Συγκλονίζουν τα στοιχεία που καταγράφονται στην έκθεση του γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής και δείχνουν ότι 6,3 εκατ. Έλληνες απειλούνται από τη φτώχεια. Ειδικότερα, 2,5 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται κάτω από το χρηματικό όριο της σχετικής φτώχειας, που είναι 432 ευρώ το μήνα για ένα άτομο και 908 ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια. Επιπλέον, 3,8 εκατομμύρια άτομα βρίσκονται σε κίνδυνο φτώχειας λόγω υλικών στερήσεων και ανεργίας.

Η Ελλάδα σύμφωνα με την Eurostat βρίσκεται στη χειρότερη θέση στην ΕΕ των 28 κρατών-μελών όσον αφορά στον κίνδυνο φτώχειας. Επίσης, η χώρα μας συγκαταλέγεται στην ομάδα των χωρών με τη μεγαλύτερη φτώχεια (23,1%) και προηγείται της Ισπανίας, Ρουμανίας και Βουλγαρίας.

Ανεξάρτητα από το αν οι αριθμοί είναι απολύτως ή σχετικά ακριβείς, με δεδομένη τη δυσκολία που δημιουργούν οι ψευδείς φορολογικές δηλώσεις, γεγονός είναι ότι οι οικονομικές ανισότητες έχουν γίνει εκρηκτικές και ότι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού έχει οδηγηθεί στο περιθώριο της ανέχειας και το αποκλεισμού.

Η προσαρμογή της κοινωνικής πολιτικής στις νέες συνθήκες είναι επιτακτική ανάγκη. Οταν υπάρχουν παιδιά που πεινάνε και γέροι που δεν μπορούν να προμηθευτούν τα φάρμακά τους, είναι απαράδεκτο οι όποιες δυνατότητες προσφέρει η επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος να αξιοποιούνται με βάση τον πελατειακό κώδικα.

Αυτή είναι η άλλη φτώχεια – του πολιτικού συστήματος και του πολιτισμού μας.