Πρόσφατα στατιστικά στοιχεία καταγράφουν σταδιακή πτώση της τουριστικής ροής προς τη χώρα μας. Την ανησυχία τους για την πτωτική πορεία διατυπώνουν οι ασχολούμενοι με τουριστικά επαγγέλματα… Αν εστιάσουμε στην πρωτεύουσα, οι δείκτες δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικοί. Ο αριθμός των επισκεπτών στην Αθήνα μειώθηκε σημαντικά. Ο χρόνος παραμονής τους συρρικνώθηκε δραματικά. Οι επισκέπτες τελούν υπό καθεστώς έντονης ανασφάλειας, ενώ παράλληλα βιώνουν έναν πρωτοφανή πολιτιστικό επαρχιωτισμό, αποτέλεσμα εμμονικών πολιτικών.
Η Αθήνα υπέστη βαρύ πλήγμα τον Δεκέμβρη του 2008. Αφρονες πολιτικές επέτρεψαν να καεί και να διασυρθεί διεθνώς η ελληνική πρωτεύουσα. Μετά το 2010 εικόνες με ξηλωμένα μάρμαρα από την πλατεία Συντάγματος ?πολεμοφόδια των αγανακτισμένων, που υπέθαλψε ο κομματικός αντιμνημονιακός φανατισμός? έμειναν ανεξίτηλες. Η συστηματική προσπάθεια της τριετίας 2011-2014 από τα υπουργεία Περιβάλλοντος, Τουρισμού και Πολιτισμού, με τη συνεργασία του Δήμου Αθηναίων για την αναστροφή της εικόνας, ανακόπηκε τον Γενάρη του 2015.
Σήμερα στο κέντρο της Αθήνας αποτυπώνεται η οικονομική κρίση: Καταστήματα κλειστά, βιτρίνες σκοτεινές, τοίχοι μουντζουρωμένοι, όψεις σε κατάρρευση. Λινάτσες εργοταξιακές που καλύπτουν προσόψεις εμβληματικών κτηρίων-μνημείων. Εξαιτίας της αδιαφορίας και της αναποτελεσματικότητας των κυβερνώντων η ολοκλήρωση των έργων πέρασε στις καλένδες.
Το Φεστιβάλ Αθηνών διεσώθη τύποις την τελευταία στιγμή, χωρίς να καταφέρει να δώσει ανάσα στο καλοκαίρι της πόλης. Το Μέγαρο Μουσικής -μετατρέπεται και αυτό σε κομματικό παραμάγαζο- αδυνατεί να εξασφαλίσει παραγωγές διεθνούς επιπέδου. Η Λυρική Σκηνή χάνει την εξωστρέφειά της. Αγωνιά να εξασφαλίσει τη μεταστέγαση και τη λειτουργία της στο Φάληρο. Το κρατικά μουσεία πασχίζουν, αλλά δεν μπορούν -για λόγους που τα ξεπερνούν- να καθιερωθούν ως προορισμοί.
Και οι επί του Πολιτισμού αρμόδιοι καθεύδουν. Τι κι αν η υποκουλτούρα τείνει να κυριαρχήσει; Τι κι αν οι πολιτιστικοί θεσμοί και τα δημιουργικά στοιχεία της πόλης χρειάζονται τόνωση και ενίσχυση; Τι κι αν η πολιτιστική ασφυξία μπορεί να βρει διέξοδο σε συνέργειες με τον ιδιωτικό τομέα; Οι στοιχειώδεις προδιαγραφές δεν έχουν τεθεί.
Οι κομματικές ιδεοληψίες τούς δεσμεύουν. Η προχειρότητα, η έλλειψη σχεδιασμού, η ανυπαρξία στόχων, η άγνοια άντλησης ευρωπαϊκών πόρων αφαιρούν και την τελευταία ικμάδα δημιουργικότητας. Καλλιεργούν μιζέρια και λαϊκισμό. Αγνοούν μάλλον ότι αυτά που προωθούν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον πολιτισμό που λένε ότι υπηρετούν!