Πολύ λίγοι ήταν αυτοί που θα στοιχημάτιζαν πριν ένα χρόνο ότι η Ουκρανία θα ήταν, ένα χρόνο μετά, μια ανεξάρτητη χώρα που θα εξακολουθούσε να υπερασπίζεται με επιτυχία την ανεξαρτησία της. Για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος, γιατί η από κάθε άποψη στρατιωτική υπεροπλία του Πούτιν δεν άφηνε περιθώριο για αισιόδοξες προβλέψεις στο πολεμικό πεδίο και ο δεύτερος γιατί λίγοι υπολόγιζαν σε μια τόσο ενιαία και αποφασιστική αλληλεγγύη της Δύσης σε μια τόσο κρίσιμη χρονική στιγμή. Οι χώρες της δυτικής συμμαχίας συνειδητοποίησαν ότι η Ρωσική επίθεση δεν απειλούσε μόνο μια χώρα στην καρδιά της Ευρώπης αλλά τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας και την υπεράσπιση των αναγνωρισμένων, με βάση τις διεθνείς συνθήκες, συνόρων.

Η τραγική επέτειος είναι μια αφορμή για να διαπιστώσει η ανθρωπότητα τις προθέσεις των δύο πλευρών που κάποιοι προσπάθησαν αρχικά να κρύψουν. Δύο είναι τα γεγονότα που σφραγίζουν - και συμβολικά - την συμπλήρωση ενός χρόνου σκληρού και καταστροφικού πολέμου. Το ένα είναι η επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στο Κίεβο. Το μήνυμά του ήταν καθαρό. Η Δύση δεν θα υποκύψει στον παράνομο εκβιασμό του Πούτιν. Η ήττα της Ουκρανίας θα είναι ήττα των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας γι αυτό και η χώρα δεν θα εγκαταληφθεί στην τύχη της. Το άλλο γεγονός είναι η ομιλία του Ρώσου προέδρου στη Μόσχα που επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά ότι η Ουκρανία δεν είναι ο στόχος αλλά η αρχή της υλοποίησης των μεγαλοϊδεατικών σχεδίων της ηγεσίας του Κρεμλίνου. Η απόφαση για αποχώρηση από τις συζητήσεις για την μείωση των πυρηνικών όπλων είναι αποκαλυπτική των προθέσεών του.

Ένα χρόνο μετά, ακόμα και οι πιο δύσπιστοι ευρωπαίοι συνειδητοποιούν τον αυξανόμενο κίνδυνο από μια ενδεχόμενη εκπλήρωση των επεκτατικών φιλοδοξιών του Κρεμλίνου. Η συνέχιση της ενίσχυσης της Ουκρανικής αντίστασης ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στη σφοδρότητα της επίθεσης που δέχεται συναντά την αντίδραση μόνον των φιλοπουτινικών δυνάμεων που απομονώνονται ολοένα και περισσότερο. Ας ελπίσουμε ότι και στη χώρα μας, οι δυνάμεις που αντιτάχθηκαν αρχικά στη στρατιωτική ενίσχυση του Κιέβου θα συνειδητοποιήσουν ότι το κλείσιμο του ματιού στον Πούτιν τον ενθαρρύνει στη συνέχιση της υλοποίησης των πολεμοχαρών του βλέψεων ακόμα και με τη χρήση της πυρηνικής απειλής.