Κατάθλιψη. Ασφυξία. Ήθελα να μιλήσω για το γκουλάγκ εκπαίδευση. Αυτό που επεκτείνεται πλέον και στους κάππο εμάς, τους/τις «λειτουργούς», τους/τις ένοχους/χες ή μη και δράστες. Φταίμε και φταίτε. Αξιολόγηση λέει. Που πρέπει να γίνει. Η αξιολόγηση όχι το μετανοηματοδοτημένο πλαίσιο της ταλαιπωρίας και της εκδίκησης.
Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς/καμιά τη μοναδικής εμπνεύσεως σπατάλη πόρων που η συντηρητική (αυτή που τέσσερα χρόνια τώρα μια μεταρρύθμιση δεν εισήγαγε, που προστατεύει το «άβατον» του κρατικισμούτών ΑΕΙ και των μεσαίων στελεχών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας, που διογκώνει χωρίς, απτά και ωφέλιμα, αποτελέσματα το έλλειμμα των δημόσιων οικονομικών μας, που αγνοεί την πολυγλωσσική-πολυπολιτισμική πραγματικότητα του ελληνικού σχολείου, που κρύβει κάτω από το χαλί το χάλι πλήρους αποτυχίας αφενός συστήματος, αφετέρου, πριν απ’ όλα, προγράμματος «σπουδών» ασυνάρτητης αγραμματοσύνης, που είναι αντίστοιχα αλλοπρόσαλλη φωτοσβέστης εξίσου με ΟΛΜΕ ΔΟΕ και τις Συγκλήτους μας) υπουργός εισήγαγε για να δικαιολογήσει την υπόστασή της στην κυβέρνηση και στα ψηφοδέλτια των συνεχιστών τού άρτι τάχα αποσυρθέντα Καραμανλή –αυτή είναι η ΝΔ. Μας το έμαθαν εύγλωττα σε όλη την, πρώτη, τετραετία τους. Μην την ένοιαξε την Κεραμέως για την εκπαίδευση (και την ιδιωτική: τα ίδια προγράμματα σπουδών στα ιδιωτικά σχολεία δεν ακολουθούν;). Μην την ένοιαξε για τα δεύτερης ευκαιρίας σχολεία, που είναι όλα τα γυμνάσιά μας, και όχι μόνον τα ΕΠΑΛ; Μην την ένοιαξε για τον εγγραμματισμό, τον αριθμό μαθητών/τριών ανά τάξη, την κόπωση από τις 23 ώρες διδασκαλίας όσων διδάσκουν, την κόπωση από τη φτώχεια διδασκομένων και διδασκόντων/ουσών, μην ξέρει τι σημαίνει κίνητρο και μετρήσιμοι στόχοι… Κι εγώ που ως φύλακας ψυχών έφερα έως τώρα βαρέως ότι υπηρέτησα επί υφυπουργίας παραλογικού Ζουράρι!
Δεκτόν! Ούτως ή άλλως κανείς δεν ενδιαφέρεται (βρείτε μου ένα πρόγραμμα κοινοβουλευτικού κόμματος με συνέπεια και φροντίδα για την, πώς την είπαμε; Παιδεία)! Σάμπως στα άλλα οι καραμανλόψυχοι εν συνόλω κυβερνώντες τι ρύθμισαν εκτός από τη βέβαια επανεκλογή τους; Εργάστηκαν οπωσδήποτε με πάθος. Και πετυχαίνουν σε πλείστα όσα πεδία κατορθώνοντας:την αύξηση της μισθοδοτικής δαπάνης τού προϋπολογισμού (δίχως αυξήσεις στους μισθούς και αξιολόγηση κανενός και καμιάς –για την εκπαίδευση, μόλις τα είπαμε), τον ανεξορθολογισμό πόρων και δαπανών, την κοινωνία τών επαιτών για κουπόνια, την ολιγοπωλιακή φύση τής ερμητικά κλεισμένης στον εαυτό της εθνικοτάτης «αγοράς» ημών,τη συνέχιση της ελληνοϋπόστασης τραπεζών χωρίς χρήματα και δάνεια, τους λεονταρισμούς απέναντι στην Τουρκία (και τη συμπόρευση με Αναστασιάδη και το μη αναγνωρισμένο αυτού τέκνο πρόσφατο θριαμβευτή), το φρικιαστικό σκηνικό τώνεπαναπροωθήσεων, των θανάτων και των κουκουλοφόρων στα, κατά τα άλλα ευρωπαϊκά, μας σύνορα, τη σταθερή απόκλιση από κάθε μέτρο σύγκρισης προς τις άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες, την άφευκτη πορεία στερέωσης της φεουδαρχίας ως προτύπου σε όλες τις πτυχές τής ζωής μας. Σε όλα τα προαναφερθέντα επιτυχείς και επανεκλέξιμοι.
