Η εκπαιδευτική πολιτική.
Ας σκεφτούμε όλοι μας πως τα ιδιωτικά ΑΕΙ θα δώσουν στα δημόσια ΑΕΙ και στους καθηγητές τους, τα κίνητρα να ανέβουν επίπεδο και να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί με την αξία τους. Θα δώσει δουλειές διδασκαλίας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, σε πολλούς νέους καθηγητές. Θα προσελκύσουν ξένους φοιτητές από τις αραβικές, βαλκανικές και νοτιοευρωπαϊκές χώρες. Θα φέρουν πίσω στη χώρα Ελληνόπουλα που σπουδάζουν στο εξωτερικό επιβαρύνοντας οικονομικά τις οικογένειές τους και την οικονομία μας με χαμένο ελληνικό χρήμα που εξάγεται. Θα λύσει προβλήματα προσαρμογής σε Έλληνες φοιτητές που βρέθηκαν στο εξωτερικό χωρίς να έχουν τα φοβερά εφόδια και χωρίς να είναι σίγουροι πως θα τα βγάλουν πέρα...
Η γνώμη μας αναφορικά με τα ΑΕΙ είναι υπέρ της χρήσης διαδικτυακών εξετάσεων εκεί όπου έχουν επικρατήσει ισοπεδωτικά και αυθαίρετα οι αριστερές καταλήψεις· τις καθοδηγούν οι ακροαριστεροί φοιτητές και τις ανέχονται ή τις υποθάλπουν κάποιοι προκατειλημμένοι ή και εμπαθείς, φανατικοί δάσκαλοι των νέων. Είναι η αναγκαία λύση ανάγκης, η σωστή, η ενδεδειγμένη και η πιο υπεύθυνη διέξοδος.
Σχετικά με την εκπαιδευτική πολιτική της αντιπολίτευσης και της συμπολίτευσης, αναρωτιέμαι αναφορικά με το θέμα τι να υποστηρίξω & να ψηφίσω στις Ευρωεκλογές. Nα ψηφίσω στις Ευρωεκλογές το εδώ κόμμα της "Ευρωπαϊκής Συμμαχίας Σοσιαλιστών και Δημοκρατών", το ΠΑΣΟΚ; Δεν νομίζω πως το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρουλάκη θα είναι το ότι δεν ακολούθησαν όλοι οι βουλευτές του τη γραμμή του υπέρ της ψήφισης του νομοσχεδίου για τον γάμο και τα νομικά κι οικονομικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων ανθρώπων, γιατί αυτό το φαινόμενο παρατηρήθηκε σε όλα τα κόμματα του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού τόξου και πιστεύω πως θα ξεχαστεί σύντομα εφόσον ο νόμος ψηφίστηκε. Το πρόβλημα του Ν.Α. είναι πως συχνά έχει μπαγιάτικο, πεπαλαιωμένο λόγο, σαν να βρισκόμαστε στα '80s και δεν εμπνέει σαν μια καινούργια, ρεαλιστική κι ανανεωτική πολιτική πρόταση, σαν υλοποιήσιμη εναλλακτική, κόλλησε η βελόνα στις παρακολουθήσεις του κινητού του, λες και οι άλλες κυβερνητικές ΕΥΠ δεν παρακολουθούσαν... Επί ΠΑΣΟΚ δεν γίνονταν παρακολουθήσεις; Ο Ν.Α. οφείλει να μας παρουσιάσει συνεκτικό και συνοπτικό – όχι φλύαρο – πλάνο αναγκαίων, πραγματοποιήσιμων μεταρρυθμίσεων. Π.χ. αυτά τα ήξεις-αφίξεις για την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ θα του κοστίσουν περισσότερο, αρκετές φορές ΜΕΝΕΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ... Διαβάστε τα παρακάτω και πείτε μου εάν η στάση αυτή είναι υπεύθυνη: Κοιτάζω τι λέει ο Ανδρουλάκης: “Ναι στα μη κρατικά πανεπιστήμια, όχι στο σχέδιο Πιερρακάκη”!… Τι προτείνει ο Ανδρουλάκης για να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο υπέρ των ιδιωτικών Πανεπιστημίων; Βάζει τις κάτωθι προϋποθέσεις:
