Tο παραμύθι με την ανεξαρτησία του θεσμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τελείωσε και επίσημα το βράδυ του πρώτου γύρου. Τα συμπεράσματα των πολιτικών αρχηγών - με εξαίρεση τον Νίκο Ανδρουλάκη που μίλησε για την ανάδειξη του ΠΑΣΟΚ στη «δεύτερη αυτοδιοικητική δύναμη» της χώρας - θα μπορούσε να είχαν ακουστεί και το βράδυ των προηγούμενων (ή και των επόμενων ίσως, αναλόγως της έκβασής τους) βουλευτικών εκλογών. Η ίδια η τηλεοπτική μετάδοση των αποτελεσμάτων με τα ονόματα των υποψηφίων βαμμένα στα κομματικά χρώματα είχε ήδη προετοιμάσει το έδαφος για καθαρά πολιτικές ερμηνείες. Μπορεί να ομνύουν όλοι σεβασμό στην αποκέντρωση και στον αυτόνομο δημοκρατικό ρόλο των δημοτικών και περιφερειακών αρχών ωστόσο, στην πράξη, η αυτοδιοίκηση εξακολουθεί να αποτελεί το μακρύ χέρι της εξουσίας αλλά και των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην κοινωνία.
Η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός έθεσε από την αρχή της προεκλογικής περιόδου ψηλά τον πήχη για το κόμμα του, βάζοντας ως στόχο την κατάκτηση και των 13 διοικητικών περιφερειών αλλά και των τριών μεγάλων δήμων της χώρας. Προφανώς, η ΝΔ δικαιούται, όπως έκαναν άλλωστε και τα άλλα κόμματα, να υποστηρίξει υποψηφιότητες περιφερειαρχών διευκρινίζοντας ωστόσο ότι προτίθεται να συνεργαστεί παραγωγικά με όλους τους νικητές των εκλογών ανεξαρτήτως κομματικής στήριξης. Αντίθετα, το κριτήριο της «συναντίληψης» που έθεσε ως προϋπόθεση μιας εποικοδομητικής συνεργασίας καθώς και οι διάφορες δηλώσεις υπουργών της κυβέρνησης όπως αυτή που συνδέει «την τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων των αποζημιώσεων στους αγρότες με το αποτέλεσμα της κάλπης» γυρνάνε τη χώρα πολλά παλαιοκομματικά χρόνια πίσω.
Οι υποψήφιοι που στήριξε ο ΣΥΡΙΖΑ καταποντίστηκαν στην μεγάλη πλειοψηφία τους επιβεβαιώνοντας ξανά ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει ουσιαστικά ερείσματα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, όπως άλλωστε δεν είχε ποτέ ούτε στο συνδικαλιστικό ή στο φοιτητικό κίνημα αλλά ούτε και στην κοινωνία όπως αποδείχτηκε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές. Ούτε βέβαια θα μπορούσε να αποδώσει κανείς την αυτοδιοικητική ήττα στην εκλογή Κασσελάκη, όπως επιδίωξαν κάποια στελέχη της εσωκομματικής αντιπολίτευσης. Ο Κασσελάκης είναι η συνέπεια του ιδεολογικοπολιτικού αλαλούμ της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» και όχι η αιτία του. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κρυφτεί στον δεύτερο γύρο πίσω από «προοδευτικές» συνεργασίες, πότε με το ΠΑΣΟΚ, πότε με το ΚΚΕ και πότε με τους αντάρτες της ΝΔ δεν πρόκειται να μειώσει το μέγεθος του της ταυτοτικής κρίσης που αντιμετωπίζει.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr