Ο «ήρωας» των νεανικών μου χρόνων Ντανιέλ Κον Μπεντίτ, μας αιφνιδίασε εκεί στην αρχή της κρίσης, με την εξής παραδοξολογία (για τα δικά μας ήθη βεβαίως): Ότι γι’ αυτόν και τη γυναίκα του, η ενασχόλησή τους με τη σύνταξη της φορολογικής τους δήλωσης ήταν τόσο περισσότερο ευχάριστη, όσο μεγαλύτερος φόρος προέκυπτε! Διότι – όπως έλεγε – ήθελαν η συνεισφορά τους στο δημόσιο να είναι σημαντική.

Την ίδια ακριβώς στιγμή στη χώρα μας, ο κ. Τσίπρας διακήρυσσε ότι δεν πληρώνει τους φόρους του! Και αυτό, προκειμένου να λειτουργήσει ως πρότυπο, ώστε η κοινωνία να τον μιμηθεί και να πράξει το ίδιο. Ήταν η στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνεργασία με διάφορα νεοσταλινικά μορφώματα, δημιουργούσαν το κίνημα «δεν πληρώνω».  Το οποίο κίνημα, όχι μόνον ανέπτυξε τον ακτιβισμό της μη πληρωμής στο δημόσιο των οφειλών των μελών του, αλλά ανέσυρε στην επιφάνεια και τον προνεοτερικό συλλογικό κατσαπλιαδισμό μας. Έτσι, απενοχοποιήθηκε η άρνηση της εκπλήρωσης των υποχρεώσεών μας προς το δημόσιο, αφού μια τέτοια στάση, όχι μόνον έπαψε να αποτελεί παράβαση, αλλά ανακηρύχθηκε και σε «δημοκρατικό δικαίωμα»!

Πρόκειται ίσως για τη μεγαλύτερη δολιοφθορά κατά της χώρας, στην κρισιμότερη στιγμή της. Η οποία στέφθηκε με εξαιρετική επιτυχία. Στο διηνεκές μάλιστα. Αφού σήμερα, μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από το κίνημα «δεν πληρώνω», ένα μεγάλο μέρος την κοινωνίας και ιδιαίτερα αυτό που πάντοτε εκπλήρωνε με συνέπεια τις υποχρεώσεις του, προσχώρησε μαζικά σ’ αυτό. Έτσι, με όλους τους δυνατούς τρόπους, αρνείται σήμερα να πληρώσει. Και έχει και πρόφαση. Διότι καλείται να πληρώσει από αυτούς, οι οποίοι μέχρι πρόσφατα, το καλούσαν να μην πληρώσει.

Η βία επίσης, με αντισυγκεντρώσεις και το λιντσάρισμα πολιτικών αντιπάλων, ήταν κάποτε αποκλειστικότητα της προδικτατορικής ακροδεξιάς. Η εμπειρία όμως της χουντικής βαρβαρότητας που μεσολάβησε,  την απονομιμοποίησε εντελώς ως μέσον πολιτικής επιβολής.
Έτσι για δεκαετίες, η ακροδεξιά στερήθηκε τον μοναδικό τρόπο ύπαρξης που διέθετε. Τη βία.

Την απαιτούμενη και εδώ νομιμοποίηση, την πρόσφερε γενναιόδωρα, πάλι η λεγόμενη «ριζοσπαστική» αριστερά, με την εκ μέρους της επαναφορά και υιοθέτηση των παραδοσιακών μέσων πολιτικού ακτιβισμού της ακροδεξιάς, όπως το λιντσάρισμα αντιπάλων και οι αντισυγκεντρώσεις. Τα οποία προσέφερε «εξαγνισμένα», στα τάγματα εφόδου της Χ.Α.

Αφού λοιπόν η φοροδιαφυγή και η άσκηση βίας κατά των αντιπάλων, ως βασικές μορφές δολιοφθοράς κατά του πυρήνα συγκρότησης της σύγχρονης πολιτείας, ανακηρύχθηκαν σε «δημοκρατικά δικαιώματα», εκτυλίχθηκε η μεγαλύτερη επιχείρηση καθολικής πλέον δολιοφθοράς κατά της χώρας, με μοναδικό στόχο την ερημοποίησή της. Οι αιχμές της γενικευμένης δολιοφθοράς ήταν πολλαπλές. Πρώτα απ’ όλα, η διακίνηση της παράνοιας ότι είμαστε «ανεύθυνοι για την ιστορία μας» και ότι όλα είναι αποτέλεσμα συνωμοσιών. Ακολούθησε το εμπόριο φαντασιώσεων ότι δεν χρειάζεται οικονομία, αλλά αρκεί η κατοχή εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ του δημόσιου ταμείου. Και ολοκληρώθηκε ο κύκλος, με τις συστηματικές απειλές κατά υποψηφίων επενδυτών ότι θα χάσουν τα χρήματά τους και θα πάνε και φυλακή, αν τολμούσαν να επενδύσουν στη χώρα μας.

Και είναι γεγονός ότι με όλα αυτά τα μέσα, η δολιοφθορά επιτεύχθηκε και η ερημοποίηση επήλθε. Παρ’ όλα αυτά όμως, η χώρα δεν τελείωσε. Αντίθετα, επιμένει να υπάρχει ως συγκροτημένη πολιτεία, αφού διαθέτει ακόμη στοιχειώδεις λειτουργίες. Και όχι μόνον αλλά υπάρχει και ελπίδα να αναταχθεί, αν ο ελληνικός λαός αντιληφθεί έγκαιρα την ευθύνη του, για την είσοδό μας στον κόσμο των τεράτων.

