Η δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς, έγινε με την προσδοκία και την υπόσχεση τομών. Τομή στην Αριστερά, το άλλο κόμμα και η άλλη Αριστερά, το κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού που δεν θα ήταν στο ρόλο της «φωνασκούσας και πετροβολούσας αριστεράς τού όχι σε όλα», αλλά του υπεύθυνου σχηματισμού της κυβερνητικής και κυβερνώσας αριστεράς.

Τομή στην Πολιτική με το ξεπέρασμα των διχαστικών στρατηγικών της άγονης αντιπαράθεσης και περιχαράκωσης, ξεπερνώντας τα καταστροφικά για τη χώρα εμφυλιοπολεμικά παρελκόμενα. Ανοίγοντας τους δρόμους διαλόγου, συναίνεσης και συνεργασίας, με συμβιβασμούς για κοινούς στόχους προόδου, χωρίς ιδεοληψίες και εμμονές.

Την επομένη των εκλογών του Ιουνίου, η ΔΗΜ.ΑΡ. είχε να διαχειριστεί τα συγκεκριμένα δεδομένα:

• Αποτέλεσμα εκλογών

• Θέσεις του συνεδρίου της

• Προεκλογικό Πρόγραμμα

• Κεντρικό σύνθημα – διακήρυξη Κόμμα Ευθύνης, Αριστερά της Ευθύνης (εκλογές Μαΐου)

• Εντολή για λύση -Η Ελλάδα δεν θα μείνει ακυβέρνητη – «θα κάνουμε τα πάντα για να έχει η χώρα κυβέρνηση» (εκλογές Ιουνίου)

• Τα επτά σημεία κυβερνητικής πολιτικής και τα δέκα μέτρα άμεσης εφαρμογής.

• Τη διαχείριση των εντολών διερεύνησης σχηματισμού κυβέρνησης

Η πολιτική ειλικρίνειας της ΔΗΜ.ΑΡ., για την οποία μέλη και φίλοι μπορούν να είναι -και είναι- υπερήφανοι, σε συνδυασμό με το εκλογικό αποτέλεσμα, έφερε το κόμμα στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων και στη «σέντρα».

Η επιλογή της ηγεσίας να προστρέξει στη στήριξη του πρώτου εντολοδόχου -Αντ. Σαμαρά/ΝΔ- για σχηματισμό κυβέρνησης, με παρούσα τη δημόσια δηλωμένη άρνηση του δευτέρου υποψηφίου εντολοδόχου -Αλέξη Τσίπρα/ΣΥΡΙΖΑ- για αποδοχή εκ μέρους του εντολής διερεύνησης και την αντικειμενική και πλήρη αδυναμία τού τρίτου -Ευ. Βενιζέλου/ΠΑΣΟΚ-, τουλάχιστον για μένα, δημιουργεί ερωτήματα.

Δεν γνωρίζω όλα τα στοιχεία και τις εκτιμήσεις του προέδρου Φ. Κουβέλη και του ηγετικού κλιμακίου, που αποτέλεσαν το υπόβαθρο για την επιλογή σχηματισμού κυβέρνησης στην 1η εντολή. Επομένως και δεν μπορώ να έχω τεκμηριωμένη θέση επ’ αυτού.

Θεωρώ όμως ότι η μεθόδευση της απόφασης, όπως την παρακολούθησα στις δύο συνεδριάσεις της Κ.Ε., δεν ήταν η πλέον αρμόζουσα για την περίπτωση και άφησε περιθώρια παρεξηγήσεων και ίσως εσφαλμένων εντυπώσεων και συμπερασμάτων, πράγμα που δυστυχώς ίσως αποδειχθεί φθοροποιό για το κόμμα.

Έχουμε τελικά το δεδομένο ότι η ΔΗΜ.ΑΡ. στηρίζει με ψήφο εμπιστοσύνης την συνεργατική κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜ.ΑΡ. και κατόπιν υποδείξεώς της υπάρχουν υπουργοί και υφυπουργοί «φίλα προσκείμενοι στο κόμμα».

