Δεν ξέρουμε ακριβώς πόσο κόστισε ο εορτασμός της εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου με τους όρους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αλλά είναι γνωστή η πρόθεση. Η κυβέρνηση θέλησε να προσφέρει ένα λαϊκό υπερθέαμα προκειμένου να διεγερθεί το εθνικό φρόνημα το οποίο συχνά επικαλούνται στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές-εταίρους.
Αν κάτι αποδείχθηκε στην πράξη αυτό είναι ότι η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει βάθος και δεσμούς που δεν θα περίμενε κανείς ανάμεσα σε δύο κόμματα που, τυπικά, ανήκουν σε απέναντι όχθες. Αποδείχθηκε επίσης ότι η ελληνική κρίση καθρεφτίζεται σε όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής, ακόμη και στο γούστο.
Ο αντιπρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβούλιο και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημ. Παπαδημούλης, προς τιμήν του, διαχώρισε τη θέση του από τα «ταρατατζούμ». Κατά τα άλλα, σιωπή. Οχι μόνο από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που μέχρι τις εκλογές τάσσονταν υπέρ της κατάργησης των στρατιωτικών παρελάσεων αλλά και από το μεγαλύτερο μέρος του πνευματικού κόσμου που είτε δεν βρίσκει τα λόγια είτε δεν έχει κάτι να πει. Και οι δύο εκδοχές είναι το ίδιο αποθαρρυντικές.