Τα τέρατα με το όνομά τους λοιπόν: Αυτήν ακριβώς την προοπτική για πιθανή ανάταξη της χώρας, θέλουν συνειδητά να καταστρέψουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Γι’ αυτό και πρώτη τους μέριμνα είναι να διασφαλίσουν ότι μετά από αυτούς, θα έρθει το χάος. Και γνωρίζουν ότι μόνον ένας τρόπος υπάρχει για να οδηγηθούμε σ’ αυτό. Με το να μην υπάρξει δυνατότητα να συγκροτηθεί κυβέρνηση.  Γι’ αυτό και επειδή γνωρίζουν ότι στις επόμενες εκλογές θα χάσουν, η παρεμπόδιση της συγκρότησης διάδοχης κυβέρνησης μετά από αυτούς, αναδείχτηκε σε εμμονικό στόχο τους. Για την επιτυχία του οποίου ευτελίζουν τα πάντα, με πρώτη την ίδια την ιδέα της απλής αναλογικής.

Διότι, η αναλογική που προτείνουν, είναι πρώτα απ’ όλα δόλια αναλογική. Και είναι δόλια, μια και γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει πιθανότητα συνεργασίας τους σε κυβέρνηση με τις δημοκρατικές δυνάμεις του τόπου. Αφού αυτές, σύμφωνα με τα ναζιστικά ιδεολογήματα του πρωθυπουργού – «ή εμείς ή αυτοί» και «ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν»  –  προορίζονται για εξόντωση και όχι για συνεργασία. Το ίδιο σημαίνει ακόμη και η τελευταία υλακή, του περιβεβλημένου με υπουργική προβιά υποκόσμου, όταν απειλεί με θάψιμο των  αντιπάλων «τρία μέτρα κάτω από τη γη».

Δεν είναι όμως μόνο δόλια, αλλά και σκοτεινή αναλογική. Αρκεί να επισημανθεί το εξής: Οι ναζί της ΧΑ δεν έχουν εκφραστεί δημόσια. Άρα, δεν γνωρίζουμε τις διαθέσεις τους. Εν τούτοις, ο αρμόδιος υπουργός κ. Κουρουμπλής δηλώνει ρητά: «….τρεις βουλευτές λείπουν, για την συμπλήρωση του αριθμού των 200»! Που πάει να πει το προφανές: Ότι τα βρήκαν στο σκοτάδι με τον ναζιστικό υπόκοσμο και τον καταμετρούν στους δικούς τους……. Γι’ αυτό μιλάμε και για σκοτεινή αναλογική. Και τίθεται το ερώτημα: Προσφέρθηκαν χωρίς αντάλλαγμα οι ναζί να βοηθήσουν στην πρόκληση του χάους; Προφανώς όχι. Διότι πρώτα απ’ όλα, το ίδιο το χάος είναι αυτό που σταθερά επιδιώκουν. Με την ευκαιρία όμως, εισέπραξαν και άμεσο εκλογικό αντάλλαγμα. Συγκεκριμένα οι ναζί, επειδή απευθύνονται στα ακατέργαστα ένστικτα των ανθρώπων, ξέρουν ότι οι ανήλικοι, ως αδιαμόρφωτοι ηθικά και πολιτισμικά, είναι το προνομιακό τους ακροατήριο. Γι’ αυτό και τους προσφέρθηκε και αυτοί αποδέχτηκαν ως σημαντικό αντάλλαγμα, την ψήφο στα 16.

Η τελική εικόνα της μεθόδευσης είναι, ως συνήθως, η γελοιότητα. Διότι ο άνθρωπος (κ. Λεβέντης), που έκανε εκκλήσεις από τηλεοράσεως στο Θεό να μοιράσει καρκίνους, που καταριόταν  δημόσια «μηδέν οι ώρες σας»,  του οποίου και μόνη η παρουσία αποτελούσε…(ας μην το χαρακτηρίσουμε), χρησιμοποιείται ως στυλοβάτης της κυβερνητικής αναλογικής! Μάλιστα, για την προσφορά του αυτή ο πρωθυπουργός τον «δουλεύει», ότι δήθεν έχει τετράδιο όπου γράφει τα ρητά του! Έτσι, η θεσμική συγκρότηση της χώρας, έγινε και αντικείμενο λούμπεν «χαβαλέ». Πέτυχαν λοιπόν με την εμπλοκή και του Λεβέντη, να μην είναι μόνον δόλια και σκοτεινή η κυβερνητική αναλογική, αλλά και γελοία!

Έτσι όμως αν, με την κυβερνητική αναλογική, πετύχει η τελευταία αυτή επιχείρηση δολιοφθοράς κατά της πολιτικής συγκρότησης της χώρας, το χάος που θα ζήσουμε, θα φέρει όλα τα χαρακτηριστικά από το Κούγκι το οποίο, μέσα σε αφρούς και σε στριγκλιές, μας υποσχόταν ο Καμμένος.

Θα σημαίνει όμως και κάτι άλλο: Ότι οι κατάρες του Λεβέντη πιάνουν! Δηλαδή, «μηδέν οι ώρες μας»!

Δημοσιεύεται και στο The Books Journal