Η άνοιξη μπήκε δυναμικά  διαταράσσοντας τον συνηθισμένο ρυθμό του καιρού.  Με θερμοκρασίες πρωτόγνωρες δοκιμάζει την επίγνωση μας, αφού όλο αυτό μοιάζει αφύσικο. Και μπορεί μεν κάποιοι να αρνούνται την θεωρία  της κλιματικής  αλλαγής ενώ  αντίστοιχα κάποιοι άλλοι  να την υπερασπίζονται με πάθος, εγώ όμως  προτιμώ να κρίνω με αυτά που παρατηρώ πέρα από θεωρίες.
Στην Πάρο όπου έχω ένα κτήμα,  εδώ και ένα μήνα δεν έχει βρέξει παρά ελάχιστα.  Η ζωή μου δεν θα αλλάξει αν δηλώσω υποταγή στη μία ή στην άλλη άποψη.

Θα αλλάξει όμως αν φερθώ με σύνεση και σταθμίσω ποια δέντρα χρειάζονται νερό, πότε και πόσο  το χρειάζονται, αδιαφορώντας για την γενναιόδωρη απόδοση του πηγαδιού και της γεώτρησης.  Δόξα τω Θεώ έχουμε πολύ νερό. Μόνο που σκέφτομαι πως δεν μου ανήκει. Είμαστε συνδιαχειριστές του υδροφόρου ορίζοντα.

Γιαυτό και από την αρχή σαν παλιός δάσκαλος που είμαι,  σκέφτηκα πως τα δέντρα  κινδυνεύουν κι αυτά από κακομαθησιά. Τα δέντρα όπως όλοι οι  ζωντανοί οργανισμοί προσαρμόζονται δηλαδή εκπαιδεύονται κι αυτά. Και ναι μεν όταν οι ελιές και οι συκιές ήσαν μικρές  ποτιζόντουσαν συχνά  αλλά τώρα πρέπει να δοκιμαστούν λίγο στο άνυδρο περιβάλλον του νησιού. 

Βλέποντας ένα δέντρο μέσα στο περιβάλλον του ανακάλυψα την σημασία του μικροκλίματος. Ακόμα και το πως είναι φυτεμένα  με τον αέρα  να περνάει ανάμεσα τους  το μικροκλίμα διαφοροποιείται. Κι αυτό το πιστοποιούν τα έντομα που  βλέπεις να ζουζουνίζουν αλλά κι από τις μέλισσες από τα  μελίσσια   που φιλοξενούνται στο κτήμα.

Όλα ένας κύκλος ζωής. Κι αυτό που έχει περισσότερο σημασία από την πιστοποίηση του κτήματος σαν βιολογικού είναι ο σεβασμός στην έννοια αυτού του κύκλου.

Γιαυτό δεν ασχολούμαι με την αλήθεια  ή μη της θεωρίας της κλιματικής αλλαγής.

Αλήθεια  αν κάποια στιγμή η θεωρία κατέρρεε θα σταματούσαμε να κοίταζουμε  έτσι το περιβάλλον γύρω μας; 

Το κίνητρο μας είναι αποκλειστικά χρησιμοθηρικό;  Ή υπάρχει κάτι περισσότερο, που για εμένα  δεν είναι άλλο από την επίθεση της ζωής  ιδίως τώρα την Άνοιξη. Είναι η  θερμότητα που νιώθει κανείς να  πλημμυρίζει  την ψυχή του, ακόμα κι αν παρατήρεις  το σώμα σου να μην σε ακολουθεί όπως  στα νιάτα σου.

Μόνο που τότε  όλη αυτή τη μαγεία της ζωής και της άνοιξης  την θεωρούσαμε δεδομένη, και συχνά αδιαφορούσαμε ενώ τώρα την εκτιμάμε και νοιώθουμε ευγνωμοσύνη  για τη ζωή.

Μούρχεται στο νου η φωνή της Μερσέντες Σόσα από την Αργεντινή  να τραγουδάει το τραγούδι Gracias a la vida

Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα πολλά,

μου έδωσε δυο μάτια κι όταν τα άνοιξα

μπόρεσα να ξεχωρίσω το μαύρο από το άσπρο

και τ' αστέρια στον απέραντο ουρανό

και στο πλήθος, τον άντρα που αγαπώ

Ευχαριστώ τη ζωή που μου έδωσε τόσα πολλά

μου έδωσε τον ήχο και μέσα στην μεγαλοσύνη του

καταγράφει, μέρα και νύχτα, τους γρύλους και τα καναρίνια

σφυριά, κινητήρες, γαυγίσματα σκύλων, καταιγίδες

και τη φωνή την τόσο τρυφερή αυτού που αγαπώ

 Ναι φίλοι ακροατές.  Αφείστε για λίγο, ελάχιστο , τις σκέψεις  για τα προβλήματα και αναζητείστε τη παρουσία  της ζωής  ακόμα και σαν   λουλούδι ανάμεσα στις πλάκες του πεζοδρομίου.

Και πιστέψτε με τα επόμενα βήματα σας θα είναι λίγο πιο ανάλαφρα.

Κι αν θαρρείτε ότι το σχόλιο αυτό δεν είναι  σοβαρό επειδή δεν ασχολείται με την τελευταία πολιτική αψιμαχία σας αντιλέγω πως  δεν υπάρχει τίποτα πιο πολιτικό από την διάσωση της θετικής στάσης  στη ζωή,  ενώ  γύρω μας οι άνθρωποι είναι έτοιμοι να σφαχτούν για λόγους που οι ίδιοι δεν έχουν καλά καλα σκεφτεί.