“Η γραμμή του ΠΑΣΟΚ θέλει ενίσχυση των δημόσιων πανεπιστημίων που προϋποθέτει:
Ένα στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με γνώμονα και την περιφερειακή ανάπτυξη της χώρας. Την επανασύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας. Μια ισχυρή θεσμικά και πραγματικά ανεξάρτητη Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης. Έναν νέο ακαδημαϊκό χάρτη για τα ΑΕΙ της χώρας, που θα συνοδεύεται από ένα λιτό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας τους. Και μία ισχυρή μετα-δευτεροβάθμια τεχνική και τεχνολογική επαγγελματική εκπαίδευση”. Ταυτόχρονα η Χαριλάου Τρικούπη ισχυρίζεται ότι ο πιο καθαρός τρόπος για την ίδρυση μη κρατικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων είναι η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.... Δηλαδή να περιμένουμε άλλα ...4 χρόνια για να εγκρίνουμε κάτι που έπρεπε να κάνουν ...προχθές; Επίσης, στο όνομα του πολέμου κατά του Γεωργιάδη, επικρίνει τη δυνατότητα των απογευματινών χειρουργείων στο ΕΣΥ, που διευκολύνουν αυτούς που δεν έχουν πολλά λεφτά (ξεχνούν και τα φακελάκια) και γι’ αυτό οι εγχειρήσεις τους τρενάρουν και έχουν ξεμείνει αχειρούργητοι…
Ο Ν. Ανδρουλάκης βρίσκεται πριν την πολιτική συγκυρία και συνθήκη που μέσω των ευρωεκλογών, θα τον οδηγήσει στη δεύτερη εκλογική θέση, της εν δυνάμει αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ελληνική πολιτική σκηνή και στις επόμενες βουλευτικές. Άρα, Aνδρουλάκης & ΠΑΣΟΚ πρέπει να προσέξουν περισσότερο από πριν, την πολιτική γραμμή και το πολιτικό ύφος που υιοθετούν. Ίσως κάτι δεν πάει καλά στη ρητορική, στην πολιτική φυσιογνωμία και στα συνθήματα του Ν.Ανδρουλάκη και της νέας ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Ο πολιτικός λόγος, το πολιτικό στυλ και το ύφος του μάλλον μοιάζουν με παλαιικά κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα, κουβαλημένα στον 21ο αιώνα από την υπεραισιόδοξη, μαξιμαλιστική, χρυσή πασοκική εποχή, την εποχή των πρασινοφρουρών αγωνιστών. Ο παραδοσιακός πασοκτζήδικος, αντιδεξιός λόγος του Ν.Ανδρουλάκη, όταν η φιλελεύθερη, κεντροδεξιά προς κεντρώα κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει πλέον στις γραμμές της πολλούς σοσιαλδημοκράτες, δείχνει μπαγιάτικος και σχηματικός. Το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ πρέπει να λειτουργήσει σήμερα, αν όχι χθες, με σοβαρότητα, ως υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση. Να βάλει την εκσυγχρονιστική λογική και τον σοσιαλδημοκρατικό ορθολογισμό να δουλέψουν.
ΣΥΡΙΖΑ & Κασσελάκης.
