Στηρίζω τον Κυριάκο Μητσοτάκη, διότι τον θεωρώ αδιαφιλονίκητα τον καλύτερο μεταξύ των Ελλήνων πολιτικών να κυβερνήσει τη χώρα, εντός ενός δεδομένου πλαισίου, που ορίζεται από την παγκόσμια ενεργειακή κρίση, το μεγάλο συσσωρευμένο χρέος της χώρας, τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας, την απειλή από την Τουρκία, την συρρίκνωση του πληθυσμού της χώρας και το μεταναστευτικό.
Επιθυμούσα (γι' αυτό και συμμετείχα στις εκλογές αρχηγού του ΠΑΣΟΚ τόσο το 2017 όσο και το 2021) να αναγεννηθεί ο χώρος της Κεντροαριστεράς, με επικεφαλής κάποιον ο οποίος θα αντιλαμβανόταν (και θα το διατύπωνε τεκμηριωμένα), ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του απέχουν έτη φωτός από το να χαρακτηριστούν ως ένα κόμμα δημοκρατικό, φιλοευρωπαϊκό, σεβόμενο το Σύνταγμα και ικανό να κυβερνήσει και πάλι τη χώρα. Όμως, η επιλογή των ίσων αποστάσεων από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ και η πολεμική, που έχει επιδείξει μέχρι σήμερα o Νίκος Ανδρουλάκης σε καίριες εκσυγχρονιστικές θέσεις, όπως η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής για την αξιοκρατική είσοδο στα πανεπιστήμια, η επανίδρυση των Προτύπων και των Πειραματικών Σχολείων, η αποδοχή της δωρεάς Leonard Stern, η εξυγίανση των Ναυπηγείων Ελευσίνας, αλλά και η μονοθεματική αντιπολίτευση που ασκεί με επίκεντρο τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων (ουδέποτε απαίτησε από την εφημερίδα Documento είτε να τεκμηριώσει τις κατηγορίες του είτε να ανακαλέσει), αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα χρειάζεται σταθερή κυβέρνηση. Και αυτή, δυστυχώς, δεν μπορεί να προκύψει, παρά μόνον με μία κυβέρνηση υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αυτές τις μέρες διάβασα την συνέντευξη, που έδωσε ο George Steiner στην δημοσιογράφο και συγγραφέα Laure Adler το 2014 και εκδόθηκε το 2022 από το ΔΩΜΑ υπό τον τίτλο "Ένα μακρύ Σάββατο". Αντιγράφω από την σελίδα 109: «Στον Αριστοτέλη ο ηλίθιος είναι ο ιδιώτης, ο άνθρωπος που κάθεται σπίτι του και επιτρέπει στους απατεώνες να; κυβερνούν. Οι απατεώνες καταλαμβάνουν την αγοράν, επειδή εκείνος θέλει να διατηρήσει την ιδιωτική ζωή του. Δεν νοιάζεται αρκετά. Επομένως, δεν έχει κανένα δικαίωμα να διαμαρτύρεται».
Το αναφέρω, διότι τον τελευταίο καιρό διαβάζω σχόλια σε αναρτήσεις μου του τύπου "γιατί ασχολείσαι με το κόμμα Χ, αφού δεν είσαι μέλος ή ψηφοφόρος του". Με αυτή την λογική δεν θα έπρεπε να ασχολείται με την πολιτική κάθε ένας, ο οποίος δεν είναι μέλος κάποιου κόμματος. Είναι η λογική και η τακτική του ολοκληρωτισμού.
Εμείς (εννοώ τον εαυτό μου και πολλούς άλλους φίλους) ασχολούμαστε με την πολιτική, χωρίς να ζητούμε ανταλλάγματα και θέσεις, διότι ζούμε και λειτουργούμε ως μέλη της κοινωνίας μας. Δεν είμαστε μέλη ή οπαδοί κάποιου κόμματος, προκειμένου να έχουμε την αυτονομία της άσκησης κριτικής προς όλους. Το δε γεγονός ότι στηρίζω τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θα επαναλάβω ότι οφείλεται στο ότι τον θεωρώ αδιαφιλονίκητα τον καλύτερο μεταξύ των πολιτικών να κυβερνήσει τη χώρα. Τον στηρίζω, επιπροσθέτως, διότι είναι ο πρωθυπουργός, που αντιστέκεται στις πιέσεις συγκεκριμένων ολιγαρχών, οι οποίοι στοχεύουν στον έλεγχο των δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ, που έρχονται στη χώρα από την ΕΕ, βάσει ενός σχεδιασμού που έτυχε των επαίνων των οργάνων της ΕΕ και των έγκυρων διεθνών αξιολογητών. Και διότι είναι η πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, που διαπιστώνουμε συγχρόνως να προσελκύονται μεγάλες παραγωγικές επενδύσεις, να μειώνεται δραστικά η ανεργία, να αναβαθμίζεται η παιδεία, να υπάρχει ουσιαστική μέριμνα για το κοινωνικό κράτος, να θωρακίζεται η χώρα έναντι των αναθεωρητικών βλέψεων της Τουρκίας, να ανακτά και πάλι η χώρα μας τη χαμένη αξιοπρέπεια και αξιοπιστία της. Τόσο απλά.
Υ.Γ. Την ανάρτησή μου ενσωμάτωσε ο Πέτρος Λάζος στο ακόλουθο άρθρο του στο capital.gr https://www.capital.gr/o-petros-lazos-grafei/3684195/tis-ptaiei 30/11/2022