Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις αναδεικνύουν και μια άλλη πτυχή των προτιμήσεων της κοινής γνώμης που εκφράζεται στα νούμερα της δημοφιλίας πολιτικών αρχηγών όπως του Δημήτρη Κουτσούμπα και του Κυριάκου Βελόπουλου. Αποδεικνύεται, για μια ακόμα φορά, ότι ο ακραίος και επικίνδυνος λαϊκισμός ξέρει να χαϊδεύει αυτιά, να σαγηνεύει και να ικανοποιεί το ένστικτο των πολιτών εκείνων που δεν βολεύονται με την πραγματικότητα και τις δύσκολες απαντήσεις.
Πιο χαρακτηριστική αυτή την εποχή είναι η εκτόξευση της δημοφιλίας του ΓΓ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα που φαίνεται να απολαμβάνει την πρώτη θέση στις προτιμήσεις της κοινής γνώμης. Προφανώς η πρωτιά αυτή δεν έρχεται ως επιβράβευση των γραφικών διακηρύξεων του Δημήτρη Κουτσούμπα για την κόκκινη σημαία του Λένιν και την πίστη του στις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού. Αυτό το γνωρίζει καλά ο ηγέτης του ΚΚΕ, γι' αυτό κι επιχειρεί να γίνει αρεστός στην κοινή γνώμη με ρητά, παροιμίες, μαντινάδες και διάφορες χιουμοριστικές δήθεν ατάκες του.
Ωστόσο, πίσω από τις ατάκες αυτές κρύβεται - προκλητικά ορισμένες φορές - η ουσία των συντηρητικών θέσεων του ΚΚΕ σε πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Για παράδειγμα, η απαράδεκτη και προσβλητική ατάκα του «Η επιβολή διδάκτρων αναγκάζει φοιτήτριες να αναζητούν sugar daddies για να καλύψουν τις σπουδές τους» δεν φαίνεται να του στοίχισε δημοσκοπικά όπως δεν του στοίχισαν και οι ομοφοβικές θέσεις του ιδίου και του κόμματός του, που καταψήφισε στη Βουλή το δικαίωμα στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Το ΚΚΕ συνεχίζει να συμβάλλει με συνέπεια στον μη καταλογισμό προσωπικών πολιτικών ευθυνών για όλες τις τραγωδίες που συνέβησαν στη χώρα στη διάρκεια της μεταπολίτευσης με το διαχρονικό επιχείρημα ότι για όλες ευθύνεται το καπιταλιστικό σύστημα. Με αυτό το σκεπτικό όχι μόνο αρνήθηκε να ταχθεί υπέρ της σύστασης προανακριτικής επιτροπής για το έγκλημα των Τεμπών, της μόνης αρμόδιας να αποδώσει πολιτικές ευθύνες αλλά, αντίθετα, κατέθεσε πρόταση για σύσταση εξεταστικής επιτροπής διευκολύνοντας έτσι και τη ΝΔ που την υπερψήφισε.
Η διακομματική ασυλία την οποία απολαμβάνει το Κομμουνιστικό Κόμμα μεταπολιτευτικά έχει μετατραπεί πλέον και σε κοινωνική ασυλία. Η «συνέπεια» που του καταλογίζεται δεν είναι παρά συνέπεια στην πρόσδεσή του στα ιδεολογικοπολιτικά δόγματα του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού καθώς και στην απόλυτη περιφρόνησή του για τις ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα κατά τα σοβιετικά πρότυπα. Αυτά τα πρότυπα εξέφρασε και η από του βήματος της Βουλής ατάκα του περί Sugar daddies.