Αφού αντιπολίτευση δεν υφίσταται. Το όραμα του φεουδαλισμού είναι το ίδιο και σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Το αντιμνημόνιο. Αφού αντιμνημονιακοί αποδείχθηκαν και οι κυβερνώντες. Χειροκροτητές τού ΚΚ, αυτουργού τής κατάπτωσής μας. Θεοτόκηδες και παραπάνω στα θεσμικά. Δηλιγιαννοκωλέττηδες στα άλλα, οι διαπρύσιοι εισηγητές τής Μεγάλης Ελλάδας, με την ενιαία ελληνοκυπριακή ΑΟΖ, προστάτιδας και κυρίαρχου του… Λεβάντε. Στις πύλες τής Ιερουσαλήμ! Βενιζέλοι, Λοβέρδοι, Παπανδρέου τιμωρημένοι. Καραμανλισμός πασών των αντιπολιτεύσεων!
Μήπως όταν τα τέσσερα επόμενα (με ή χωρίς Βελόπουλο, με ή χωρίς κατάληξη σε νέα δημοσιονομική κρίση)κυβερνητικά ΝΔ-χρόνια περάσουν θα έχει άλλαξει τίποτα; Μηδέν. Κι αν δώσει ο καλός Θεός και δεν έχει μεταπέσει και η Ελλάς και η σύνολη Ευρώπη στην υγειονομική δυστοπικότητα εξαιτίας των πυρηνικών τού ιρανικής ηθικής και βορειοκορεατικής πνευματικότητας θηρίου ο οποίος μόλις συμπλήρωσε ένα χρόνο εισβολής στην νεοΤσεχοσλοβακία Ουκρανία!
Θα ήλπιζα στην αλλαγή. Εναπόθεσα έτσι τις ελπίδες μου στους/στις φεντεραλιστές τού Βολτ και τους/τις αξιόλογους/ες εκσυγχρονιστές του Πρασίνου-Μωβ. Μειονοτικός κι εγώ όπως όλοι/ες μας. Αιθεροβάμων;
Όχι εντούτοις. Την γνωρίζω τη σκληρή πραγματικότητα του εκβιασμού τής Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης από τη σημερινή κυβέρνηση και το σύνολο κοινοβουλευτισμό μας. Κρατούμε ομήρους τους Ουκρανούς και τις Ουκρανές, καθώς μόνη δυνατότητα επιτυχίας τους επερχόμενους μήνες στο πεδίο των μαχών τής Δημοκρατίας επαφίεται αυτή στις δικές μας σκοτοδεείς χείρες: καμιά ουκρανική αντεπίθεση δεν μπορεί να έχει ελπίδες, αν δε λάβει βοήθεια ετοιμοπαράδοτου χρηστικού στρατιωτικού υλικού που μόνο μία χώρα τής Δύσης , εδώ και τώρα διαθέτει, σε επαρκή αφθονία. Κι αυτή είναι η Ελλάδα (και η Κύπρος): έτοιμα και δεκάδες τριακονταετή F-16, εκατοντάδες άρματα μάχης, πύραυλους πάσης φύσεως, θαλάσσης και αέρος, πολύτυπααντιαεροπορικά, τορπιλάκατουςπαλαιάς κοπής που μπορούν όμως να φέρουν τα αναγκαία όπλα, ανατολικογερμανικούς εκτοξευτές. Υλικά γηράζοντα, ευθέως ουκρανοχρηστικά, τα οποία όλα θα αναπλήρωναν προσθέτοντας κι άλλα, ο Γέρος τής Δημοκρατίας, οι νατοϊκοί, ο Μακρόν (;) και άπαντες οι σύμμαχοι, αρκεί να θέλαμεεμείς. Τέτοια ιστορικότητα καμιά χώρα δε συντηρεί σε ανάλογες διαστάσεις: ίδια ιδεολογία και συμπεριφορά δισεκατονταετής από τον Κριμαϊκό, στον α’ παγκόσμιο έως τις μέρες μας προφανώς.
Εν τέλει, ή με την ουκρανική νίκη θα λυθεί προσεχώς το Ανατολικό ζήτημα και απελευθερωθούμε ή ο οριενταλισμός θα απομείνει η μόνη πλέον Ανατολή (και Δύση μαζί), περιεκτικώς προσωποποιημένη στη μορφή τής θηριώδους Ρωσίας (κι αυτό, απ’ εμού του πτωχού, ας το συνυπολογίσουν, παρακαλώ, οι ειδήμονες φίλοι, που ανακεφαλαιώνουν δικαίως στο σήμερα το «Μένουμε Ευρώπη», αφήνοντας ωστόσο εκτός του κάδρου τής πραγματικής απειλής το μεγάλο πουτινοστυλοβάτη Κίνα).