Απλώς ο θάνατος του, όπως και η μακροχρόνια παρουσία του τελευταία, μας θλίβει.

Το μακρινό ’81 , η διαρκής Ευρωπαϊκή Επιτροπή των κινημάτων ειρήνης, οργανώνει την πρώτη συνάντηση κορυφής των κινημάτων ειρήνης. Είναι εποχή πλούσια σε γεγονότα και κυρίως με πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις

Σε αυτή τη συνάντηση, που διοργανώθηκε σε ένα παλιό εργοστάσιο ζάχαρης, διασκευασμένο σε πολιτιστικό και συνεδριακό κέντρο , πρωτοσυνάντησα τον Πάγκαλο, που τον ήξερα περισσότερο ως μύθο, για την περίοδο της δικτατορίας από τον φίλο μου τον Άλκη Γκρέκο και για τα προδικτατορικά, κυρίως από τον Γρηγόρη Γιάνναρο , τον Ελεφάντη και τον Κώστα Φιλίνη , που τον είχε πάρει από φόβο και είχε παρακαλέσει τον Γρηγόρη, να τον έχει από κοντά, γιατί τον είχε ικανό , επειδή μπαινόβγαινε στο κοινοβούλιο άνετα και χωρίς φόβο, να του βάλει δυναμίτη και να το τινάξει στον αέρα.

Συζητήσαμε πάρα πολύ για τον ρόλο των κινημάτων ειρήνης και επειδή τον είχα απόλυτη εμπιστοσύνη για τη ρεαλιστική του ματιά, τον άκουγα με πολύ προσοχή.

Άνθρωπος των κινημάτων καθώς ήταν , καταλάβαινε πάρα πολύ καλά, ότι κάτι κινιόταν διαφορετικά στην Ευρώπη .

Είχαν αρχίσει να κινητοποιούνται πλέον, πολίτες κάθε χρώματος και ιδεολογίας , κάθε καταγωγής και θρησκευτικής πίστης.

Οι ανθρωποθάλασσες που οργανώθηκαν σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης, μέσα σε ενάμιση χρόνο, από τη Γενική Γραμματεία των Ευρωπαϊκών κινημάτων ειρήνης, ήταν ένα άθλος αξεπέραστος.

Με πίεσε να συμμετέχω και μπήκα κι εγώ στην Ευρωπαϊκή Γραμματεία, των κινημάτων ειρήνης.

Εκεί λοιπόν του ήρθε και το τηλεφώνημα, που ο Παπανδρέου, τον είχε ορίσει Υφυπουργό εάν δεν κάνω λάθος . Σηκώθηκε, τα μάζεψε και έφυγε και δεν προλάβαμε να κάνουμε, το πανηγυρικό δείπνο που σχεδιάζαμε.

Έγινε αρκετές φορές αυτό και με διαφορετικές αιτίες.

Χωρίς καμιά υπερβολή, ο καλύτερος Υπουργός Εξωτερικών , που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα. Ακόμη και όταν τον παγίδεψε η ΚΥΠ και ο πράκτορας Καλεντερίδης, που οι αεκτζήδες τον έχουν και τον χαίρονται ως σύμβουλο τους και διοικητή, έδειξε το πόσο ευπατρίδης υπήρξε.

Καλό ταξίδι να έχει και θα τον θυμόμαστε πάντα.

Ήταν δικαιωμένος  και πριν πεθάνει.