Στις επερχόμενες εθνικές εκλογές, οι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης για τη χώρα, εν μέσω πολλαπλών κρίσεων, με την καθημερινότητα να κυριαρχείται από τα προβλήματα της ακρίβειας και του πληθωρισμού. Οι υπεύθυνες και επεξεργασμένες προγραμματικές θέσεις για τα μείζονα εθνικά και κοινωνικά προβλήματα και οι καθαρές γραμμές θα κάνουν τη διαφορά και θα διαμορφώσουν τους πολιτικούς συσχετισμούς. Σε αυτό το πλαίσιο, η Κυβέρνηση συντηρεί το διλημματικό αφήγημα της αυτοδυναμίας, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει ως προνομιακό αντιπολιτευτικό στόχο το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, πιστεύοντας ότι, με την πόλωση και τα φληναφήματα περί «προοδευτικής διακυβέρνησης», θα ανακόψει την εκλογική επιρροή του. Η αμήχανη και απολίτικη ρητορική του τύπου «το ΠΑΣΟΚ δεν παίρνει θέση και πουλάει τρέλα» αποδεικνύει ότι οι καθαρές γραμμές διαμορφώνουν τους όρους και τα όρια της υπεύθυνης έναντι της  ασυνάρτητης αντιπολίτευσης και του λαϊκισμού. Στην πραγματικότητα το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής και ο ΣΥΡΙΖΑ διαφέρουν στα πάντα.

Στη νέα γεωπολιτική συνθήκη που διαμορφώθηκε μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, από τη μία πλευρά το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ έλαβε άμεσα θέση στο ευρωπαϊκό τόξο των δυνάμεων και συμμαχιών που στηρίζουν έμπρακτα  τον αγώνα του ουκρανικού λαού, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ, χαϊδεύοντας ένα φιλορωσικό και πολιτικά ετερόκλητο ακροατήριο,  απομονώθηκε στις επιφυλάξεις του για τις κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και την παροχή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία. Το ίδιο έκανε για τις αμυντικές συμφωνίες της Ελλάδας με την Γαλλία και τις ΗΠΑ, όπως  το επαναλαμβάνει σε σχέση με τον επιθετικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας, προβάλλοντας το άλλοθι της «πολυδιάστατης διπλωματίας», όταν ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ζητά από την Ε.Ε. εμπάργκο όπλων απέναντι στον ταραξία γείτονα. Κανένα σημείο επαφής στα μείζονα εθνικά ζητήματα δεν φαίνεται να υπάρχει.

Αλλά και στο ζήτημα της διαχείρισης της οικονομικής και ενεργειακής κρίσης οι διαφορές πολιτικών θέσεων είναι ορατές. Στη θολή ρητορική περί «σοσιαλισμού ή βαρβαρότητας» του ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ απαντά με την ανάγκη για πολιτικές ρύθμισης της αγοράς, επιβολής πλαφόν στη λιανική τιμή της ενέργειας, ενίσχυσης του διαθέσιμου εισοδήματος, αύξησης του κατώτατου μισθού, φορολόγησης των υπερκερδών και στήριξης της κοινωνικής συνοχής και των ευάλωτων νοικοκυριών.  Ωστόσο, η βασική διαφορά έγκειται στο ότι οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ εντάσσονται στην ευρωπαϊκή πολιτική για την αντιμετώπιση της ακρίβειας, ενώ αυτές του ΣΥΡΙΖΑ προτρέπουν ανεύθυνα τους πολίτες σε περιπέτειες του τύπου «δεν πληρώνω», διεκδικώντας δικαστικά το πάγωμα της ρήτρας αναπροσαρμογής.

Τέλος, στα ζητήματα προστασίας των θεσμών και σεβασμού του Κράτους Δικαίου οι διαφορές είναι χαώδεις. Από την ακραία καθεστωτική  «πολακική» εκδοχή για τη δημιουργία ενός «νέου» δικαστικού σώματος πολιτικά εξαρτημένου και καθοδηγούμενου, (γιατί την «άλλη φορά πρέπει να είναι αλλιώς»), μέχρι τη συστηματική υπεράσπιση του touloupakigate και της σκευωρίας που έστησε το πολιτικοδικαστικό παρακράτος στην υπόθεση Novartis, κάθε σύγκριση προσκρούει στη διαχωριστική γραμμή μεταξύ μίας πολιτικής δύναμης που προστάτευσε και σεβάστηκε πάντα τους θεσμούς της Δημοκρατίας και  του Κράτους Δικαίου και μίας άλλης που επιχείρησε, όταν είχε τη δυνατότητα, να τους αλλοιώσει και να τους χειραγωγήσει.

Οι διαφορές πολιτικών θέσεων είναι καθαρές και οριοθετημένες. Με βάση αυτές οι πολίτες θα κληθούν να επιλέξουν την πρόταση διακυβέρνησης σε σχέση με την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική και τις θέσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και εκεί, πράγματι, η χώρα χρειάζεται ένα νέο πόλο εξουσίας που «δεν θα θυμίζει τίποτα από τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ»

Πηγή: www.tanea.gr