Οι πρόσφατες ενέργειες του κ. Τσίπρα και της παρέας του Μεγάρου Μαξίμου δεν είναι τυχαίες ούτε αποφάσεις που λαμβάνονται ευκαιριακά. Η υπουργοποίηση του κ. Φλαμπουράρη, παρά την γνωστή πλαστογραφία με την υπόθεση των μετοχών και την ανάληψη έργου 3,9 εκατομμυρίων ευρώ εκ μέρους της εταιρείας του, η υπουργοποίηση του κ. Κατρούγκαλου, παρά την γνωστή υπόθεση της προμήθειας του 12%, η απόλυση με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της ΓΓΔΕ κας Σαββαίδου, εντάσσονται στο πλαίσιο ενός καλοσχεδιασμένου οδικού χάρτη, που οδηγεί στην εγκαθίδρυση ενός αυταρχικού στην αρχή και ολοκληρωτικού στη συνέχεια καθεστώτος.
Τον Μάιο 2015 οργανώθηκε συνάντηση των 47 χωρών, που έχουν υπογράψει την Συνθήκη της Μπολώνια για την τριτοβάθμια Εκπαίδευση, στο Ερεβάν της Αρμενίας. Η συνθήκη έχει ως στόχο την επίτευξη συνεργασίας μεταξύ των ΑΕΙ των χωρών της ευρύτερης περιοχής. Βασίζεται δε στους πυλώνες της καθιέρωσης (α) των τριών κύκλων σπουδών, (β) της αξιολόγησης όλων των ακαδημαϊκών μονάδων από εξωτερικούς εμπειρογνώμονες και (γ) των πιστωτικών μονάδων κάθε μαθήματος (credits) βάσει του European Credit Transfer System, προκειμένου να διευκολύνεται η αναγνώριση μαθημάτων και η κινητικότητα φοιτητών μεταξύ των ΑΕΙ των συμβεβλημένων χωρών. Στη συνάντηση δεν παρευρέθη ο τότε υπουργός παιδείας κ. Μπαλτάς, αλλά η κα Τόνια Μοροπούλου, καθηγήτρια του ΕΜΠ, η οποία τον εκπροσώπησε.
Σε μία τηλεοπτική εκπομπή, στην οποία συμμετείχε μετά την επάνοδό της από το Ερεβάν, μας είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι οι υπουργοί παιδείας αποφάσισαν ότι οι φοιτητές και οι υπάλληλοι θα πρέπει να συμμετέχουν από τούδε και εις το εξής στα εκλεκτορικά σώματα εκλογής πρυτάνεων και κοσμητόρων. Την είδηση αυτή αναπαρήγαγε η ιστοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας, ενώ στις 10/10/2015 η ΑΥΓΗ διατείνεται, αναπαράγοντας το ψεύδος, ότι «…η σύνοδος των υπουργών Παιδείας των 47 χωρών που μετέχουν στον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης δεσμεύεται ότι θα διευρύνει τη Δημοκρατία στα ιδρύματα, αναγορεύοντας σε ισότιμους εταίρους τους φοιτητές και τους εργαζόμενους σ’ αυτά. Με την απόφαση του Ερεβάν, δικαιώνεται και ευθυγραμμίζεται πλήρως η απόφαση του υπουργείου Παιδείας να εντάξει στον νέο νόμο την ψήφο των φοιτητών και των διοικητικών υπαλλήλων στη διαδικασία εκλογής μονοπρόσωπων οργάνων και οργάνων διοίκησης των ελληνικών πανεπιστημίων» (http://www.avgi.gr/article/5963317/to-kouarteto-epifulassetai).
Στις 21/10/2015 ο αιώνιος φοιτητής, που παίζει το ρόλο του υπουργού παιδείας, ψευδόμενος για πολλοστή φορά, προσπάθησε να παραπλανήσει τους εκπροσώπους των θεσμών και να αιτιολογήσει την υπογραφή της επαίσχυντης και αντισυνταγματικής ΠΝΠ της 8/10/2015, η οποία καταργεί αρμοδιότητες των Συμβουλίων Ιδρύματος των ΑΕΙ και την ηλεκτρονική ψηφοφορία (https://www.facebook.com/protovoulia.paideia).
Η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν που προσπαθούν να παρουσιάσουν ο υπουργός παιδείας και τα φερέφωνα της κυβέρνησης. Στην ιστοσελίδα http://www.ehea.info/Uploads/SubmitedFiles/5_2015/112705.pdf μπορεί κάποιος να διαβάσει την απόφαση της συνόδου και να αντιληφθεί ότι δεν αφορά στη διαδικασία εκλογής μονοπρόσωπων οργάνων διοίκησης των ΑΕΙ, αλλά στη διασφάλιση της συμμετοχής των φοιτητών στα συλλογικά όργανα διοίκησης των ΑΕΙ. Ο νόμος 4009/2011 το διασφαλίζει πλήρως, αφού εκπρόσωποι, εκλεγμένοι από το σύνολο των φοιτητών, συμμετέχουν στο Συμβούλιο Ιδρύματος, στη Σύγκλητο και στις Συνελεύσεις Σχολών και Τμημάτων.
