Στη νοοτροπία του μέσου Έλληνα έχουν εγκαθιδρυθεί, λόγω κοινωνικής συνήθειας, ορισμένες στρεβλές ιδέες, ορισμένα αποπροσανατολιστικά, σχεδόν ανέντιμα ιδεολογήματα:

Α. Το να παραβιάζεται ο νόμος από τον μέσο νεοέλληνα είναι ο κανόνας.

Β. Ζητούμενο είναι το εύκολο κέρδος, χωρίς πολύ κόπο.

Γ. Ο μέσος μεταπολιτευτικός Έλληνας έχει συνηθίσει να καρπούται τα προνόμια που του παρέχει το πελατειακό κράτος του.

Το πελατειακό κράτος είναι διαχρονικό κακό, τρωτό της ελληνικής κοινωνίας. Τα συμπτώματα και οι συνέπειές του υπήρχαν και επί ΝΔ και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΣΥΡΙΖΑ. Είναι γι’ αυτό όλες οι ηγεσίες συνυπεύθυνες. Συνυπεύθυνα είναι όλα τα κόμματα και για τις κομπίνες και τις στρεβλώσεις που σχετίζονται με τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ…  Όλες οι κυβερνήσεις φοβήθηκαν να ξηλώσουν αυτό το τέρας, το πελατειακό αλλά και γραφειοκρατικό κράτος, γιατί φοβήθηκαν το πολιτικό κόστος της κατεδάφισης –με πολύ μεγάλο κόπο– του βαθιού κράτους. Ποια κυβέρνηση θα έπαιρνε την απόφαση να στερήσει τα προνόμια του προνομιούχου οπαδού της, που χάρη στην κομματικότητά του απόλαυσε αρκετά και διάφορα κέρδη; Ποιο κυβερνόν κόμμα θα εγκατέλειπε την ενίσχυσή του από τους οπαδούς του μέσα στον κρατικό μηχανισμό; Ακόμη δεν είδαμε κανένα, σε καμιά περίοδο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι περίπου ο μονόφθαλμος που βασιλεύει στους θεόστραβους, αναξιόπιστους, αποπροσανατολισμένους και ανεπαρκείς αρχηγούς κομμάτων. Έχει κάνει ορισμένα θετικά έργα, ορισμένες μεταρρυθμίσεις, όπως την ψηφιοποίηση του κράτους, τη μείωση της ανεργίας, τη βελτίωση της οικονομικής ανάπτυξης και των σχετικών δεικτών, τον νέο ποινικό κώδικα, τη δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων, κ.α. Όμως δεν μπορεί να επιλύσει πολλά προβλήματα που σχετίζονται με τη διαχρονική, στρεβλή λειτουργία του βαθιού, πελατειακού κράτους. Φυσικά τα προβλήματα αυτά χρονίζουν και βαραίνουν και τους προηγούμενους κυβερνώντες, όμως ένα φιλελεύθερο μεταρρυθμιστικό κόμμα οφείλει κάποια στιγμή να τα επιλύσει.