Με επιτυχία, για πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία του τόπου, τα τρία κόμματα επεξεργάστηκαν από κοινού ένα κείμενο – πλαίσιο προγραμματικής σύγκλισης της Κυβέρνησης Εθνικής Ευθύνης, στο οποίο, θέσεις της ΔΗΜΑΡ αποτελούν κομβικά σημεία κυβερνητικής πολιτικής.

Η απόφαση μη συμμετοχής «επωνύμων στελεχών» στο υπουργικό συμβούλιο δημιουργεί εύλογα και πολύμορφα ερωτήματα.

Ένα πρωτεύον ερώτημα εγείρεται και απαιτεί άμεση και πειστική απάντηση.

Πώς θα υλοποιηθεί η συμφωνηθείσα κυβερνητική πολιτική και πώς θα ελεγχθεί η πορεία υλοποίησής της, χωρίς τη συμμετοχή στελεχών τα οποία έχουν την δεδηλωμένη της φερεγγυότητας, της πολιτικής και επιστημονικής επάρκειας;

Είναι αυτονόητο ότι για την εφαρμογή των ζητημάτων που θέτει η προγραμματική σύγκλιση, για να υπάρξει διακριτή πολιτική, με ουσιαστικό αποτέλεσμα, πέραν των διακηρύξεων, χρειάζονται συγκεκριμένες υλοποιήσιμες προτάσεις.

Αυτόματα γεννάται το ερώτημα, ποια θα είναι τα στελέχη, από ποιον ιδεολογικοπολιτικό χώρο και με ποιο όραμα, που θα επεξεργασθούν τις προτάσεις για την πραγματοποίηση των στόχων της προγραμματικής σύγκλισης; Ποια θα είναι τα άτομα στον κρατικό μηχανισμό που θα εποπτεύουν και θα ελέγχουν την υλοποίησή τους;

Έχουμε εμείς, ως ΔΗΜ.ΑΡ., απάντηση σε αυτά τα απλά, αλλά καίρια ερωτήματα;

Έχουμε τη δυνατότητα, τη θέληση και τη δύναμη να συνεισφέρουμε εν τοις πράγμασι στην υλοποίηση, με προοδευτική κατεύθυνση; Ή το περιεχόμενο της προγραμματικής σύγκλισης θα μείνει μια διακήρυξη καλών προθέσεων;

Και τέλος, μην ξεχνάμε ότι η μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας μας έχει, δυστυχώς, διδάξει ότι στο στελεχιακό δυναμικό της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, υπάρχει ένας εσμός «ταλαντούχων, ιδιοτελών, λαίμαργων και αδηφάγων προθύμων» να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, με κύριο στόχο το ίδιον όφελος και τον πλουτισμό.

Μεγάλη η ευθύνη που έχει επωμισθεί η ηγετική ομάδα της ΔΗΜΑΡ, με την επιλογή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά, τη δημιουργία της κυβερνητικής τρόικας Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης και την επακόλουθη συμμετοχή της στην επεξεργασία του κειμένου προγραμματικής σύγκλισης.

Οφείλουμε όλοι να στηρίξουμε την επιτυχία του εγχειρήματος αυτού, το οποίο αποτελεί τομή και θετική εξέλιξη στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Το εγχείρημα πρέπει να πετύχει, γιατί διακυβεύονται πάρα πολλά. Πάνω απ’ όλα, διακυβεύεται το μέλλον της χώρας σε μια πολύ δύσκολη πολιτικοοικονομικά και κοινωνικά περίοδο, όπου καθημερινά υποβαθμίζεται η ποιότητα της ζωής των κατοίκων της.

Κάναμε αυτό που κάναμε για να αποκτήσει η χώρα αυτή την κυβέρνηση και το συγκεκριμένο κείμενο προγραμματικής σύγκλισης. Απομένει, με την ενεργό συμμετοχή μας, να υλοποιήσουμε τους στόχους και να εγγυηθούμε για την επιτυχία αυτού του κυβερνητικού πειράματος.

Θα είναι δύσκολο. Όμως η πολιτική μας ύπαρξη πρέπει να είναι για τα δύσκολα και αιτιολογείται στα δύσκολα.

*Παρέμβαση στη σύσκεψη στελεχών της ΔΗΜ.ΑΡ. Αθήνας στο Stanley 28/06/2012.