Το οικονομικό επιτελείο αναζητά τρόπο κάλυψης του κόστους των δικαστικών αποφάσεων που ανατρέπουν τους μνημονιακούς περιορισμούς για τους μισθούς και τις συντάξεις των δικαστών και των ενστόλων, ενώ έπονται όλα τα ειδικά μισθολόγια. Οι κυβερνητικές εκτιμήσεις αναφέρονται σε τρύπα τουλάχιστον 1 δισ. που θα μεγαλώσει καθώς αναμένονται ανάλογες αποφάσεις για τις περικοπές στα εφάπαξ.

Τα κόμματα κρύβονται πίσω το πρόσχημα του σεβασμού στην ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και δεν λένε λέξη για το απαράδεκτο γεγονός ότι δικαστές αποφασίζουν για τις αποδοχές τους, επιβάλλουν δημοσιονομική πολιτική και επιδεικνύουν επιλεκτική ευαισθησία, πριμοδοτώντας συγκεκριμένους κλάδους (ειδικά μισθολόγια) και αδειάζοντας άλλους (καθαρίστριες).

Για οποιοδήποτε πολιτική δύναμη αυτοπροσδιορίζεται ως μεταρρυθμιστική/ευρωπαϊκή επείγει να ανοίξει στα σοβαρά η συζήτηση για τις θεσμικές δυσλειτουργίες και πρωτίστως για την κοινωνική αδικία που αντί να αμβλύνεται, επιτείνεται.

ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΔΗΜΑΡ πρέπει να πάρουν ξεκάθαρη θέση. Για να βρουν το δρόμο, το άρθρο του Τ. Γιαννίτση στην «Καθημερινή της Κυριακής» που αναδημοσιεύεται στη Μεταρρύθμιση αποτελεί την ιδανική βάση προβληματισμού και αναζήτησης.