Αυτά ισχύουν δεδομένου πως ο ΣΥΡΙΖΑ σπαράσσεται από έριδες μεταξύ casselistas και των αντιτιθέμενων, πάει απ’ το κακό στο χειρότερο και θα συρρικνωθεί κι άλλο αν οι δύο πλευρές δεν τα βρουν μεταξύ τους στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κάτι που φαντάζει δύσκολο, δεδομένης και της πίεσης που δέχονται από την κριτική των στελεχών της μικρής «Νέας Αριστεράς» εναντίον του Στ.Κασσελάκη. Από τα παλιότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που θέλουν να τηρούνται ευλαβικά οι κομματικές διαδικασίες, εκφράστηκαν δυσανάλογα επιθετικές αντιδράσεις εναντίον του ιντερνετικού ερωτηματολόγιου του Κασσελάκη προς τα μέλη και τους φίλους του κόμματος για να σφυγμομετρηθούν οι γνώμες τους για βασικά ερωτήματα και ζητήματα σχετικά ακόμη και με την ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα του κόμματος. (Μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα ο Τσίπρας δυσκολεύεται και δεν θέλει να πάρει θέση, επειδή – μεταξύ άλλων – σήμερα τα ερμηνευτικά πολιτικά εργαλεία του ίσως είναι πια ξεπερασμένα.) Η προσφυγή στις γνωμοδοτήσεις των μελών και φίλων ενός κόμματος μέσω διαδικτύου φαίνεται εντελώς ξένη προς τους αριστερούς που έχουν «ανδρωθεί» μέσα από τον «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» και την επιβολή της πλειοψηφίας στη μειοψηφία. Ετοιμάζεται επίθεση των διαφωνούντων και των ανικανοποίητων διαμαρτυρόμενων στον κατά δήλωσή του, νέου σοσιαλιστή Κασσελάκη... Εάν – μετά την αποχώρηση της Ομπρέλας και των 11 που συγκρότησαν τη Νέα Αριστερά – προκύψει νέα μεγάλη εσωκομματική σύγκρουση στον ΣΥΡΙΖΑ στο Συνέδριο ή πιθανότατα μετά την ήττα στις ευρωεκλογές, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε νέα διάσπαση και, τελικά, το να φτιάξει ο Κασσελάκης ένα κεντροαριστερό αρχηγικό κόμμα, λιγότερο αριστερό ιδεολογικά από τους σημερινούς «παλαιοπροεδρικούς» (πρώην τσιπρικούς προεδρικούς). Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι θα …μαγειρέψει το καζάνι που βράζει! Το σήριαλ του ροντέο του ΣΥΡΙΖΑ και της ελληνικής αριστεράς θα έχει σίγουρα κι άλλα επεισόδια… Είναι δυστυχώς διαθέσιμοι και έτοιμοι να αλληλοφαγωθούν. Κάποτε τους ένωνε η κακή, αρνητική ή καλή, ευνοϊκή νομή της εξουσίας, τώρα που έχασαν την εξουσία βγήκαν στην επιφάνια τα 100 «λουλούδια» και τα 100 ζιζάνια που θέλουν κι αυτά να ανθίσουν, να δώσουν το παρών και να …εκφραστούν όλα! Επίσης, να πλασαριστούν σε ηγετικές θέσεις, κάτι που δεν γίνεται γιατί αυτές δεν είναι τόσες πολλές. Η εκτίμησή μου είναι πως μετά το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και μετά την πιθανή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, θα ανατέλλει όλο και ψηλότερα το άστρο του εργατολόγου Τεμπονάρα, που είναι ανοιχτός στη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ μα και τη Νέα Αριστερά.
Όσο για τον Στέφανο Κασσελάκη, τον πρόεδρο – δεν ξέρουμε για πόσο – του ΣΥΡΙΖΑ, θα λέγαμε πως δεν ξέρει πολλά από πολιτική, αυτό είναι το κύριο μειονέκτημά του (γιατί ήταν φιλελεύθερος δημοκρατικός, ομογενής επιχειρηματίας εκ των ΗΠΑ), και επ’ ουδενί το ότι είναι πολύ φιλελεύθερος, πολύ "Αμερικάνος", πολύ γκέι, υπέρ της επιχειρηματικότητας και της αγοράς, υπέρ της "άμετρης" επικοινωνίας & χρήσης των social media – καλά κάνει, αυτό είναι το σήμερα – και τα συναφή που του ψέλνουν οι πούροι αριστεροί και νεομαρξιστές, αυτά σήμερα, κατά βάση, αποτελούν πλεονεκτήματα.
