Δεν θα ήθελα να αναδημοσιεύσω τις πύρινες δηλώσεις του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Αμβρόσιου, για να μην συνεισφέρω στην διασπορά του μίσους και της ασχήμιας που εκπέμπουν ή να πυροδοτήσω κι εγώ το θέμα της νομιμοποίησης των ομόφυλων ζευγαριών. Η σελίδα μου τότε θα γέμιζε με αφορισμούς που αμφισβητούν την υ π α ρ κ τ ή μερίδα της κοινωνίας των πολιτών που αρνείται πλέον να βρίσκεται στις παρυφές της και απαιτεί να έχει τα ίδια δικαιώματα με τον κάθε πολίτη. Ο ποιμένας της Εκκλησίας βέβαια βρίσκει πολλούς πιστούς που συνήθως συμμαχούν, τόσο με τον ίδιο, όσο και με άλλους πατέρες της ιδίας αντίληψης…
Το γνωρίζουμε εξ’ άλλου.
Δεν θυμάμαι ποτέ να πρωτοστατεί ή να προωθεί η εκκλησία σπουδαία κοινωνικά προβλήματα που άπτονται των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ζητούν λύση. Ξέρει να περιμένει, γνωρίζοντας πως το πρόβλημα «θα έρθει» στην επικαιρότητα και η σφοδρή αντίδρασή της θα είναι γεγονός αναπόφευκτο. Η συνέχεια γνωστή και συνήθης. Αυτό που συμβαίνει, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, είναι η επιβολή τής επιρροής της, αρχικά προς το πόπολο και ακολούθως προς βουλευτές, συντηρητικών συνήθως κομμάτων, και το παιχνίδι ξεκινά με αναβολές ή ματαιώσεις των αποφάσεων της πολιτείας ως προς τις λύσεις που καταγράφονται σε νόμους.
Εδώ, τώρα, έχουμε να κάνουμε με ένα ισχυρό θέμα και καλά «ηθικής τάξεως» για την εκκλησία. Και αυτό το θέμα περιέχει την πεμπτουσία των ομόφυλων ζευγαριών. Τη νόμιμη συμβίωση και όσα δικαιώματα αναγνωρίζονται, στα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια, από το νόμο . Ακόμα και τη δυνατότητα υιοθεσίας ή ύπαρξης ενός παιδιού που θα μεγαλώνει κάτω από τη γονική κατοχύρωση δικαιωμάτων και προστασίας των ομόφυλων αυτών ζευγαριών…
Μα, όσο περίεργο και σπάνιο κι αν είναι ή να φαίνεται, σημειώστε πως είναι μια αναμφισβήτητη π ρ α γ μ α τ ι κ ό τ η τ α του 21ο αιώνα!
Η ατομική ελευθερία ξεκινάει από το μηδέν και φτάνει σε χαοτικά επίπεδα, αρκεί να σέβεται την ατομική ελευθερία των άλλων. Οι κοινωνίες διεκδικούν αέναα τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των εποχών τους. Δεν σταματούν ποτέ να διεκδικούν ελευθερίες και αυτό εξ’ άλλου είναι και το χαρακτηριστικό των δημοκρατιών. Για να σκεφτούμε τα δικαιώματα της σημερινής εποχής με εκείνα της χουντικής περιόδου ή της μετεμφυλιακής Ελλάδας του ’50 και ‘60… Αλλοίμονο εάν παραμέναμε σε εκείνα. Η Ζάμπια-για παράδειγμα-βιώνει τα ατομικά δικαιώματα εντελώς διαφορετικά από αυτά των Ελλήνων πολιτών… Μικρά παραδείγματα διαφορετικότητας τα οποία μάς πείθουν πως η μηχανή του χρόνου δεν μπορεί να πάψει ποτέ να λειτουργεί, με τις ομάδες των πολιτών να εισάγουν ρηξικέλευθα θέματα της πραγματικότητας που υπάρχει, έστω υπόγεια και παράνομα, αλλά-επαναλαμβάνω-υπάρχει.
Ομοφυλόφιλα ζευγάρια υπάρχουν δίπλα μας και η συμβίωσή τους επιτάσσει νομιμοποίηση και ισότητα!
Τι να κάνουμε; Η ζωή εξελίσσεται στις αναπτυγμένες κοινωνίες δημιουργώντας «ειδικές συνθήκες» σε ανθρώπινο επίπεδο τόσο, που να επισκιάζει τις κραυγές «ηθικής υπόστασης» του κάθε Αμβρόσιου και παππά της ενορίας, οι οποίοι εκπροσωπούν την παλαιότερη πτυχή της ζωής και της ηθικής… Για άλλη μια φορά η αντίδραση της Εκκλησίας της Ελλάδος, έκανε πως δεν ξέρει την αντιμετώπιση, ενός τέτοιου σπουδαίου ανθρωπιστικού θέματος, στο πλαίσιο της Ευρώπης. Κάνει πως δεν βλέπει την εξέλιξη της σεξουαλικής επιθυμίας που αναπτύσσεται στον αναπτυγμένο δυτικό κόσμο.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν γνωρίζω τον τρόπο χειρισμού του Συμφώνου συμβίωσης που οφείλει η κυβέρνηση να φέρει στη Βουλή. Ελπίζω πως ο χειρισμός αυτός, να είναι στην αντίπερα όχθη τής εκκλησιαστικής βούλησης «ηθικής ορθότητας». Αλλιώς, η πρωτοδεύτερη φορά Αριστερά, θα είναι υπόλογη για μια ακόμα ολισθηρή δεξιά και συντηρητική στροφή…