Στην πολιτική ο ρόλος των συμβολισμών στα πρόσωπα έχει ιδιαίτερη αξία. Ας δούμε μερικά παραδείγματα. Ο Παπαγιαννάκης στην ιστορική διαδρομή του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ συμβόλιζε την μη κομμουνιστική Αριστερά, την Αριστερά της Οικολογίας. Στο ΠΑΣΟΚ ο Λαλιώτης συμβολίζει τις πιο αριστερές αντιλήψεις, ανοιχτές για συμμαχίες σε όλο τον προοδευτικό χώρο. Αντίθετα ο Κουτσόγιωργας ταυτίστηκε με τον επιθετικό αντιδεξιό λόγο του τύπου «η μάχη αναμεσά στο φως και στο σκοτάδι» αλλά στο δικό του «λογισμικό» έκρυβε βαθιά αντικομμουνιστικές και αντιαριστερές αντιλήψεις.
Κάπως έτσι μπορούμε στην εποχή μας να προσεγγίσουμε την περίπτωση Πολάκη, αν θέλουμε να διερευνήσουμε τις ιδεολογικές και πολιτικές συντεταγμένες. Η περιπέτεια της ρήξης Πολάκη με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κράτησε 20 μέρες για να διαψεύσει τις όποιες προσδοκίες για ενδεχομένη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε μία πιο σύγχρονη εκδοχή της Αριστεράς, με διεργασίες στο ευρύτερο πεδίο της Κεντροαριστεράς. Τα κόμματα μπορούν να αλλάζουν και να μετεξελίσσονται. Η ηγεσία του όμως προτίμησε την συνθηκολόγηση με τον Κρητικό πολιτικό με μια παράσταση οπερέτας.
Ο Παύλος Πολάκης από τις πρόσφατες πιρουέτες εξελίσσεται σε μια γραφική περσόνα. Το ρεύμα όμως του Πολακισμού, οι έντονες αντιδράσεις των οπαδών του για την αποπομπή από τα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πολιτικό στίγμα. Θυμίζουν απολύτως την εκδοχή του Αυριανισμού. Πρόκειται για λαϊκίστικό ρεύμα πού στηρίζεται στην ρητορική του διχασμού και του μίσους, πού δανείζεται εκφωνήσεις με ήχο ακροδεξιάς, λατρεύει τις θεωρίες συνομωσίας και χαϊδεύει τα πιο ταπεινά λαϊκά ένστικτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι με εκλογικίστικα κριτήρια θέλει αυτό το κοινό. Αδιαφορεί για τις ιστορικές αξίες και στάσεις της Αριστεράς. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Ο Πολακισμός υιοθέτησε σε ένα βαθμό τις θεωρίες συνομωσίας του αντιεμβολιαστικού χώρου. Ο Αλέξης Τσίπρας πανηγύριζε όταν ο Παύλος έκανε το εμβόλιο. Ο Πολακισμός αντιπαθεί τον πολιτικό φιλελευθερισμό. Για αυτό έχει διαρκή πόλεμο σχεδόν με όλους τους δημοσιογράφους και δεν δέχεται κριτική. Ο Πολακισμός δεν έχει αντιλήψεις συμμαχιών. Για αυτό ο αψύς Κρητικός βρίζει τα αλλά προοδευτικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ) προβάλλοντας την ανάγκη αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ η οποία στην πράξη αμφισβητεί την απλή αναλογική. Ο κατάλογος μπορεί να γίνει πιο μακρύς. Το ρεύμα αυτό παριστάνει την αντισυστημική επιλογή αλλά δεν έχει καμία σχέση. Στηρίζεται στην οργή για τα κακώς κείμενα αλλά έξω από το βασικό διακύβευμα. Πού είναι η ουσία της ταξικής αντιπαράθεσης και της εναλλακτικής πρότασης στα σχέδια των κυρίαρχων τάξεων. Ενθαρρύνει την λαϊκή δυσφορία αλλά δεν επικεντρώνεται στο οργανωμένο μαζικό κίνημα και στην πειστική αντιπαράθεση. Θέτει ζητήματα ανατροπής της ΝΔ αλλά δεν επιδιώκει συμμαχίες και αποτελεσματικές συνεννοήσεις στην αντιπολίτευση.
Υπάρχουν αφελείς πού στην περίπτωση του Πολάκη ανακαλύπτουν την ένταση της διαμαρτυρίας. Η Αριστερά όμως είναι κάτι παραπάνω από μπινελίκια και κραυγές. Και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τέτοιες αφέλειες δεν επιτρέπεται να έχει. Εκτός, αν δεν θέλει να είναι Αριστερά.
Πηγή: www.tanea.gr