Ο Θεόδωρος Ρηγόπουλος, βαφτιστήρι του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, ήταν ο Γραμματέας της οικογένειας των Κολοκοτρωναίων και του Νικηταρά, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 21.

Μαζί όμως με την αγάπη του για τον Κολοκοτρώνη, η οποία τον οδήγησε, μικρό παιδί, να φύγει από το σπίτι του για να πάει μαζί του, είχε και ένα πάθος: Ακόμη και όταν τους κυνηγούσε, σαν αγρίμια, ο Ιμπραήμ, στον σάκο του βρισκόταν πάντα κάποιο βιβλίο.

Έτσι, μετά την απελευθέρωση, αφού αυτομορφώθηκε και παρακολούθησε και κάποια μαθήματα στη Νομική Σχολή, πέτυχε να διοριστεί δικηγόρος στην Τρίπολη.

Τότε έγραψε και τα απομνημονεύματά του. Τα οποία είναι πολύτιμα ως αυθεντική πηγή, για τα όσα διαδραματίστηκαν κατά την Επανάσταση.

Γράφει λοιπόν, μεταξύ άλλων:

«….η Ρωσία δεν μας βοήθησε κατά τον Αγώνα ούτε με εν ρούβλι, ούτε με έναν άνδρα, ούτε με μίαν οκά σίτου».

Στη συνέχεια περιγράφει την συμβολή στον Αγώνα των Γάλλων και Άγγλων φιλελευθέρων.

Εσχάτως η ιστορία που μας περιγράφει ο Ρηγόπουλος, επαναλήφθηκε σαν κωμωδία.

Όταν κλιμάκιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ επισκέφθηκε την Ρωσία, για να ζητήσουν βοήθεια από τον Πούτιν.

Και αυτός, παρά τις εξευτελιστικές υποκύψεις, τους αντιμετώπισε σαν περιφερόμενο θίασο παλιάτσων.

Προηγουμένως βεβαίως, όσοι επέτρεπαν στον εαυτό τους να βλέπει την πραγματικότητα, είχαν αντιληφθεί τον τρόπο, με τον οποίο η Μόσχα αντιμετώπιζε διαχρονικά, υπό όλα τα καθεστώτα, το Κυπριακό.

Όπου κάθε φορά επιδίωκε την αποτροπή επίλυσής του, έτσι ώστε αυτό να παραμένει διαρκής πληγή της Δύσης.

Μάλιστα, στα σχέδια της Μόσχας για τη ματαίωση της λύσης του κυπριακού, έχουν χρησιμοποιηθεί, ως ευτελή ανθρώπινα εργαλεία, Έλληνες πρωθυπουργοί και υπουργοί εξωτερικών, καθώς και πρόεδροι της Κύπρου, οι οποίοι ταυτόχρονα υποδύονταν τους πατριώτες.

Αυτού του είδους οι ανθρώπινοι τύποι πολλαπλασιάζονται σαν μύκητες, υπό το καθεστώς του Πούτιν.

Διότι, στους κομμουνιστές, οι οποίοι συγχέουν τον Πούτιν με τον Στάλιν, προστίθενται σήμερα οι φασίστες, οι ακροδεξιοί και οι αυτοαποκαλούμενοι «λαϊκοί δεξιοί», που επιλέγουν συνειδητά Πούτιν.

Αυτοαποκαλύπτονται όμως όλοι από την αγαπητική τους στάση για τον επιθετικό πόλεμο του Πούτιν και από το αντίστοιχο μίσος τους απέναντι στους Ουκρανούς, επειδή αμύνονται στον Πούτιν.

Τους περιγράφει σε άρθρο του στα ΝΕΑ ο Γιάννης Πρετεντέρης, ως καθάρματα του Πούτιν:

"Πρώτη φορά όμως στη ζωή μου εντοπίζω τόσα καθάρματα παντός είδους να βδελύσσονται έναν αμυνόμενο, να γλείφουν έναν εισβολέα και να κακολογούν εκείνον που υπερασπίζεται τη χώρα του...". (Τα Νέα, 25/11/2025).

Πηγή: booksjournal.gr