Τί το κοινό έχουν Ελλάδα, Βιετνάμ και Φιλιππίνες; Φαινομενικά τίποτα. Κι όμως αυτό το τρίο χωρών αποτελούν κάτι το ξεχωριστό παγκοσμίως ή εν πάση περιπτώσει ανάμεσα στις τριαντα-επτά (37) χώρες του παγκόσμιου συστήματος στις οποίες διεξήγαγε δημοσκοπική έρευνα το Ινστιτούτο Pew. Μόνο στις τρεις αυτές χώρες η εικόνα της Ρωσίας είναι πλειοψηφικά θετική. Στην Ελλάδα συγκεκριμένα οι θετικές γνώμες φθάνουν στο 64% (έναντι 31% αρνητικές), στο Βιετνάμ στο 83% οι θετικές έναντι 15% των αρνητικών, ενώ στις Φιλιππίνες στο 55% οι θετικές έναντι 26% των αρνητικών. Στις υπόλοιπες τριαντα-τέσσερεις χώρες οι αρνητικές γνώμες είναι συντριπτικά ισχυρότερες. Στην Ευρώπη π.χ. από τις δέκα χώρες που έχουν ερευνηθεί μόνο η Ελλάδα καταγράφει πλειοψηφία (και μάλιστα 64%) θετικών γνωμών για τη Ρωσία. Η επόμενη «φιλικά διακείμενη» χώρα, η Ουγγαρία, καταγράφει μόνο 39% θετικών γνωμών και 48% αρνητικών.. Σ’ όλες τις άλλες χώρες οι αρνητικές γνώμες υπερτερούν συντριπτικά (82% στην Ολλανδία, 76% στη Σουηδία, 67% στη Γερμανία, 62% στη Γαλλία, κ.λπ.).
Η Ελλάδα όμως έχει επίσης υψηλή εμπιστοσύνη και στον πρόεδρο Β. Πούτιν ότι «θα κάνει το σωστό στις διεθνείς υποθέσεις» σε ποσοστό 50%. Μόνο το Βιετνάμ, οι Φιλιππίνες και η Τανζανία καταγράφουν παρεμφερή ισχυρά ποσοστά εμπιστοσύνης. Στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες το 78% κατά μέσο όρο εκφράζει δυσπιστία . Ακόμη ένα 43% των Ελλήνων πιστεύει όι η Ρωσική κυβέρνηση… σέβεται τις προσωπικές ελευθερίες, ενώ στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες το αντίστοιχο ποσοστό κυμαίνεται ανάμεσα στο 6% και 28% . Παγκοσμίως ο μέσος όρος είναι στο 30%. Έχει ενδιαφέρον ότι οι ιδεολογικά τοποθετούμενοι στη Δεξιά έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον Πούτιν σε σχέση με την Αριστερά (62% έναντι 47% στην Ελλάδα).
Η Ελλάδα επομένως εμφανίζεται ως η συντριπτικά πλέον φιλορωσική χώρα στην Ευρώπη και μαζί με Βιετνάμ και Φιλιππίνες στο παγκόσμιο σύστημα! Έτσι και στους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς η Ελλάδα ταξινομείται ως χώρα- ειδική περίπτωση. Ανίθετα δηλαδή με όλες τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, επιδεικνύει έναν ισχυρό φιλορωσισμό που μοιραίως εγείρει για πολλούς Ευρωπαίους σημαντικά ερωτηματικά ως πρός τη θέση της στο σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) αλλά και ως πρός την ικανότητά της να υποστηρίζει πολιτικές που άμεσα ή έμμεσα στρέφονται εναντίον της Ρωσίας (κοινή άμυνα, πολιτική κυρώσεων, κ.λπ.). Στο παρελθόν και σε ανάλυση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής (ECFR) η Ελλάδα είχε χαρακτηρισθεί ως ο «Δούρειος Ίππος» της Ρωσίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όσο υπερβολικός κι αν υπήρξε ο χαρακτηρισμός αυτός, εξέφραζε μια βαθειά αντίληψη που είχαν για τη χώρα σημαντικοί παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών μελών. Τα τελευταία δημοσκοπικά ευρήματα δεν διευκολύνουν και πολύ στην εξάλειψη των όποιων αρνητικών αντιλήψεων (ή στερεότυπων) έχουν διαμορφωθεί – των αντιλήψεων, εσφαλμένων ή ορθών αδιάφορο, ότι η Ελλάδα αποτελεί μια πολύ ειδική περίπτωση χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε πρόκειται για την οικονομική κρίση, τη διοικητική της ανεπάρκεια, τον βαθύτερο γεωπολιτικό της προσανατολισμό, την πολιτική της κουλτούρα, κ.λπ.
Την αντίληψη αυτή για «χώρα – ειδική περίπτωση» έρχεται να ενισχύσει η ανήκουστη απόφαση της κυβέρνηση να μη συμμετάσχει η Ελλάδα στις εκδηλώσεις που οργάνωσε η Εσθονία, ως Προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, για την «ημέρα μνήμης (23/8) των θυμάτων όλων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων» (όπως έχει ορισθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) και σε σχετικό συνέδριο. Και το χειρότερο, η απόφαση κοινοποιήθηκε στην Εσθονία με την κατάπτυστη επιστολή του Υπουργού Δικαιοσύνης που ουσιαστικά αποτελεί έναν ύμνο στον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό. Και όλα αυτά στην Εσθονία, χώρα που για δεκαετίες βίωσε την κομμουνιστική εμπειρία! Αληθεια με «ποιό πρόσωπο» θα εμφανισθεί ο κ. Κοντονής στο Συμβουλιο Υπουργών Δικαιοσύνης της ΕΕ ;
Όλα αυτά σε συνδυασμό με τη συρρίκνωση της δημοφιλίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη χώρα αλλά και την αμφιλεγόμενη κυβερνητική πολιτική απέναντι στην ΕΕ δεν δημιουργούν τις καλύτερες προοπτικές για το μέλλον της Ελλάδας στη δημοκρατική Ευρώπη.Επομένως κάτι πρέπει να αλλάξει επειγόντως για να μη βρεθούμε κάπου με το… Βιετνάμ και τις Φιλιππίνες (και την Τανζανία ίσως)…