Φτάνοντας σε κάποια σχετικά προχωρημένη ηλικία αναπολείς το παρελθόν. Ίσως είναι ο χρόνος μα κυρίως είναι ότι το παρόν δεν μοιάζει συμβατό με αυτό που περίμενες στο παρελθόν. Και ακόμα περισσότερο ότι το μέλλον είναι άγνωστο (όπως είναι λογικό) αλλά και έξω από διάφορες εκδοχές (καλλίτερες ή χειρότερες) που φανταζόσουν.
Και έτσι πληθαίνουν τα ερωτήματα στο μυαλό σου. Η πανδημία -παντελώς απρόσμενη- σου έδωσε, λόγω κλεισούρας, το χρόνο να σκέφτεσαι και να διερωτάσαι. Ο πόλεμος μέσα στην Ευρώπη σε αναστάτωσε, πήρες και θέση ενάντια στον επιτιθέμενο, αλλά ποιος νοιάζεται για τη θέση σου… Κι έφτασες να φοβάσαι αν θα κρυώσεις τον προσεχή χειμώνα, αν θα έχεις ηλεκτρικό.
Τα δημόσια οικονομικά, όσο καταλαβαίνεις, εδώ και πάνω από δέκα χρόνια σε φοβίζουν. Φρόντισε άλλωστε γι’ αυτό ο Καραμανλής και ο Παυλόπουλος την τελευταία διετία τους. Μα τελευταία βελτιώνονται, σου λένε, χάρις στον τουρισμό. Τον τουρισμό που αλλοιώνει έντονα το περιβάλλον σου, αυτά που αγαπούσες. Πόσο παραγωγικά είναι αυτά τα νέα ξενοδοχεία που καταλαμβάνουν ακτές που απολάμβανες, πόσο περίεργα νιώθεις όταν αντιλαμβάνεσαι ότι εσύ και η παρέα σου γίνατε μια περίεργη μειοψηφία στο χώρο που θεωρούσατε οικείο. Σκέφτεσαι μήπως σε λίγο θα σου πουν να κυκλοφορείς με φουστανέλα για να γίνει ακόμη πιο “παραγωγικός” ο τουρισμός…
Και διερωτάσαι και φοβάσαι, τί θα γίνει με την Τουρκία. Ποιες σχέσεις καλής γειτονίας; Ποια λύση του Κυπριακού; Μήπως θα ‘χουμε πόλεμο; Μήπως τα παιδιά και τα εγγόνια σου θα βρεθούν να πολεμούν;
Αυτό πάντως που καταλαβαίνεις είναι ότι δεν είσαι μόνος με αυτά και άλλα ερωτήματα. Βλέπεις φίλους -λίγο πριν στο ιντερνετ, τώρα σε σπίτια- να έχουν κι αυτοί/ες παρόμοια ή και άλλα. Συζητάς μαζί τους, όλοι κάποιας ηλικίας, όλοι κάποτε δραστήριοι πολιτικά. Με διαφορετικές πολιτικές προελεύσεις επηρεασμένοι από την δικτατορία και με διαφόρων ειδών δράσεις εναντίον της. Με μόνες -τότε- συμφωνίες για δημοκρατία ενάντια στην δικτατορία, με έντονη επιθυμία για ένωση της Ευρώπης. Και όλοι με απορία και ανησυχία για το μέλλον. Και με την -ρεαλιστική- αίσθηση ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό, αντίθετα με παλιότερα που νόμιζες ότι μπορούσες.
Έτσι μαζευτήκαμε και γράψαμε.* Έτσι ίσως ξαναμαζευτούν όσοι μείνουν- να ξαναγράψουν όχι βεβαιότητες αλλά μάλλον κοινές απορίες. Προσθήκη στις διαδρομές όλων μας και ενός εκάστου. Άραγε πόσο θα διαφέρουν μεταξύ τους οι πρόσθετες διαδρομές; Πάντως ροκ ακούγαμε, ακούμε και θα ακούμε έστω και με ακουστικά.
* Ιδέ το βιβλίο “Διαδρομές” των Ν. Διακουλάκη, Σ. Καβουνίδη, Ν. Κουτρέτση, Ι. Μαρούκη, Ι. Μεϊμάρογλου, Χ. Ντόλκα (που μας άφησε εν τω μεταξύ), Β. Στεφανή, Δ. Ψυχογιού (εκδ. Επίκεντρο, 2021)
Πηγή: www.tanea.gr