Μπορεί η φετινή ΔΕΘ να είναι - κατά πάσα πιθανότητα - η προτελευταία της δεύτερης πρωθυπουργικής θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη, ωστόσο, είναι η τελευταία κατά την οποία ο Πρωθυπουργός είχε την ευκαιρία να κάνει εξαγγελίες που αφορούν σε αυτή την τετραετία. Τα εγκαίνια της επόμενης ΔΕΘ θα συμπέσουν με την έναρξη μιας, περισσότερο ή λιγότερο, μακράς προεκλογικής περιόδου κατά την οποία οι προγραμματικές αντιπαραθέσεις των κομμάτων θα έχουν ορίζοντα το 2030. Γι αυτό άλλωστε και τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για την ανακούφιση της κοινωνίας είχαν χαρακτήρα και άμεσης ισχύος.
Το γεγονός ότι η ώρα της κάλπης πλησιάζει εντείνει την αγωνία των κομματικών επιτελείων για τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων του φθινοπώρου. Μέσα σε ένα ρευστό πολιτικό σκηνικό τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση εστιάζουν την προσοχή τους στο πολιτικό Κέντρο όχι μόνο λόγω του ειδικού του βάρους στη διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος αλλά επειδή είναι ο πιο απαιτητικός πολιτικός χώρος. Αν κρίνουμε από τα στοιχεία των μετρήσεων οι μετριοπαθείς κεντρώοι ψηφοφόροι έχουν πάρει αποστάσεις από τις ακραίες πολιτικές και τις αντιθεσμικές συμπεριφορές της κυβέρνησης, εκφράζοντας, ταυτόχρονα, την ανησυχία τους για το τοξικό πολιτικό κλίμα και τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης.
Κατά την ομιλία του στο Βελλίδειο, ο Πρωθυπουργός ανέφερε χαρακτηριστικά: «πείτε με δεξιό, πείτε με κεντροδεξιό, πείτε με κεντρώο» δείχνοντας έτσι ότι επιστρέφει στην «κεντρώα» λογική. Στο πλαίσιο αυτό εμφανίστηκε, μετά από καιρό, ηπιότερος στο λόγο του και με συναινετική, ως ένα βαθμό, διάθεση απέναντι στην αντιπολίτευση ενώ επιχείρησε να βάλει φρένο στην προκλητική κυβερνητική αλαζονεία, έστω και με μια μαντινάδα για το «ξεπέζεμα». Είναι φανερό ότι η «δεξιά στροφή» δεν έφερε τα προσδοκώμενα δημοσκοπικά αποτελέσματα και ότι, σε κάθε περίπτωση, η συσπείρωση της ΝΔ δεν αρκεί για να εξασφαλίσει την επιδιωκόμενη τρίτη αυτοδυναμία.
Η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα στο Συνέδριο του Ecomomist δεν δικαίωσε όσους περίμεναν να ακούσουν μια οραματική ομιλία για τους στόχους και το μέλλον της Κεντροαριστεράς, την οποία αγνόησε επιδεικτικά. Αντίθετα, το rebranding του πρώην Πρωθυπουργού συνδυάστηκε με την ιδεολογική του προσχώρηση στον χώρο του «δημοκρατικού καπιταλισμού», όπως έχει ήδη δηλώσει. Φαίνεται ότι ο προς συγκρότηση νέος πολιτικός φορέας θα απευθυνθεί σε ένα ευρύτατο φάσμα πολιτών, ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης. Ο παραιτηθείς, προ διετίας, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει την ήττα του Κυριάκου Μητσοτάκη ως επικεφαλής, πλέον, μιας πολιτικά και κοινωνικά ετερόκλητης συμμαχίας.
Το ΠΑΣΟΚ είχε διαχρονικά προνομιακή σχέση με τους κεντρώους ψηφοφόρους, με τη στήριξη των οποίων κυβέρνησε την Ελλάδα επί δεκαετίες. Η ανανέωση της στήριξης αυτής, βασική προϋπόθεση για την επιστροφή του στην εξουσία, δεν μπορεί παρά να στηριχτεί σε δύο πυλώνες. Ο πρώτος είναι οι εγγυήσεις για πολιτική σταθερότητα, την οποία το ΠΑΣΟΚ και η δημοκρατική παράταξη διασφάλισαν όταν χρειάστηκε, ακόμα και μέσα στην κρίση, πληρώνοντας βαρύ πολιτικό κόστος. Ο δεύτερος είναι η σταθερή προώθηση ενός προγράμματος ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων, αναγκαίων για να απαλλαγεί οριστικά η χώρα από τις χρόνιες παθογένειες, κάτι που δεν τόλμησε να κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Το άρθρο δημοσιεύεται στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ 13/09/2025
Πηγή: www.tanea.gr