Μετά την εκλογή του πρύτανη του ΕΜΠ, υποψήφια, που δεν επελέγη μεταξύ των τριών υποψηφίων από το Συμβούλιο Ιδρύματος του ΕΜΠ προκειμένου να εκτεθεί στην ψήφο του εκλεκτορικού σώματος, προσέφυγε στο ΣτΕ επικαλούμενη ότι στην επίμαχη συνεδρίαση του Συμβουλίου δεν προσεκλήθη ο αναπληρωτής του τότε πρύτανη να συμμετάσχει. Το 3ο Τμήμα του ΣτΕ την δικαίωσε, αποφασίζοντας ότι ο νόμος 4009/2011 (νόμος Διαμαντοπούλου) δεν εφαρμόσθηκε κατά γράμμα και, κατά συνέπεια, η εκλογή του πρύτανη ήταν άκυρη. Την απόφαση αυτή, τόσο η εν λόγω κυρία όσο και οι γκπαιμπελίσκοι του υπουργείου παιδείας, αξιοποίησαν στο έπακρο, αλλοιώνοντας τόσο το σκεπτικό της προσφυγής όσο και αυτό της απόφασης. Είπαν λοιπόν ότι το ΣτΕ ακύρωσε την εκλογή του πρύτανη, διότι θεώρησαν την προεπιλογή των υποψηφίων από το Συμβούλιο ως αντισυνταγματική. Έτσι αιτιολόγησε και «ο αιώνιος φοιτητής που παίζει το ρόλο του υπουργού παιδείας» την επαίσχυντη ΠΝΠ για αφαίρεση των αρμοδιοτήτων των Συμβουλίων, όταν ζητήθηκαν εξηγήσεις από τους εκπροσώπους των θεσμών για την παραβίαση των όρων του Μνημονίου ΙΙΙ (νόμος 4336, ΦΕΚ 94/14-8-2015, σελ. 1026-1027).
Προσφάτως, μάλιστα, άρχισαν να καταφέρονται εναντίον των Ανεξάρτητων Αρχών και των ΜΜΕ. Επιστέγασμα αυτής της επίθεσης και της λασπολογίας ήταν η θεσμοθέτηση του Υπουργού – Καναλάρχη, ο οποίος θα αποφασίζει επί παντός επιστητού για την ιδιωτική τηλεόραση, μετά την άλωση της Δημόσιας.
Νομίζω ότι ο χαρακτηρισμός «γκαιμπελίσκοι», που τους αποδίδω, τους ταιριάζει απολύτως. Ένας πολύ καλός φίλος και μέλος της πανελλαδικής Πρωτοβουλίας «Παιδεία 2015» μας είπε, χαριτολογώντας, ότι βρέθηκε ο άξιος αντικατάστασης του αξέχαστου Ντίνου Ηλιόπουλου στο ρόλο του ψευτο-Θόδωρου. Νομίζω ότι πρόκειται για κάτι πολύ πιο επικίνδυνο από αυτό.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Είναι ενταγμένα σε ένα σχέδιο, σε μία καλοστημένη παγίδα. Έχουν αναγάγει το Λαό σε θεσμό, τον «Θεσμό – Λαός». Αυτός είναι ο υπέρτατος θεσμός υπεράνω όλων των άλλων, όπως είναι το Σύνταγμα, η Δικαιοσύνη, η Βουλή. Τον Θεσμό – Λαό εκπροσωπεί το Κόμμα και εκφράζει ο Ηγεμόνας. Ο Ηγεμόνας αθωώνει (Κατρούγκαλος, Φλαμπουράρης, Σταθάκης), επιβάλει ποινές (Σαββαίδου), νομοθετεί παραβιάζοντας το Σύνταγμα (ΠΝΠ για Συμβούλια Ιδρυμάτων και κατάργηση ηλεκτρονικής ψηφοφορίας), προσλαμβάνει υμετέρους, επιβάλει ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, αφού «αυτό δεν θίγει τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια» (Σεβαστάκης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ και αν. καθηγητής Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ, που λησμόνησε ο καημένος ότι ο Ηγεμόνας στέλνει σε πανάκριβο ιδιωτικό σχολείο τα παιδιά του).
Έτσι άρχισε το 1920 ο Μουσολίνι, συνέχισε ο Χίτλερ, ο Στάλιν, ο Περόν και πολλοί ακόμη σε Ασία και Λατινική Αμερική. Με αυτό τον τρόπο είχαμε τον ολοκληρωτισμό του 20ου αιώνα. Ο 21ος αρχίζει με το καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Με τον Ερντογανισμό και τον Τσιπρισμό. Τουλάχιστον οι Λαφαζάνηδες και Στρατούληδες έπεσαν θύματα των δογμάτων τους. Αποχώρησαν πιστοί στις ιδεοληψίες τους, προτιμώντας να είναι συνεπείς, παρά κυβιστιστές. Με εκείνους, τουλάχιστον, γνώριζες τις απόψεις τους, τα δόγματά τους, τις ιδεοληψίες τους. Με τους ενοίκους του Μαξίμου όμως; Μας πνίγουν στο ψεύδος, στην απάτη, στην υποκρισία και μας γελοιοποιούν, όπως έπραξε ο Ηγέτης σε εκείνη την περιβόητη τηλεοπτική συζήτηση Τσίπρα – Κλίντον. Υπέστην επί 30 λεπτά και 57 δευτερόλεπτα το μαρτύριο της σταγόνας και ένοιωσα ντροπή.
Λέτε να αντέξουμε αυτή την καταρράκωση της αξιοπρέπειάς μας; «Θα Περάσει Κι Αυτό» αναφέρει ένα περίτεχνο κέντημα, που κληρονόμησα από τη γιαγιά μου, κεντημένο από την ίδια το 1920 στην Καλλιούπολη της Ανατολικής Θράκης. Το πιστεύω. Γιατί το ψέμα και η εξαπάτηση των πολιτών έχουν κοντά ποδάρια.