Η επιλογή της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας να φέρει στη Βουλή με διαδικασία κατεπείγοντος και χωρίς να προηγηθεί διαβούλευση νομοσχέδιο που αφορά την εκπαίδευση είναι απαράδεκτη και προκλητική. Δεν υπάρχει τίποτα που να δικαιολογεί τόση βιασύνη και τέτοια απροθυμία διαλόγου για μια εθνική υπόθεση ως προς την οποία θα έπρεπε να επιδιώκεται ευρεία πολιτική συναίνεση.
Δεν είναι μόνο η διαπραγμάτευση με τους πιστωτές που προκαλεί ανησυχία επειδή καθορίζεται από ερασιτεχνισμούς, υπερεπικοινωνία, πολιτικαντισμούς και βαθιά άγνοια των ευρωπαϊκών διαδικασιών. Στην εσωτερική διαχείριση παρουσιάζονται φαινόμενα αυταρχισμού και πελατειασμού, ενώ κυριαρχεί αντιμεταρρυθμιστική διάθεση.
Δεν καθυστερούν απλώς μια συμφωνία αναγκαία για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας οδηγώντας τη χώρα ξανά στην ύφεση. Την ίδια ώρα, γκρεμίζουν για να χτίσουν τις δομές του παρελθόντος. Το πλέον αποκαλυπτικό παράδειγμα είναι η στάση τους στα θέματα παιδείας που δείχνει ξεκάθαρα τη δική τους πολιτική παιδεία.