Την προηγούμενη δεκαετία το ελληνικό πολιτικό σύστημα συγκέντρωνε το πολιτικό ενδιαφέρον λόγω ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν το μεγαλύτερο κόμμα της λεγόμενης ριζοσπαστικής Αριστεράς που έγινε και κυβέρνηση. Τώρα η ελληνική πολιτική ιδιαιτερότητα επαναλαμβάνεται πολιτικά αντεστραμμένη. Η ΝΔ θα πρέπει να είναι εκλογικά, το μεγαλύτερο κόμμα της δυτικής Ευρώπης (με εξαίρεση τη μικρή Μάλτα). Είναι ίσως μια υπόδειξη για το μέγεθος της εθνικής μεταστροφής.
Πράγματι, οι διπλές εκλογές του 2023 ήταν επίλογος και πρόλογος μαζί. Επίλογος της περασμένης δεκαετίας που γράφτηκε με την απόρριψη του ΣΥΡΙΖΑ, γέννημα της αντιμνημονιακής διαμαρτυρίας και φορέα της «λαϊκιστικής υπόσχεσης» που διαψεύστηκε όταν κλήθηκε να κυβερνήσει. Πρόλογος μιας νέας εποχής που συνδυάζει τον κριτικό αναστοχασμό της κοινωνίας για την προηγούμενη δεκαετία, τα βιώματα των «πολυκρίσεων» που έζησε η Ελλάδα μαζί με όλον τον Κόσμο, και την προσδοκία για μια συνολική βελτίωση της χώρας. Το εκλογικό σώμα έδωσε ευρύτατη εντολή στον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά, και δευτερευόντως στη ΝΔ, να διαχειριστούν τα πρώτα βήματα της νέας εποχής. Ενδεχόμενη διάψευση θα σημάνει όχι απλή κομματική ήττα στο μέλλον, αλλά νέα εθνική υποβάθμιση.
Θα ήταν λάθος να θεωρηθεί η χθεσινή ψήφος ένδειξη συντηρητικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας. Αντιθέτως, πρόκειται για την ψήφο μιας κοινωνίας που τρέφει νέες ελπίδες ανασυγκρότησης μετα το τραυματικό σοκ που έζησε. Γιατί παρά την εισοδηματική καθίζηση που υπέστη με την οιονεί χρεοκοπία, φαίνεται ότι συνέχισαν να λειτουργούν, φανερά ή αφανώς, περισσότερο μακροχρόνιες επιλογές, αντιλήψεις και επιδράσεις. Ένας υγιέστερος και πιο φιλελεύθερος ατομισμός με γνώση των οικονομικών, καταναλωτικών και κοινωνικών ορίων του μετα την κρίση. Αναζήτηση συλλογικής πλαισίωσής του με δημόσιες πολιτικές κοινωνικής συνοχής και συναισθηματική στήριξη στην οικογένεια, την παρέα και τη φιλία. Άνοιγμα στην διαφορετικότητα και στον ατομικό αυτοπροσδιορισμό, στο μέτρο όμως που ο «άλλος» ανήκει στην εθνική κοινότητα. Ρεαλιστική αντίληψη για την εθνική στρατηγική εναρμονισμένη πλέον με τη θέση μας στον ευρωπαϊκό και δυτικό Κόσμο.
Κοντολογίς, έχει διαμορφωθεί μια ευρεία συναίνεση, που σημειωτέον περιλαμβάνει και τις νεότερες γενιές της κρίσης. Δεν είναι ούτε "κέντρο», ούτε «μεσαίος χώρος». Αυτοί είναι όροι πολιτικής γεωγραφίας, ενώ το ζήτημα είναι πολιτικό και ιδεολογικό. Πρόκειται για έναν αναπροσανατολισμό της κοινωνικής πλειοψηφίας που διακομματικά, αναζητά, ή καλύτερα απαιτεί, τον τριγωνικό συνδυασμό ανάπτυξης, κοινωνικού κράτους και εθνικής ασφάλειας.
Σε αυτό τον χώρο στρογγυλοκάθισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ. Από το κομματικό σύστημα «ενάμιση κόμμα» περάσαμε σε σύστημα «κυρίαρχο κόμμα». Θα κρατήσει όσο οι αντιπολιτεύσεις θα είναι σκορποχώρι και όσο ο κεντροαριστερός χώρος δεν θα μπορεί να αντιπαραβάλει μια προγραμματικά αξιόπιστη ανταγωνιστική δύναμη που να συμμετέχει και αυτή στον εξελισσόμενο αναπροσανατολισμό της ελληνικής κοινωνίας. Μια καλή αρχή θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να «διαβάσουν» τη ΝΔ με τα σωστά γυαλιά, γιατί ούτε ο μετεμφυλιακός αριστερός, ούτε ο ανδρεοπαπανδρεϊκός αντιδεξισμός ανταποκρίνονται στη νέα εποχή. Και επειδή δεν διάβασαν σωστά τον αντίπαλο, δεν κατάλαβαν και την ελληνική κοινωνία που κινείται και αλλάζει.
Θα χρειαστεί βεβαίως και μια επιμέρους συζήτηση για τα ακροδεξιά κομματίδια ώστε να προλάβουμε να μην εμφανιστεί και στην Ελλάδα η ενίσχυση αυτών των αντιλήψεων όπως συμβαίνει στην Ευρώπη. Είναι δημοκρατική υποχρέωση της ΝΔ να συντηρήσει αρραγές το μέτωπο κατά της ακροδεξιάς, αλλά και των κεντροαριστερών κομμάτων να μην παίζουν οπορτουνιστικά παιχνίδια όπως έκαναν προεκλογικά.
Πηγή: www.tanea.gr