Τα «αστεία» τελειώνουν και η Βουλή που προέκυψε από τις διπλές εκλογές μπαίνει στην ουσία της αποστολής της με τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης. Ωστόσο, η διαδικασία της ορκομωσίας και της εκλογής του προεδρείου έδωσαν ήδη μια πρόγευση του αποτελέσματος της λαϊκής βούλησης και των κινδύνων που εγκυμονούν για τη λειτουργία του ναού της δημοκρατίας κατά την επόμενη τετραετία.
Στη διάρκεια των πρώτων αυτών συνεδριάσεων το βάρος της δημοσιότητας έπεσε, όπως γίνεται σχεδόν πάντα, σε γραφικές εμφανίσεις και παραπολιτικά περιστατικά που έδειξαν, έστω και συμβολικά, το πως αντιλαμβάνονται οι νεοεισελθούσες δυνάμεις τον θεσμό του Κοινοβουλίου και τη συμμετοχή τους σε αυτόν. Ειδικά η διαδικασία εκλογής του προεδρείου δεν άφησε καμιά αμφιβολία για την στάση που πρόκειται να ακολουθήσουν στη διάρκεια της θητείας τους. Θα αποτελέσουν, επί της ουσίας, ξένο σώμα.
Το ενδιαφέρον για τη λειτουργία της νέας Βουλής δεν εστιάζεται προφανώς στον ρόλο των έτσι κι αλλιώς περιθωριακών κομμάτων αλλά στη δυνατότητα να φέρει εις πέρας ένα πολύ κρίσιμο για την μελλοντική πορεία της χώρας μεταρρυθμιστικό έργο. Για την υλοποίηση ενός τέτοιου έργου δεν αρκεί από μόνη της η κυβερνητική πλειοψηφία, όσο διασφαλισμένη και αν είναι. Χρειάζεται μια ισχυρή αντιπολίτευση έτοιμη να συγκρουστεί πολιτικά και προγραμματικά με την κυβέρνηση αλλά και να συναινέσει και να στηρίξει τις μεταρρυθμίσεις με τις οποίες συμφωνεί. Ας μην ξεχνάμε και την συνταγματική αναθεώρηση που έχει προαναγγελθεί ότι θα ξεκινήσει.
Κι αυτό είναι ακριβώς, το πρόβλημα που προέκυψε από τις εκλογές. Η έλλειψη μιας ισχυρής κοινοβουλευτικά κεντροαριστερής αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν άσκησε ποτέ στη διάρκεια της προηγούμενης τετραετίας προγραμματική αντιπολίτευση, γεγονός που πλήρωσε πολύ ακριβά στην κάλπη. Πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να ασκήσει τώρα, μετά την κατάρρευσή του, όταν η νέα ηγεσία του θα προσπαθεί να αποδείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να είναι δύναμη εξουσίας.
Το βάρος της άσκησης της προγραμματικής αντιπολίτευσης πέφτει ουσιαστικά στην ηγεσία και την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Με στόχο την συμβολή του στην αναπτυξιακή πορεία και τον εκσυγχρονισμό της χώρας με παράλληλη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα επιδιώξει να αναδειχθεί σε έναν ευρύτατο πολιτικά εναλλακτικό πόλο εξουσίας.
Οι συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης θα είναι μια πρώτη έμπρακτη δοκιμασία τόσο για την κυβέρνηση όσο και για τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης.