κυβέρνηση προτείνει στους εταίρους-πιστωτές ένα πρόγραμμα φόρων-φόρων-φόρων, βάζοντας όλο το σύστημα υποστήριξής  της από τα ΜΜΕ να προπαγανδίζει ξετσίπωτα, ότι οι εταίροι ζητούν φόρους ενώ η κυβέρνηση αντιστέκεται!

Η ΝΔ έχει ήδη δηλώσει (και πολύ σωστά) ότι δεν θα ψηφίσει μέτρα που δεν θα χρειάζονταν αν δεν υπήρχε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΠΑΣΟΚ και ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ είναι αδύνατο να τα υποστηρίξουν (και πολύ σωστά) αφού αυτό θα σημαίνει μεγάλη διαρροή ψηφοφόρων τους και προς τη Νέα Δημοκρατία και προς το ΣΥΡΙΖΑ και πολιτικό τους αυτοχειριασμό.

Ο ηγετικός πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκει λοιπόν συνενόχους στην αδιέξοδη φοροεπιδρομή  που προτείνει και ξέρει ότι αν αναλάβει να σηκώσει όλο το βάρος μόνη της η κυβέρνησή του θα διασπασθεί για μία ακόμη φορά και θα συντριβεί εκλογικά..

Οι εκλογές είναι λοιπόν μονόδρομος για το ΣΥΡΙΖΑ και απλά αναζητάει τον τρόπο να τις χρεώσει στους ξένους και στην αντιπολίτευση γιατί αυτό θα είναι και το μοναδικό στοιχείο της προεκλογικής του εκστρατείας, αφού τίποτα άλλο πια δεν μπορεί να επικαλεστεί παρά εχθρούς-εχθρούς-εχθρούς!

Ελπίζει ταυτόχρονα ότι οι ελληνοτσολιάδες του Μπαλτάκου και του Καρατζαφέρη θα προσελκύσουν ένα μέρος των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, αφού ο μοναδικός λόγος ύπαρξής τους είναι η υπονόμευση του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος Μητσοτάκη.

Με όλα αυτά ο κίνδυνος ενός νέου GREXIT είναι και πάλι παρόν γι αυτό και η δήλωση του Δραγασάκη περί δεκαετίας ΣΥΡΙΖΑ ηχεί τόσο προκλητικά.

Η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και Το Ποτάμι δεν έχουν εύκολο δρόμο μπροστά τους.

Το σύστημα συμφερόντων που εμποδίζει τις διαρθρωτικές αλλαγές με αποτέλεσμα όλο και περισσότερους φόρους είναι πια κυβέρνηση. Αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από την άλλη, η αδυναμία της προηγούμενης κυβέρνησης να βρει κοινωνικά στηρίγματα στις προσπάθειές της να εκσυγχρονίσει το κράτος και πολιτικά στηρίγματα για να συγκρουσθεί με όσα συμφέροντα το χρειάζονται όπως είναι,  την οδήγησε σε μερική εφαρμογή του πρώτου μνημονίου με αποτέλεσμα να χρειαστεί και δεύτερο χειρότερο.

Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να μην εφαρμόσει το δεύτερο μνημόνιο οδήγησε σε τρίτο, ακόμη χειρότερο.

Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να εφαρμόσει ούτε αυτό, οδηγεί και πάλι τα πράγματα σε σύγκρουση με την ΕΕ και το ΔΝΤ.

Αλλά τέταρτο μνημόνιο δεν υπάρχει.

Υπάρχει μόνο η εφαρμογή του τρίτου.

Αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με ένα παράλληλο πρόγραμμα  που θα υπάρχει στ’ αλήθεια και όχι ως προπαγανδιστικό πυροτέχνημα α λα ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα πρόγραμμα που θα επαναφέρει γρήγορα το κράτος στην κανονικότητα και στην αξιοπιστία, που θα δημιουργήσει ακόμα πιο γρήγορα επενδυτικό κλίμα και θα προσελκύσει ξένα κεφάλαια, που θα αναδιατάξει το τραπεζικό τοπίο θα επαναπροσδιορίσει τις προτεραιότητές του και σταδιακά θ’ αρχίσει την αντίστροφη πορεία:

Την πορεία της χώρας μας προς τη φιλελεύθερη οικονομία, τη λειτουργία των θεσμών της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και την κοινωνική προστασία όσων έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη της.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε μπορεί ούτε και θέλει να συνυπάρξει σε μία τέτοια συμπόρευση με τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου.