Παρακολουθώ προσεκτικά, με θλίψη βεβαία βαθειά, την ελαφρότητα με την οποία η ντόπια δημοσιογραφία παρακολουθεί τα συμβαίνοντα στην Τουρκία.
Σίγουρα δεν είναι μια σύγκρουση με βάση τη ρεμούλα και την διαφθορά….Κι αυτό βεβαία θέλει σκέψη και περίσκεψη για το πως το αντιμετωπίζεις στα στενομυαλιά όρια μιας εξωτερικής πολιτικής που εξαντλείται σε μερικές ρετσέτες περί τον εθνικό μύθο και άλλα φαιδρά.
Η σύγκρουση του Τζεμαάτ με την κυβέρνηση Ερντογάν.
Η ταχυτάτη ανάπτυξη και οι ρυθμοί τη που έδειχναν μιαν ευμάρεια και πλούτο, που όμως ήταν βασισμένα σε στο πράσινο δολάριο που έρεε άφθονο μετά το 2001 στην Τουρκία.
Το εμπάργκο στους Περσάδες και η πελώρια αντοχή που έδειξαν, χωρίς αγκομαχητά, αποκαλύφθηκε ότι περνούσε μέσα από κανάλια τούρκικα και κανένας δεν αντιδρούσε, μέχρι που άνοιξαν οι ουρανοί κι έβρεξε αποκαλύψεις.
Με 100 δις δολάρια, με κάποιες λογικές προσεγγίσεις μέσα σε πέντε χρόνια, όχι ανάπτυξη αλλά θαύματα μπορούν να γίνουν σε μια χωρά που μέσα σε μια δεκαετία, με κυβέρνηση μουσουλμανική έδειξε ένα πολύ υψηλό ποσοστό εκδυτικοποίησης του πληθυσμού της, πράγμα πλήρως αντιφατικό.
Κι όμως αληθινό.
Και σήμερα ο Ερντογάν, βρίσκεται μπροστά σε πρόβλημα δύσκολο, που η ρητορεία του παρελθόντος δεν μπορεί να πείσει ούτε τον ίδιο.
Δεν έλεγχε το πώς οι Τζεμαάτ διέβρωναν το μηχανισμό τόσο βαθειά και σε τέτοιους ρυθμούς που έλεγχαν περιοχές ολόκληρες της διοίκησης. Ακόμη και τη διαχείριση των δόμων, που διαχειρίζονται την τεχνική βοήθεια, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις διαδικασίες του διαλόγου και των συνομιλιών για την εναρμόνιση, όντας οι ίδιοι οι οπαδοί του Φετουλάχ Γκιουλέν, ιδιαιτέρως επιθετικοί απέναντι στην Ευρώπη.
Αυτό που δεν μπορεί να κατανοήσουν, ο έλληνας παρατηρητής και ο ευρωπαίος, είναι ότι ακόμη και στην ηγεσία του CHP, υπάρχουν επαφές και επικοινωνίες με το Τζεμαατ, πράγμα που ξεσηκώνει κάθε σύγχρονο πολίτη, που σκέπτεται τα δικαιώματα του και κυρίως το ότι είναι αδιανόητο το κόμμα του Κεμάλ να ρέπει στον φανατικό ισλαμισμό.
Ο Πούτιν επέβαλε την πλήρη αποβολή του Τζεμαατ από τις περισσότερες από τις τέως σοβιετικές δημοκρατίες, εκτός από το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν. Γιατί φαίνεται ότι όλα ένα κουβάρι μπλέκονται.. Ιράν, Συρία, Πακιστάν, όπου πήγε προχθές ο Ταγίπ απαιτώντας να σταματήσει η πακιστανική χρηματοδότηση της σέχτας του ιμάμη, Αίγυπτος, ΗΠΑ, Ρωσία, πετρέλαια και αγωγοί….όλα μπλέκονται γλυκά κι εμείς καλά κρατάμε την απεριόριστη ρητορική του τίποτε….πσαχνουμε για τους μετανάστες χωρίς νομιμοποιητικά έγγραφα και την αποδοχή της επαναπροώθησης……
Κι όμως η χωρά μας με την προεδρία θα μπορούσε να παίξει ρόλο σημαντικό και καθοριστικό σε διεθνές επίπεδο…
Αλλά εδώ πσάχνουνε ακόμη τη θερμαινόμενη πισίνα μου και τα νοβοπάν που καίγονται, λες και όλη η παραγωγή νοβοπάν της Ευρώπης έπεσε στα τζάκια και τις σόμπες της Ελλάδας και δεν θέλουμε να διούμε την αλήθεια μας με τίποτε…..