Η πολιτική Νετανιάχου βάλλεται από πολλές πλευρές, ωστόσο, όλοι γνωρίζουν, ότι μόνο οι ΗΠΑ κρατούν το κλειδί για τις αποφάσεις-κλειδί. Οι άλλες χώρες να παρακολουθούν; Όχι, βέβαια! Γι’ αυτό ήταν μια πολύ καλή εξέλιξη πως «η Ύπατη Εκπρόσωπος Κάγια Κάλας διαπίστωσε στις 20/5 «ισχυρή πλειοψηφία» για να προχωρήσει με τις διαδικασίες για αναθεώρηση της Συμφωνίας Σύνδεσης ΕΕ-Ισραήλ. Σύμφωνα με πληροφορίες, «την πρόταση στο ΣΕΥ για αναθεώρηση κατέθεσε ο Ολλανδός ΥΠΕΞ Κάσπερ Βελντκαμπ (21/5). Υπέρ τάχθηκαν το Βέλγιο, η Φινλανδία, η Γαλλία, η Ιρλανδία, το Λουξεμβούργο, η Πορτογαλία, η Σλοβενία, η Ισπανία, η Σουηδία, η Αυστρία, η Μάλτα, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Εσθονία, η Σλοβακία και η Δανία. Την αντίθεσή τους εξέφρασαν η Γερμανία, η Βουλγαρία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Κύπρος, η Τσεχία, η Κροατία, η Λιθουανία και η Ουγγαρία, ενώ η Λετονία τήρησε ουδέτερη στάση». Σε παρέμβασή της στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την Τετάρτη 21/5, η επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών (S&D), Ιράτσε Γκαρσία, ζήτησε από την ΕΕ «να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, καθώς η απόφαση για αναθεώρηση δεν αρκεί». (Πηγή: «Καθημερινή», Γ. Κακούρης, 21/5)
• Ολοένα και περισσότερο γίνεται σαφές ότι η πολιτική Νετανιάχου πάει πολύ πέρα από την επίθεση κατά της Χαμάς. Το πρώτο διάστημα υπήρξε μια εκτεταμένη στήριξη ή και σιωπηλή ανοχή στην πολεμική επιχείρηση των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων-η παραφροσύνη της Χαμάς έγειρε την πλάστιγγα. Στην πορεία, τα εξής τρία σημεία έδειχναν ότι ο Νετανιάχου πήγαινε αλλού:
1. Διαφωνία Μπάιντεν/Μπλίνκεν με ΒΝ στο ζήτημα του καθορισμού χρονοδιαγράμματος για την «επόμενη μέρα του πολέμου». Όπως η διοίκηση της Γάζας, ο αποκλεισμός Χαμάς, η διεθνής δύναμη διοίκησης, η μεταρρύθμιση της Παλαιστινιακής Αρχής. Η άρνηση Νετανιάχου να συζητήσει πάνω σε ένα τέτοιο σχέδιο, τον έφερε σε σύγκρουση με τον υπουργό Άμυνας Γ. Γκάλαντ με αποτέλεσμα ο δεύτερος να αποχωρήσει από την κυβέρνηση-Ιούνιος 2024
2. Με τη νίκη Τραμπ να πλησιάζει, ο Νετανιάχου ενίσχυσε τις εσωτερικές του συμμαχίες (υπεξ ο Γέδεων Σάαρ), αύξησε την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία σε 64 βουλευτές στους 120 της Κνεσσέτ). Συνδυάζει την ολοένα και μεγαλύτερη επιθετικότητα στη Γάζα με τον ολοένα και περισσότερο αυταρχισμό στο εσωτερικό. Απομακρύνει όποιον αξιωματούχο έχει αυτόνομη σκέψη, όπως Ρόνεν Μπαρ-αρχηγός Σιν Μπετ. Απειλεί με απόλυση την ακέραιη Γενική Εισαγγελέα Γκαλί Μπαχάραβ. Ο μηχανισμός του ταυτίζει όποιον μιλήσει κατά της πολιτικής του με την Χαμάς και τον αντισημιτισμό, όπως τον πρώην πρωθυπουργό Εχούντ Όλμπερτ, ή τον ανώτατο στρατιωτικό Γιαϊρ Γκολάνκ.ά. Ο πρώην πρωθυπουργός Εχούντ Μπάρακ τα είπε αλλιώς: «Ο Νετανιάχου ενεργεί παρορμητικά, σαν ζώο σε κλουβί. Είναι πολιτικό μας καθήκον να ενεργήσουμε με κάθε δυνατό τρόπο προς την πτώση της κυβέρνησης, προτού μας ρίξει στην άβυσσο»- (Times of Israel, 17/5).
3. Στόχος του Β. Νετιανιάχου είναι η στρατιωτική επιβολή του σχεδίου του για το «μεγάλο Ισραήλ»- το σημερινό Ισραήλ, συν Δ. Όχθη, συν Γάζα. Εξόντωση, συν εκδίωξη, συν εβραϊκοί οικισμοί, άρα με καταστροφή της πρότασης των ΗΕ για τη λύση των «δύο κρατών». Ο ΒΝ κτίζει με όχημα τον ακροδεξιό φανατισμό. Τα πρόσωπα ταυτίζονται με εποχές. Η εκλογική ήττα Νετανιάχου είναι αναγκαία. Ο Χουσείν αλ Σέιχ έγινε ήδη αντιπρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής-διάδοχος Αμπάς. Κάθε σημείο, πιο πολύπλοκο από το άλλο- αλλιώς ο φαύλος κύκλος θα οδηγεί σε ότι βλέπουμε κάθε μέρα