Αυτά που ζούμε τις τελευταίες δύο εβδομάδες μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη, αποτελούν έναν απόλυτο ευτελισμό της έννοιας της πολιτικής.
Τώρα που έγινε δεκτό το αίτημα για εκταφή του παιδιού τού απεργού πείνας στο Σύνταγμα, μπορώ να θέσω κάποια ερωτήματα.
Επειδή το θέμα φορτίστηκε από ένα εύλογο ερώτημα που θα μπορούσε να έχει ένας γονιός, αν πράγματι έθαψε το παιδί του ή του παρέδωσαν λάθος σορό, θα περιοριστώ μόνο στο θέμα αυτό, δηλαδή της σωστής ταυτοποίησης των σωρών που παρέλαβαν οι οικογένειες των νεκρών. Τα άλλα θέματα που θέτουν και τα οποία θα κρίνονταν μόνο σε νομικό επίπεδο αν δεν υπήρχε το θέμα της ταυτοποίησης των νεκρών, τα αφήνω σε όσους ξέρουν όλο το νομικό πλαίσιο –και, βέβαια, σε όσους τα ξέρουν όλα, και τα νομικά και τα νεκροτομικά, τα τοξικολογικά και τα ιστολογικά, και όλα τα άλλα χημικο-ιατρικά.
Η κοινή γνώμη συγκινήθηκε από το αίτημα της ταυτοποίησης του νεκρού παιδιού του απεργού πείνας και όχι από κάποια νομοτεχνικά θέματα που εγείρονται «κρυμμένα» πίσω από το μείζον ερώτημα: «Να μην ξέρει ένας γονιός αν έθαψε πράγματι το παιδί του ή κάποια άλλη σωρό»;
Ερωτήματα, λοιπόν:
– Τι ακριβώς μεσολάβησε από την ταυτοποίηση των 57 νεκρών, δέκα μέρες μετά το δυστύχημα, ταυτοποίηση που έκανε η κατά νόμο υπεύθυνη Ιατροδικαστική Υπηρεσία, και τώρα προβάλλουν αμφιβολίες για την πραγματική ταυτότητα των σορών που έθαψαν τότε; Θυμίζω ότι αρχικά είχαν ταυτοποιηθεί οι 56 από τους 57 νεκρούς και μετά από έρευνα εντόπισαν τον αδελφό ενός μετανάστη που ζούσε την Ολλανδία (νομίζω) ο οποίος έδωσε γενετικό υλικό που οδήγησε και στην ταυτοποίηση και του 57ου νεκρού. Δεν πρέπει κάποιος, όχι συγγενής θύματος, αλλά δικηγόρος που καταθέτει και τεκμηριώνει το αίτημα προς τον εισαγγελέα-ανακριτή, να εξηγήσει με ποια νεότερα στοιχεία τεκμηριώνεται το αίτημα για εκταφή τώρα; Υπάρχει κάποιος γιατρός που να θέτει θέματα ιατρικής πρακτικής; Πέρασαν περισσότερα από 2,5 χρόνια από την ταυτοποίηση που έγινε τότε, χωρίς να έχουν αμφιβολίες, και τώρα αμφιβάλλουν αν είναι όντως τα παιδιά τους αυτά που παρέλαβαν τότε; Τι τους κάνει να αμφιβάλλουν τώρα;
- Το αίτημα που έγινε δεκτό, ποιος θα το διεκπεραιώσει; Υποθέτω η Ιατροδικαστική Υπηρεσία, δηλαδή αυτοί που έκαναν την γνωμάτευση και τότε. Οι ίδιοι ιατροδικαστές θα ξανακάνουν την ίδια διαδικασία που έκαναν τότε, με τα ίδια δεδομένα, και πιθανολογούν ότι μπορούν να καταλήξουν σε διαφορετικά συμπεράσματα; Έχει κάποια λογική αυτό;
- Το ίδιο το αίτημα, όσο λεπτό και ευαίσθητο κι αν είναι, οφείλει, δια των δικηγόρων πάντα, να εξηγηθεί τι ακριβώς υπονοεί. Ότι οι ιατροδικαστές μπέρδεψαν τις σορούς που ταυτοποίησαν; Αφού οι νεκροί που βρέθηκαν είναι 57 και αφού αυτοί που έχασαν και αναζήτησαν δικούς τους, αναζήτησαν 57 ανθρώπους, υπήρχε κάποιος λόγος να υποκρύπτεται σκοπιμότητα ως προς την σωστή απόδοση των νεκρών στις πραγματικές τους οικογένειες; Αν αποδίδεται κάποια σκοπιμότητα στη τότε ταυτοποίηση, ποια θα μπορούσε να είναι αυτή; Ή υπάρχουν νεότερα δεδομένα που τότε δεν ήταν γνωστά και αυτά δικαιολογούν μια νέα γνωμάτευση (ποια είναι αυτά;) ή υπήρχε σκοπιμότητα να μην δώσουν τον κάθε νεκρό στην οικογένειά του (ποια θα μπορούσε να είναι αυτή;), ή η Ιατροδικαστική Υπηρεσία έκανε κάποιο λάθος, το οποίο κάπως πρέπει να εξηγηθεί πώς το ανακάλυψαν, ποιος το εντόπισε και πώς θα γίνει η νέα γνωμάτευση σωστά;
- Ακόμα και αν δεχτούμε ότι προέκυψε (που μέχρι τώρα δεν έχει ακουστεί κάτι) κάποια τεκμηρίωση που θα έπρεπε να οδηγήσει σε μια επανάληψη της όλης διαδικασίας ταυτοποίησης, ακόμα και αν η νέα «σωστή» ταυτοποίηση αποκαλύψει ότι έγινε κάποιο λάθος, τι σημαίνει αυτό ως προς τις πολιτικές προεκτάσεις που κάποιοι δίνουν; Θα ήταν, βεβαίως, τραγικό να προκύψει μια τέτοια νεότερη γνωμάτευση που να λέει ότι μπερδεύτηκαν οι σοροί, αλλά τις γνωματεύσεις αυτές τις κάνουν γιατροί και όχι ανακριτές, ούτε υπουργοί.
Υπάρχει κάποια, ακραία έστω, σκοπιμότητα που να ήθελε να δώσει τις σωρούς κάποιων νεκρών σε λάθος οικογένειες; Ας μας πει κάποιος μία έστω τέτοια σκοπιμότητα που θα μπορούσε να έχει ψήγματα έστω αληθοφάνειας.
Ξαναλέω, όλα αυτά που έγραψα αφορούν την σωστή ταυτοποίηση των νεκρών, μόνο. Είναι ένα αίτημα αυτοτελές, είναι αυτό που συγκίνησε την κοινή γνώμη, αυτό που φόρτισε πολιτικά το κλίμα και πρέπει να εξηγηθεί αυτοτελώς.