Την Κυριακή 24 Απριλίου τα βλέμματα των χωρών του λεγόμενου δυτικού κόσμου ήταν στραμμένα στην Γαλλία. Η μάχη μεταξύ Μακρόν και Λεπέν μονοπωλούσε το ενδιαφέρον ως μάχη της δημοκρατικής Ευρώπης απέναντι στον εθνικολαϊκισμό. Τελικά, η νίκη του Γάλλου προέδρου, με ποσοστό ασφαλείας από την ακροδεξιά αντίπαλό του, έκανε την Δύση να ξεφυσήσει από ανακούφιση. Ωστόσο, την ίδια ώρα, λίγο πιο ανατολικά από το Παρίσι, δινόταν μια άλλη εκλογική μάχη με παρόμοια διλήμματα.
Η ήττα του Σλοβένου «Όρμπαν»
Την Κυριακή εκείνη, εκτός από τους 35 εκατομμύρια Γάλλους ψηφοφόρους, στις κάλπες βρέθηκαν και κάτι παραπάνω από ένα εκατομμύριο Σλοβένοι, οι οποίοι αποφάσισαν να στείλουν σπίτι του τον δικό τους «Όρμπαν», τον κεντροδεξιό Γιάνες Γιάνσα. Πρωθυπουργός επί τέσσερα χρόνια, ο -κάποτε φιλελεύθερος και εδώ και πολλά χρόνια συντηρητικός και θαυμαστής του Τραμπ- Γιάνσα συνέδεσε την θητεία του με την προσπάθεια ελέγχου του δικαστικού σώματος και των ΜΜΕ της χώρας, θυμίζοντας ούτε λίγο ούτε πολύ τον Ούγγρο ομόλογό του. Μάλιστα είχε έρθει και αυτός σε σύγκρουση με την Κομισιόν -είχε κάνει λόγο για «γραφειοκράτες με υπερβολικούς μισθούς»- όταν του έγινε κριτική για τις πολιτικές που ακολουθούσε.
Ο Κόλομπ κατευθείαν στα βαθιά
Νικητής των εκλογών αναδείχθηκε ο πρώην επιχειρηματίας Ρόμπερτ Κόλομπ, επικεφαλής του νεοσύστατου φιλελεύθερου κόμματος Svoboda. Το -επί το ελληνικότερον- Κίνημα Ελευθερίας θυμίζει το κόμμα Μακρόν, όταν το 2017 κλήθηκε να διαχειριστεί τις τύχες μιας χώρας χωρίς να έχει προηγούμενη κοινοβουλευτική παρουσία. Έτσι, με 41 άπειρα -κατά κύριο λόγο- πρόσωπα, θα πρέπει να ηγηθεί μιας κυβέρνησης συνεργασίας, με τη συμμετοχή των έμπειρων και κάποτε ισχυρών Σοσιαλδημοκρατών και της Αριστεράς.
Μακριά από τις σειρήνες του λαϊκισμού
Με την υψηλή συμμετοχή τους στις εκλογές και τα αποτελέσματα που προέκυψαν, οι Σλοβένοι έστειλαν ξεκάθαρο μήνυμα επιστροφής τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας και στάθηκαν μακριά από τις σειρήνες ηγετών σε χώρες όπως η Ουγγαρία και η Πολωνία. Με την κινητοποίηση της κοινωνίας των πολιτών και της νεότερης γενιάς, που έχει επιλέξει συνειδητά την ευρωπαϊκή πορεία, η χώρα αποφάσισε να επιστρέψει από το χάος του εθνικολαϊκισμού στην κανονικότητα του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όμως τα δύσκολα είναι μπροστά
Η νίκη του Μακρόν στην Γαλλία και η πολιτική αλλαγή στην Σλοβενία είναι σίγουρα δύο θετικές ειδήσεις από την Ευρώπη. Όμως, από την άλλη, έχουμε την επανεκλογή του φιλορώσου Βούσιτς στην Σερβία, τον γρίφο των βουλευτικών εκλογών τον Ιούνιο στην Γαλλία και τα αρνητικά μηνύματα που έρχονται από τις δημοσκοπήσεις στην Ιταλία. Εκεί, όπως όλα δείχνουν, στον συνεχώς μεταβαλλόμενο δικομματισμό, την ρετουσαρισμένη ακροδεξιά της Λίγκας του Σαλβίνι θα διαδεχθεί η σκληρή ακροδεξιά των Αδερφών της Ιταλίας της Μελόνι. Και ας μην ξεχνάμε την σημαντική εκλογική αναμέτρηση του Νοεμβρίου, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου ο πρόεδρος Μπάιντεν και οι Δημοκρατικοί μάλλον θα χάσουν την πλειοψηφία είτε στην Γερουσία είτε στη Βουλή, είτε και στα δύο σώματα.