Εξαιρετικά αποκαλυπτικό για την πορεία που παίρνουν τα πράγματα στην ευρωζώνη ήταν πρόσφατο άρθρο του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στους Financial Times.

Πρότεινε να αποκτήσει η ΕΕ Επίτροπο προϋπολογισμού που θα έχει την εξουσία να απορρίπτει τους εθνικούς προϋπολογισμούς εάν δεν ανταποκρίνονται στους κανόνες που συμφωνήθηκαν από κοινού. Αυτό σημαίνει ότι το Βερολίνο προωθεί την αυστηροποίηση του ελέγχου στην τήρηση των δημοσιονομικών κανόνων και αυτό δεν έχει να κάνει ούτε με μνημόνια, ούτε με Τρόικες, αφορά όμως πρωτίστως χώρες με προβλήματα ελλειμμάτων και χρέους.

Το σημαντικότερο ίσως είναι ότι ο κ. Σόιμπλε, διαπιστώνοντας ότι τα περισσότερα κράτη – μέλη είναι σήμερα απρόθυμα να μεταβιβάσουν περισσότερη εξουσία στην Ευρώπη, υπέδειξε έναν ρεαλιστικό δρόμο: Να δημιουργηθούν πυρήνες συνεργασίας εντός της ΕΕ που δίνουν τη δυνατότητα σε μικρότερες ομάδες πρόθυμων κρατών- μελών να προχωρήσουν.

Η μετάφραση είναι εύκολη: Ο Γερμανός ΥΠΟΙΚΟ αναφέρεται σε μια ευρωζώνη δύο ή και περισσότερων ταχυτήτων, όπου κάποιες χώρες θα φεύγουν μπροστά, ανάλογα με τις οικονομικές επιδόσεις τους, άλλες θα μένουν πίσω και λίγες -ακόμη και μία- θα αφήνονται πολύ πίσω και πολύ κάτω.

Κάθε κράτος-μέλος της ευρωζώνης θα διαλέγει, επί της ουσίας, μόνο του τη θέση του. Οπωσδήποτε δεν πρόκειται να προηγηθούν αυτοί που κάνουν την περισσότερη βαβούρα και τις περισσότερες μονομερείς ενέργειες.