—του Γρηγόρη Καραγρηγορίου για τη στήλη Παροράματα και ημαρτημένα—

Για την παροιμία «τα σκυλιά αλυχτούν, το καραβάνι προχωρά», που ακούστηκε από πρωθυπουργικά χείλη και γράφτηκε σε πρωθυπουργικά τιτιβίσματα.

Η παροιμία θεωρείται από πολλούς αραβική, αλλά αν ρωτήσεις π.χ. Πέρσες θα την κάνουν δική τους, οι Ούγγροι θα θεωρήσουν προσβολή αν τους πεις οτί δεν είναι αρχαία ουγγρική, οι Τούρκοι σκίζουν τα ρούχα τους πως είναι τουρκική γιατί στη γλώσσα τους κανει και ρίμα (it urur kervan yurur), κάθε ηλικιωμένος Ρομά θα σε διαβεβαιώσει οτί είναι τσιγγάνικη κ.ο.κ. Εξαπλώθηκε λοιπόν η χρήση της στους λαούς που ζούσαν νομαδική ζωή κάποια στιγμή στην ιστορία τους (Άραβες, Τουρανικοί λαοί όπως οι Μαγυάροι ή οι Τούρκοι, Ρομά) ή που έκαναν εμπορική χρήση του καραβανιού (όπως οι Ιρανοί – Πέρσες). Με τη βασική αρχή «ίδια βιώματα των λαών, ίδιος λαϊκός πολιτισμός». Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν χιλιάδες…

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art