Μπορεί η έκθεση Θεσσαλονίκης να μην αφορά στην πραγματική οικονομία. Άλλωστε προβάλλονται κυρίως κρατικοί φορείς, που απλώς καταναλώνουν.

Είναι όμως «έκθεση» στην κυριολεξία. Αποκλειστικά της παραπολιτικής. Με την παρέλαση των ιδιοκτητών όλων των ΙΧ κομμάτων, που δηλώνουν «πολιτικοί αρχηγοί».

Είναι  η διαστροφή της Δημοκρατίας που μας άφησε  η οικονομική κρίση.

Και δεν ήταν δυνατόν να γίνει διαφορετικά, αφού η κρίση μας έφερε φοβερά και ανήκουστα:

Ιδιοκτήτη ΙΧ τηλεοπτικού κόμματος να διορίζει στις εκλογές που διεξάγονταν με λίστα όλη την οικογένειά του ως βουλευτές, διανέμοντας στους άλλους μόνον καρκίνους.

Βουλευτή να καταγγέλλει ότι από τον αρχηγό του κόμματός του τίθεται ένας ανήκουστος επίσης όρος για να οριστεί κάποιος υποψήφιος βουλευτής: να συμφωνήσει ότι θα καταβάλλει στον αρχηγό ποσοστό της βουλευτικής του αποζημίωσης ως «μίζα».

Αρχηγό άλλου κόμματος, μιμούμενη τον διανομέα των καρκίνων,  να διαμορφώνει τη λίστα των επαναληπτικών εκλογών, με απόλυτη περιφρόνηση στις επιλογές των ψηφοφόρων της  πρώτης εκλογής. Και, στη θέση αυτών που προτίμησαν οι ψηφοφόροι, να  ορίζει ως εκλόγιμους τον σύντροφό της, τον γυμναστή της, τον «γελωτοποιό» της ή τους φίλους της.

Με την βαθύτατα αντιπολιτική αιτιολογία αποκλεισμού γυναίκας "Δεν ήξερα γλυκούλα μου ότι θέλεις να γίνεις και βουλευτίνα", όπως κατήγγειλε αποκλεισθείσα, που πρώτευσε στην πρώτη φάση των εκλογών.

Σε άλλο πάλι «κόμμα», για να βεβαιωθεί ότι είναι μηχανισμός εκτός του κόσμου τούτου, οι υποψήφιοι βουλευτές, παρ’ ότι  εκλέγονται για να ασχοληθούν με τον κόσμο μας, ορίζονται κυρίως από τα μοναστήρια και τις παρεκκλησιαστικές οργανώσεις….

Είδαμε τέλος ολόκληρο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παραδίδεται από τον αποτυχόντα αρχηγό του, αποσυρόμενο σε αγρανάπαυση προκειμένου να επανέλθει όταν η λήθη θα είχε σβήσει τη θητεία του από την συλλογική μνήμη, σε εισαχθέντα εξ αλλοδαπής επενδυτή, ως παρακαταθήκη. 

Ο οποίος,  ενεργώντας ως επενδυτής, μπέρδεψε τη δημόσια σφαίρα με τις ιδιωτικές του δραστηριότητες.

Έτσι εμφάνιζε σαν πολιτική τη συζήτηση με τον σκύλο του,  την σκηνοθεσία  δημόσιων συζητήσεων με τη «μαμά» του  για να του παραγγείλει η τελευταία από τις ΗΠΑ το γνωστό «ζακέτα να πάρεις»,  την  αφήγηση του "θαύματος" που δήθεν συνέβη κατά την βάπτισή του, όταν το λάδι πήρε μόνο του στην κολυμβήθρα το σχήμα του σταυρού κ.ο.κ.

Πράγμα που συνεπάγεται ότι η ίδρυση ιδιόκτητων ΙΧ κομμάτων ή η μετατροπή κομμάτων σε ΙΧ μηχανισμούς, που έφερε, με όρους πληθωρισμού και ευτέλειας, η οικονομική κρίση, είχαν και ένα ακόμη δραματικό αποτέλεσμα: εισήγαγαν στον δημόσιο χώρο τη ρηχότητα και την ασημαντότητα των ιδιωτικών υποθέσεων των ιδιοκτητών τους.

Με αποτέλεσμα ο δημόσιος χώρος να τρέπεται σε «ψευτοδημόσιο» και η πολιτική να εκπίπτει  σε «παραπολιτική πορνογραφία», όπως μελαγχολικά περιέγραψε το φαινόμενο ένας από τους κορυφαίους σοφούς μας.

Και η έκθεση της Θεσσαλονίκης μπορεί να μη μας ενημερώνει για την οικονομία μας, αποτελεί όμως το «σανίδι», από όπου όλοι οι ιδιοκτήτες των ΙΧ κομμάτων, ως φορείς της αντιπολιτικής και της απόλυτης «κακογουστιάς», θα εκθέσουν τη μοναδική πραμάτεια που διαθέτουν: τον εαυτό τους.

Πηγή: www.tanea.gr