Η ριζοσπαστική, μαξιμαλιστική Νέα Αριστερά
Η πολιτική της «Νέας Αριστεράς» για την κεντρική πολιτική σκηνή δεν έχει προοπτική που να στέκει. Η αντικαπιταλιστική στρατηγική δεν έχει καμία δυναμική στην Ελλάδα. Η πολιτική της Νέας Αριστεράς έχει μπόλικο μαξιμαλισμό ως προς αρκετά θέματα, τα μη κρατικά ΑΕΙ, ορισμένες αντικαπιταλιστικές οικονομικές θέσεις της, επίσης σχετικά με τους αμυντικούς πολεμικούς εξοπλισμούς, το μεταναστευτικό, κ.α. Διάβασα μια ομιλία του Χαρίτση στη Βουλή και βρήκα πως μιλάει λες και το όραμα του αντικαπιταλιστικού σοσιαλισμού, εννοώ το όραμα ενός άλλου καθεστώτος και ο αγώνας για να οικοδομηθεί, είναι ακόμη ζωντανά και επίκαιρα στην Ελλάδα, ενώ έχει πια πάει κατά διαόλου, αδρανοποιήθηκε και αχρηστεύτηκε, ενώ αυτοί μιλούν σαν να είναι επί θύραις, ακόμη επίκαιρο. Ο Χαρίτσης δεν προωθεί την αναγέννηση του υπαρκτού σοσιαλισμού, αυτό το κάνει το ΚΚΕ. Αλλά η ομιλία του έδειχνε πως πιστεύει σε έναν έστω άλλο σοσιαλισμό (εννοώ σοσιαλισμό-σοσιαλισμό με κρατική ιδιοκτησία στα μεγάλα μέσα παραγωγής, στα παγκόσμια ολογοπώλια κτλ, δηλ. ό,τι έλέγαν παλιά οι συμπαθέστατοι ευρωκομμουνιστές. Αυτό το όραμα βρίσκεται σήμερα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, της ψηφιακής επανάστασης και της ΑΙ, εκτός πραγματικότητας.
Το να πιστεύεις και να προωθείς μεταρρυθμίσεις για τη βελτίωση της σημερινής κατάστασης και του τωρινού καπιταλισμού αποτελεί σοσιαλδημοκρατική/σοσιαλιστική πολιτική γραμμή. Ο Χαρίτσης δεν προωθεί βέβαια την «αναγέννηση», την ανάσταση του υπαρκτού σοσιαλισμού, που εύχεται το ΚΚΕ. Αλλά η ομιλία του έδειχνε πως πιστεύει σε έναν έστω άλλο σοσιαλισμό (εννοώ σοσιαλισμό-σοσιαλισμό με κρατική ιδιοκτησία στα μεγάλα μέσα παραγωγής, στα παγκόσμια ολιγοπώλια κ.τ.λ., δηλ. ό,τι έλεγαν παλιά οι συμπαθείς ευρωκομμουνιστές. Αυτό το όραμα βρίσκεται σήμερα, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, της ψηφιακής επανάστασης και της ΑΙ (ελληνικά ΤΝ), εκτός πραγματικότητας, χωρίς επιχειρήματα, πειθώ και πνοή.
Πώς γίνεται οι συνεπείς ανατροπείς κι αμφισβητίες της Νέας Αριστεράς να έχουν στις τάξεις τους τούς 2 συντηρητικούς μουσουλμάνους βουλευτές τους που απείχαν στις ψηφοφορίες για το δικαίωμα στον γάμο των ομοφυλόφιλων; Θα μου πείτε είναι μουσουλμάνοι! Άρα πώς συνδυάζονται, συντονίζονται με τους πολύ προχωρημένους ριζοσπάστες, ει μη μαρξιστές αριστερούς της «Νέας Αριστεράς»; Κανένα κόμμα δεν βγήκε αλώβητο, όμως, από την άλλη, το πολύ θετικό, δημοκρατικό, ουσιωδώς προοδευτικό και νεωτεριστικό ήταν πως υπερψήφισαν το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων, πολλοί βουλευτές από αρκετά κόμματα του κοινοβουλευτικού δημοκρατικού τόξου (Βελόπουλο, ΝΙΚΗ, Σπαρτιάτες και ΚΚΕδες δεν τους σχολιάζω, ανήκουν σε ...περασμένους αιώνες...)
Σχετικά με το θέμα της ενδεχόμενης οικοδόμησης μιας συνεργασίας ή συμμαχίας της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης εναντίον του Μητσοτάκη: Δεν είναι, σήμερα, όλοι κεντροαριστεροί σοσιαλδημοκράτες/σοσιαλιστές όπως το ΠΑΣΟΚ, αντιθέτως υπάρχουν μεταξύ ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – Νέας Αριστεράς σημαντικές ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές και διαφορετική τακτική και στρατηγική, γιατί άλλο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, άλλο μαξιμαλιστική ριζοσπαστική αριστερά (βλέπε Μελανσόν και Τσίπρα), άλλο ουτοπική και σεχταριστική, νεοκομμουνιστική αριστερά και άλλο σοσιαλδημοκρατική οικολογία.